Εκλογή Ανδρουλάκη: λύκος ή αρνάκι (ή μήπως παπαδάκι);

του Χρήστου Ξανθάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ξεκαβάλησε και στα μέρη μας ο σοσιαλισμός. Με Αντρέα Παπανδρέου στα χαλινάρια, μεγάλο αφεντικό στα κουμάντα όλα. Και την Ορθόδοξη ημών Εκκλησία στο απέναντι, να κοιτάζει έντρομη τους πράσινους μπολσεβίκους που έρχονταν βολίδα να μαγαρίσουν τις ιερές εικόνες στους ναούς. Συγγνώμη δηλαδή, τι ακρίδα, τι τύφος, τι βατράχια βροχή; Το ΠΑΣΟΚ ερχότανε να αμφισβητήσει χιλιετίες ολόκληρες εκκλησιαστικής κυριαρχίας…
Έκτοτε πολύ καυσαέριο στόλισε τα κράσπεδα της Χαριλάου Τρικούπη και το Κίνημα άλλαξε ουκ ολίγα αφεντικά. Με τον Σημίτη να πηγαίνει κόντρα στον Χριστόδουλο και τον Γιώργο Παπανδρέου να μοιάζει πιο αντίχριστος κι απ’ τον πατέρα του τον ίδιο. Το μπάλωσε κάπως ο Μπένυ ο τρομερός, το ισορρόπησε κάπως η Φώφη, αλλά πάντοτε η ιεραρχία το κοίταζε το ΚΙΝΑΛ με υποψία. Ποτέ δεν ξέρεις με αυτούς τους αγιογδύτες…
Ώσπου ήρθε ο Ανδρουλάκης και το έφερε το πράγμα στα ίσα του. Γιατί ο νέος πρόεδρος της ιστορικής παράταξης δεν είναι απλώς θρησκευόμενος, είναι σάρξ εκ της σαρκός της Εκκλησίας. Κι αν δεν πιστεύετε εμένα που έχει κυριεύσει την ψυχή μου ο δαίμων, ορίστε και τι γράφουν οι ιστοσελίδες που κρατούν ψηλά το λάβαρο της πίστεως:

«Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανατράφηκε σε μια οικογένεια θρησκευόμενη με την μητέρα του να πρωτοστατεί στην χριστιανική ανατροφή του στο χωριό Αρκαλοχώρι Ηρακλείου της Κρήτης.
Εκεί στο χωριό, ο Νίκος από μικρό παιδί μερικές φορές διακονούσε ως παπαδάκι στην εκκλησία, όταν μπορούσε, καθώς ήταν άριστος μαθητής και μελετούσε πολλές ώρες.
Διατηρεί στενές σχέσεις με μητροπολίτες, ιερείς και παράγοντες της εκκλησίας και σε αυτό καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η μητέρα του που τον μεγάλωσε με χριστιανικές αρχές και αξίες που τον ακολουθούν έως σήμερα».

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, μάλιστα αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες. Δεν είναι απλώς πιστός, δεν είναι απλώς θρησκευόμενος, εδώ μιλάμε για παπαδάκι κανονικό, που διακονούσε κιόλας –οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό. Και έχει και στενές σχέσεις με όλο το παπαδαριό, πρώτης, δευτέρας και τρίτης κατηγορίας. Για να μην σας πω ότι ξέρει απέξω ολόκληρα εδάφια τόσο της Παλιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Η πρώτη ειδικά θα του φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμη, τώρα που θα πρέπει να επιβάλλει στο κόμμα το δικό του νόμο. Γιατί αν προσπαθήσει με το Αγαπάτε Αλλήλους…
Αν και κάτσε μισό λεπτό, εδώ που τα λέμε λίγες μέρες πριν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης προέβη σε μια Ομολογία Αγάπης. Όταν τον ρωτήσανε αν υπάρχουν περιθώρια επιστροφής της Διαμαντοπούλου και του Βενιζέλου, απάντησε χαρακτηριστικά:

«Χώρος υπάρχει για όσους έχουν προσφέρει στο παρελθόν, έχουν ένα δείκτη υψηλής αξιοπιστίας και δεν έχουν πληγώσει τον ελληνικό λαό».

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τον πλήγωσε πολλές φορές και ως το κόκκαλο τον ελληνικό λαό ο Μπένυ (μόνο το PSI και τον ΕΝΦΙΑ, να θυμηθεί κανείς…), αλλά όσον αφορά στις προσωπικές του φιλοδοξίες και την αυτοπροβολή του έχει, πράγματι, να επιδείξει έναν υψηλό δείκτη αξιοπιστίας. Ισοπαλία, δηλαδή, και τέλος πάντων για το αύριο να μιλάμε τώρα και όχι για το χτες. Όσο για τη Διαμαντοπούλου, πλήγωσε ένα μικρό μόνο τμήμα του πόπολου. Τους μαθητές, άντε και μερικούς γονείς που νοιάζονται για τα βλαστάρια τους αντί να ασχολούνται όλη μέρα με τις εξελίξεις στη μικρή οθόνη. Συγχωρεμένη, λοιπόν, κι αυτή κι έτοιμη για καινούριες δόξες. Άλλωστε το είχε πει και ο Ιησούς ο ίδιος και ο Ανδρουλάκης ως παπαδάκι σίγουρα το θυμάται:
Έτσι και σου ρίξουν φάπα, γύρνα και το άλλο μάγουλο!
Έχω μια εντύπωση ότι θα του χρειαστεί στον καινούριο του θώκο και αν δεν κάνω κανένα μεγάλο λάθος θα του χρειαστεί πολύ σύντομα…

Y.Γ: Μια τελευταία παρατήρηση: Άλλο το πόσο σε στηρίζει κάποιος κι άλλο αυτά που μολογάει πίσω απ’ την πλάτη σου. Θα το καταλάβει κι αυτό μάλλον γρήγορα ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.