Κριτική ασκεί για άλλη μια φορά ο Θανάσης Καρτερός στο Μαξίμου και προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Αφορμή αυτή τη φορά τα όσα είπε ο Μητσοτάκης μιλώντας με νέους στο προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στα Ιωάννινα όπου ο πρωθυπουργός έφερε ως παράδειγμα τον Παύλο που επέλεξε να γυρίσει από τα ξένα και να εργαστεί στην Ελλάδα, καθώς βρήκε μια καλή δουλειά (με κυβέρνηση ΝΔ εννοείται). Μόνο που ο Μητσοτάκης παρέλειψε να πει ότι ο Παύλος είναι ο γιος του εργοστασιάρχη και γύρισε στη βιομηχανία του πατέρα του.
Γράφει λοιπόν ο Θανάσης Καρτερός στην ΑΥΓΗ υπό τον τίτλο «Κυριάκος της Αλαμπάμα»:
"Οταν ένας άνθρωπος στην καφετέρια επιμένει ότι η Ελλάδα αλλάζει και ακμάζει και χρησιμοποιεί ως απόδειξη τον γιο ενός βιομήχανου που σπούδασε σε ένα καλό και πανάκριβο ίδρυμα της Αμερικής και γύρισε για να εργαστεί ως επιτυχημένο στέλεχος στην επιχείρηση του επιτυχημένου μπαμπά του, τι κάνουμε; Του τραβάμε δυο φάσκελα, αυτό κάνουμε. Και αν επιμένει, του εξηγούμε ότι δεν γίνεται να έχουν όλοι οι μπαμπάδες εργοστάσιο και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν αυτή την τύχη μένουν έξω γιατί η Ελλάδα τούς προσφέρει μισθούς πείνας και καθεστώς δουλοπαροικίας. Στοιχειώδες, ε;
Στοιχειώδες, αλλά αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός; Που χρησιμοποιεί το παράδειγμα του διαδόχου ενός βιομήχανου -δεν μας φταίει τίποτε το παιδί, ούτε ο βιομήχανος, ο Μητσοτάκης τους έμπλεξε...- για να υμνήσει τον εαυτό του και την πολιτική του, τι κάνουμε; Παγώνουμε, δεν το πιστεύουμε, κοκαλώνουμε, και εντέλει μας πιάνει μαύρος φόβος. Διότι αυτός ο άνθρωπος κυβερνά την Ελλάδα, όχι την Αλαμπάμα. Θα έπρεπε να ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει στη χώρα του και τι κάνει τους νέους να παίρνουν των ομματιών τους. Αλλά, μπα. Όπως... Αλαμπάμα.
Αλαμπάμα, μάλιστα. Διότι, όσον αφορά την Ελλάδα, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν με τον άρχοντα του Μαξίμου. Πρώτον, να είναι απλώς βλάκας, υποψία που μας κυνηγάει εδώ και καιρό, και η επιμονή του να τη δικαιώνει, παράγοντας συνεχώς γκάφες, καταντάει SOS. Δεύτερον, να είναι τόσο βλάκας ώστε να θεωρεί ότι όλοι οι υπήκοοί του είμαστε τόσο βλάκες που χάφτουμε, μηρυκάζουμε και χωνεύουμε τέτοιου είδους «επιτυχίες». Και τρίτον, και χειρότερο μάλλον απ’ όλα, να αντιλαμβάνεται έτσι την Ελλάδα, τους νέους, τα προβλήματα που διατρέχουν τη χώρα. Κυριάκος της Αλαμπάμα!
Όπως καταλαβαίνετε, τίποτε αισιόδοξο δεν βγαίνει, όποιο από τα τρία κι αν ισχύει. Μπορεί εξάλλου να ισχύουν και τα τρία, πώς να το αποκλείσουμε; Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να αποκλείσουμε είναι να περιμένουμε κάτι καλό για μας από τον πρωθυπουργό που εννοεί, σκέφτεται και μιλάει έτσι. Άμα είσαι γιος ή θυγατέρα βιομήχανου, ίσως η Αλαμπάμα του σου πάει. Άμα είσαι από τους άλλους, τους πολλούς, 650 βασικό μισθό και πολύ σου πάει..."
"Οταν ένας άνθρωπος στην καφετέρια επιμένει ότι η Ελλάδα αλλάζει και ακμάζει και χρησιμοποιεί ως απόδειξη τον γιο ενός βιομήχανου που σπούδασε σε ένα καλό και πανάκριβο ίδρυμα της Αμερικής και γύρισε για να εργαστεί ως επιτυχημένο στέλεχος στην επιχείρηση του επιτυχημένου μπαμπά του, τι κάνουμε; Του τραβάμε δυο φάσκελα, αυτό κάνουμε. Και αν επιμένει, του εξηγούμε ότι δεν γίνεται να έχουν όλοι οι μπαμπάδες εργοστάσιο και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν αυτή την τύχη μένουν έξω γιατί η Ελλάδα τούς προσφέρει μισθούς πείνας και καθεστώς δουλοπαροικίας. Στοιχειώδες, ε;
Στοιχειώδες, αλλά αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός; Που χρησιμοποιεί το παράδειγμα του διαδόχου ενός βιομήχανου -δεν μας φταίει τίποτε το παιδί, ούτε ο βιομήχανος, ο Μητσοτάκης τους έμπλεξε...- για να υμνήσει τον εαυτό του και την πολιτική του, τι κάνουμε; Παγώνουμε, δεν το πιστεύουμε, κοκαλώνουμε, και εντέλει μας πιάνει μαύρος φόβος. Διότι αυτός ο άνθρωπος κυβερνά την Ελλάδα, όχι την Αλαμπάμα. Θα έπρεπε να ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει στη χώρα του και τι κάνει τους νέους να παίρνουν των ομματιών τους. Αλλά, μπα. Όπως... Αλαμπάμα.
Αλαμπάμα, μάλιστα. Διότι, όσον αφορά την Ελλάδα, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν με τον άρχοντα του Μαξίμου. Πρώτον, να είναι απλώς βλάκας, υποψία που μας κυνηγάει εδώ και καιρό, και η επιμονή του να τη δικαιώνει, παράγοντας συνεχώς γκάφες, καταντάει SOS. Δεύτερον, να είναι τόσο βλάκας ώστε να θεωρεί ότι όλοι οι υπήκοοί του είμαστε τόσο βλάκες που χάφτουμε, μηρυκάζουμε και χωνεύουμε τέτοιου είδους «επιτυχίες». Και τρίτον, και χειρότερο μάλλον απ’ όλα, να αντιλαμβάνεται έτσι την Ελλάδα, τους νέους, τα προβλήματα που διατρέχουν τη χώρα. Κυριάκος της Αλαμπάμα!
Όπως καταλαβαίνετε, τίποτε αισιόδοξο δεν βγαίνει, όποιο από τα τρία κι αν ισχύει. Μπορεί εξάλλου να ισχύουν και τα τρία, πώς να το αποκλείσουμε; Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να αποκλείσουμε είναι να περιμένουμε κάτι καλό για μας από τον πρωθυπουργό που εννοεί, σκέφτεται και μιλάει έτσι. Άμα είσαι γιος ή θυγατέρα βιομήχανου, ίσως η Αλαμπάμα του σου πάει. Άμα είσαι από τους άλλους, τους πολλούς, 650 βασικό μισθό και πολύ σου πάει..."