Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου γίνει απαγωγέας από Μακεδονομάχος!
του Χρήστου Ξανθάκη
Από εκείνη τη συγκέντρωση υπέρ Μακεδονικού αγώνος στο Σύνταγμα, θυμάμαι δύο πράγματα. Το πρώτο είχε να κάνει με την επίθεση τμήματος των συγκεντρωμένων στους ΜΑΤατζήδες. Όχι το ντου στις σκάλες, με τα γνωστά ευτράπελα περί «Αφρικανού» προβοκάτορα, αλλά τη βροχή φωτοβολίδων που έπεσε στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας. Δεν μιλάμε για δεκάδες αλλά για εκατοντάδες φωτοβολίδες, μπορεί και χιλιάδες τι να σας πω, που είχαν κάνει ακόμη και τα παιδάκια με τα ροπαλάκια να λουστούν στον ιδρώτα. Μία να ξέφευγε και θα είχαμε νεκρό. Αλλά από το πλήθος, ούτε λέξη. Μούγκα, σιγή, σκασμός που λένε και οι νοσταλγοί των απριλιανών. Δεν βρέθηκε ούτε ένας, ούτε μία, ούτε καν κάποιος από τους υποτίθεται ψύχραιμους οργανωτές να πει «κόφτε το»…
Το δεύτερο συμβάν έλαβε χώρα μετά από τη βροχή δακρυγόνων εκ μέρους των ΜΑΤ, όταν πια την είχαμε κάνει κατά Πανεπιστημίου μεριά για να γλυτώσουμε το κλάμα και τον ερεθισμό. Και όπως βρισκόμασταν με την κουμπάρα μου στο ύψος της Βουκουρεστίου, βλέπει η κουμπάρα ένα αυτοκόλλητο του τύπου «Ζήτω ο Αλέξανδρος ο Μακεδών, έξω τα κομμουνιστικά σκουλήκια» πάνω σε ταμπέλα της τροχαίας και όπως ήταν φορτισμένη (ήδη κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ) σηκώνει το χέρι της κι αρχίζει να το ξεκολλάει. Και πάνω εκεί της τη λέει ένας πιτσιρικάς Μακεδονομάχος και γυρνάει η κουμπάρα και απαντάει: «Βούλωστο, γιατί μαζί με το αυτοκόλλητο θα σου κατεβάσω και τη μούρη». Ένα εξήντα με τακουνάκι η δικιά μου, ένα ογδόντα με αντιστοίχου ύψους φίλο του παραδίπλα ο Μακεδονομάχος. Κι έβαλε την ουρά στα σκέλια κι έκοψε λάσπη…
Τα θυμάμαι τα ανωτέρω τώρα με την καταδρομική επιδρομή των «Θεματοφυλάκων του Συντάγματος» στο Αιγίνιο Πιερίας και την συνακόλουθη αρπαγή του γυμνασιάρχη. Τα αναπολώ καθώς διαβάζω για τις στενές σχέσεις ορισμένων εκ των έντεκα συλληφθέντων με μορφώματα του ακροδεξιού χώρου. Και σκέφτομαι πως αποκλείεται να μην σήκωσαν ψηλά και τη σημαία της Μακεδονίας μας, πριν υψώσουν το λάβαρο του αντιεμβολιαστικού αγώνα. Δικά μας παιδιά, πατριώτες, ελληνόφρωνες και ουχί ελληνόφωνοι, με το σταυρό και τη σημαία στην καρδιά και του θεού την πίστη την αγία στο κούτελο.
Και να τρέχει ο δόλιος ο Θεοδωρικάκος να δηλώνει ότι «δεν περνάνε αυτά, ζούμε στο 2021, δεν ζούμε στο 2012». Υποθέτω ότι εννοούσε το 2011, όταν οι ταραχές στο Σύνταγμα επέβαλαν στον ΓΑΠ την κηδεμονία Βενιζέλου, ενδέχεται και το 2008 όταν η Αθήνα πήρε φωτιά λόγω Γρηγορόπουλου, αλλά ποτέ δεν ξέρεις με το σατανικό μυαλό του κυρίου Τάκη. Μπορεί ο άνθρωπος πάνω απ’ όλα να φοβάται τους Αγανακτισμένους και το φάντασμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ…
Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, κάποιοι το δώσανε το θάρρος στον χωριάτη με αφορμή τον Μακεδονικό αγώνα. Κι αυτός δεν ήταν κάνα κορόιδο ν’ αρνηθεί την πρόταση μετακόμισης από το πάτωμα στο κρεβάτι. Απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια. Απ’ τις υπόγες στα ρετιρέ. Και κάπως έτσι, όλα αυτά τα πλάσματα που πλανιόνταν σαν τα ζόμπι στις παρυφές της πολιτικής νομιμοποίησης, ξαφνικά βρέθηκαν στο επίκεντρο των εξελίξεων με “license to Kill” που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Τζέημς Μποντ.
Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, κάποιοι το δώσανε το θάρρος στον χωριάτη με αφορμή τον Μακεδονικό αγώνα. Κι αυτός δεν ήταν κάνα κορόιδο ν’ αρνηθεί την πρόταση μετακόμισης από το πάτωμα στο κρεβάτι. Απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια. Απ’ τις υπόγες στα ρετιρέ. Και κάπως έτσι, όλα αυτά τα πλάσματα που πλανιόνταν σαν τα ζόμπι στις παρυφές της πολιτικής νομιμοποίησης, ξαφνικά βρέθηκαν στο επίκεντρο των εξελίξεων με “license to Kill” που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Τζέημς Μποντ.
Πόσο παράλογο ήταν δηλαδή που σάλεψαν και παλάβωσαν και πίστεψαν ότι η περίοδος χάριτος θα διαρκέσει εφ’ όρου ζωής; Τι Μακεδονία στο κάτω κάτω της γραφής, τι Μπόλι; Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει και άμα του κλείνεις του αλλουνού το ματάκι άδικο έχει να πιστέψει ότι παίζει φλερτ; Και άντε ύστερα να τον πείσεις ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
- από το newpost
