[...] Καλός ο Παπανδρέου για φίρμα στη μαρκίζα, αλλά όχι να τον αφήσουμε να κυβερνήσει κιόλας και να μας κάτσει στο σβέρκο όπως ο πατέρας του. Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε που.. έλεγε κι ο ποιητής! Κι έρχεται τώρα ο Γιώργος χωρίς την αίγλη την πριγκηπική, χωρίς το στέμμα και το σκήπτρο, χωρίς το δαχτυλίδι της διαδοχής δια χειρός Σημίτη, χωρίς καν την ψήφο συμπαθείας όπως θα σημείωνε κι ο Κύρτσος. Έρχεται σόλο, για πάρτη του, γιόλο που λένε και οι προχώ, για το γαμώτι που λένε και οι λαχαναγορίτες, να δώσει μια μάχη απολύτως προσωπική και απολύτως αυτόνομη. Μόνος μου και όλοι σας, γηπεδικό νταηλίκι παλαιότατου τύπου, από έναν τύπο που είχε μπει πριν απ’ όλους μας στον εικοστό πρώτο αιώνα. Αλλά καμιά φορά χρειάζεται και το νταηλίκι παλαιότατου τύπου…
Δεν έχω ιδέα αν θα τα καταφέρει, οι πρώτες δημοσκοπήσεις τον φέρνουν ίσα βάρκα ίσα πανί με Λοβέρδο και Ανδρουλάκη και με τους πασόκους δεν ξέρεις ποτέ προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Ο,τι και να συμβεί πάντως θα ρίξει τη ζαριά του και θα το γλεντήσει, για πρώτη ίσως φορά στην πολιτική ιστορία του. Με ένα “fuck you” τόσο ηχηρό όσο και απρόβλεπτο!
- από κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη στο newpost (oλόκληρο ΕΔΩ)
