Δεν ξέρω αν πήρατε χαμπάρι τι συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στην Αθήνα. Τόσο κόσμο, τέτοιο πανικό θυμάμαι μόνο τα σαββατόβραδα όχι προ πανδημίας αλλά προ οικονομικής κρίσης, πριν από το 2010. Η Αθήνα ήταν όλη έξω. Και μέσα στα μαγαζιά.
Στο Γκάζι οι ουρές στις 12 τα μεσάνυχτα έξω από τα μεγάλα κλαμπ της Ιεράς Οδού μετρούσαν πολλά μέτρα και εκατοντάδες άτομα. Καλά, στην Κολοκοτρώνη λίγο πιο μετά δεν θέλετε να ξέρετε τι γινόταν στα μπαράκια. Μέχρι και οι δρόμοι κλειστοί ήταν. Δεν μπορούσε να περάσει όχι αυτοκίνητο αλλά ούτε καν άνθρωπος.
Οσο για το Κολωνάκι, μετά τις 2, άλλος χαμός εκεί. Σε ένα υπόγειο κλαμπ μάλιστα με electro μουσική από τις τρεις και μισή μέχρι τις έξι που ξέρω εγώ, δεν έπεφτε καρφίτσα. Και χόρευαν όλοι ο ένας πάνω στον άλλον. Και η ουρά απέξω στις 6 το πρωί έδειχνε πως είχε ακόμα δρόμο η βραδιά, δηλαδή το ξημέρωμα για να είμαι πιο ακριβής. Σε όλους τους χώρους, βέβαια, να το τονίσω: όλοι ζητούσαν πιστοποιητικό και ταυτότητα.
Τι έγινε; Ηρεμήσατε μήπως που σας είπα ότι ήταν όλοι εμβολιασμένοι; Οχι, βέβαια, ας είμαστε ειλικρινείς. Ολη η Αθήνα το Σάββατο το βράδυ, αλλά και άλλες πόλεις όπως μαθαίνω, ήταν ένα ατελείωτο πάρτι εμβολιασμένων. Χωρίς κανόνες, χωρίς προφυλάξεις, χωρίς τίποτε. Οπως παλιά!
Εν τω μεταξύ τα κρούσματα έχουν φτάσει στον Θεό. Επειδή η κυβέρνηση (αλλά και οι κυβερνήσεις έξω) παίρνουν μέτρα αποκλειστικά και μόνο για τους ανεμβολίαστους αφήνοντας τους άλλους πλήρως ελεύθερους να παρτάρουν μέχρι τελικής πτώσεως. Καλά θα πάει αυτό...
Δημήτρης Κανελλόπουλος / EφΣυν (08.11.2021)