του Χρήστου Ξανθάκη
Αν με κοιτάζατε από καμιά μεριά, θα βλέπατε ότι τη μισή μου μέρα την περνάω αποκρυπτογραφώντας την πολιτική και τις παραφυάδες της και την άλλη μισή χαζολογώντας με το μπάσκετ και τα τερτίπια.. του. Και κάπου στη μέση τα μπερδεύω λίγο, τα ανακατώνω, κλέβω από εδώ και δίνω από εκεί, διαγωνιστικές διαδικασίες είναι ούτως ή άλλως, μοιάζουνε.
Και κάπως έτσι βρέθηκα να συζητάω προ ετών με ένα φίλο μου πολιτικό συντάκτη, όχι για κυβέρνηση και αντιπολίτευση όμως, αλλά για την καλαθόσφαιρα. Για ομάδες λέγαμε και για προπονητές, που είχαμε τότε στον Παναθηναϊκό τον Ομπράντοβιτς και γάζωνε το τριφύλλι. Και γύρισα στον φίλο μου και του είπα καλός ο Ζοτς, αλλά κι ο τάδε ο προπονητής είναι ικανός. Και γύρισε ο φίλος μου και μου είπε τη μαγική την κουβέντα:
«Ναι ικανός είναι. Αλλά δεν έχει gravitas»!
Το αυτό με το ΚΙΝΑΛ και τους υποψηφίους του, μετά απ’ την αποχώρηση της Φώφης. Ποιος είμαι δηλαδή εγώ που θα τους πάρω στο ψιλό, βουλευτές, εκπροσώπους, πρώην υπουργούς, μπαρουτοκαπνισμένους στην καθημερινή πολιτική δράση και στο μαγκανοπήγαδο; Για να φτάσουν εκεί που έφτασαν, κάποιες ικανότητες θα έχουν, δεν γίνεται μόνο με βύσμα όπως στο στράτευμα. Αλλά από βαρύτητα…
Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Πιο ελαφριοί κι απ’ τα πούπουλα είναι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, στα μάτια της κοινής γνώμης. Δεν έχουν τις περγαμηνές, δεν έχουν τα χιλιόμετρα, δεν έχουν τον μαγνητισμό που απαιτεί το αφεντικό ενός κόμματος, δεν έχουν καν την κληρονομιά της Γεννηματά. Κι όσο για την ψήφο συμπαθείας που απέσπασε η Φώφη λόγω της προσωπικής της περιπέτειας, εκεί πια ξεχάστε το εντελώς. Εκτός πια κι αν νομίζει ο Λοβέρδος ότι διαθέτει φανατικούς οπαδούς να τον ακολουθούν, επειδή μια φορά κι έναν καιρό έκανε τα χατίρια του Ολυμπιακού…
Χωρίς ηγεσία, όμως, πού πας; Έτοιμοι είναι να σε κατασπαράξουν ο Μητσοτάκης από δεξιά και ο Τσίπρας από αριστερά. Πρωθυπουργός ο ένας, πρώην πρωθυπουργός ο άλλος, σου εγγυώνται ότι ξέρουν να κάνουν κουμάντο και να τα φέρνουν βόλτα τα πράγματα. Μπορεί να μην τους γουστάρεις, μπορεί να μην τους συμπαθείς, πώς να αμφισβητήσεις όμως ότι κάποια στιγμή κατάφεραν και αποκόμισαν εκατομμύρια ψήφους στις κάλπες; Επαναλαμβάνω για να μην ξεχνιόμαστε:
Εκατομμύρια ψήφους στις κάλπες!
Υπάρχει άραγε έστω ένας από τους έως τώρα υποψηφίους για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ που να σου γεμίζει το μάτι ότι θα πιάσει επταψήφιο αριθμό από κουκιά; Κι αυτός που τα κατάφερε κάποτε, ο Γιώργος Παπανδρέου δηλαδή, μπορεί να διεκδικήσει σήμερα άλλον ρόλο εκτός από εκείνο του Νέστωρος; Για να μην πω του Λάμπρου Κωνσταντάρα στα ωραία του, όταν χάλαγε κόσμο ως νεάζων εξηντάρης…
Οπότε, τι βλέπεις; Οπότε αναγκαστικά κάποιος θα αναδειχθεί νικητής στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ και υποχρεωτικά όσοι αντικρίσουν την πλάτη του θα ορκιστούν αιώνια πίστη και υποστήριξη. Έχω, ωστόσο, την εντύπωση ότι από την πρώτη κιόλας στιγμή θα αναπτυχθούν κεντρόφυγες δυνάμεις και θ’ αρχίσει κόσμος και ντουνιάς από το στελεχικό δυναμικό του κινήματος να αλληθωρίζει προς τα δεξιά ή τα αριστερά. Οι επαφές υπάρχουν ήδη, οι γέφυρες έχουν στηθεί, στις θύρες έχουν κρεμάσει το ταμπελάκι «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Αν δεν συμβεί καμιά καραμπόλα συμπαντικού επιπέδου, νομίζω ότι μαζί με την Γεννηματά αποχωρεί και το ΚΙΝΑΛ από το πολιτικό προσκήνιο…
- το κείμενο του Χρ Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
