Νομίζω ότι πρώτος ο Σταύρος Θεοδωράκης βγήκε δημοσίως, πριν από εννέα χρόνια αν δεν κάνω λάθος, και μίλησε για τα τρολάκια. Για τα έμμισθα τρολάκια των πολιτικών που αμείβονται κάνα.. πεντακοσάρικο το μήνα για τις υπηρεσίες τους, κάνα πεντακοσάρικο «μαύρα» για να είμαι πιο ακριβής, και κάνουν δουλίτσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από το πρωί ως το βράδυ.
Προβάλλουν, για παράδειγμα, το έργο του βουλευτή ή του κόμματος στην υπηρεσία του οποίου έχουν ταχθεί, ρίχνουν λάσπη σε βουλευτές, υπουργούς και στελέχη της απέναντι πλευράς, κοπανάνε προσωπικότητες των social media και της ενημέρωσης που ενοχλούν με τη δραστηριότητά τους, τα κλασικά. Α και στον ελεύθερο χρόνο τους, φροντίζουν να κάνουν κρέας τη μούρη βουλευτών που εκλέγονται στην ίδια περιφέρεια με τον βουλευτή που τους πληρώνει. Βουλευτών του δικού τους κόμματος, εννοείται, και για ευνόητους λόγους…
Εννιά χρόνια αργότερα τα τρολάκια ξαναβρίσκονται στο προσκήνιο, γιατί θα ασχοληθεί η Εισαγγελία μαζί τους. Αφορμή μια αναφορά κυβερνητικού στελέχους, που υποστηρίζει ότι ανακάλυψε δώδεκα λογαριασμούς από τους οποίους ξεκινούν οι επιθέσεις στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Και δώσε θόρυβο, ότι έτσι επιτέλους θα ξεβρωμίσει ο βούρκος του διαδικτύου, όπου τσαλαβουτάνε κάθε είδους βρωμερά τρολ και θα βρούμε την ησυχία μας και θα μπορούμε να γράφουμε ό,τι θέλουμε χωρίς να μας την πέφτουν…
Το οποίο, βέβαια, είναι όνειρο θερινής νυκτός, μιας και η βασική ασχολία τουλάχιστον των μισών λογαριασμών των social media είναι να την πέφτουν στους άλλους μισούς. Όσο για τους κομματικούς στρατούς, δεν ξέρω αν θέλει η δικαιοσύνη να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο κεφάλαιο, γιατί μπορεί να ανακαλύψει πράγματα που θα προκαλέσουν καρδιακά επεισόδια και εγκεφαλικά. Κι αυτό γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων εξ οικείων προέρχονται τα βέλη. Από τους δικούς μας ανθρώπους, που παίζουν παιχνίδια προσωπικά και αυτονομημένα. Κι άμα μπεις σ’ αυτόν τον λαβύρινθο, δεν την βρίσκεις και τόσο εύκολα την έξοδο…
Χρήστος Ξανθάκης / medioΠΙΛΑΦΟ (newpost)
