Όταν φυτρώνουν πλατάνια στην Πανεπιστημίου
του Χρήστου Ξανθάκη
Κάθομαι τώρα εγώ και μιλάω με τη φίλη μου τη Νίκη που είναι αρχιτεκτόνισσα και μου τα σπάει η Νίκη σε πενηνταράκια..«Ρεπόρτερ», μου λέει, «σε όλο τον κόσμο το ίδιο φαινόμενο βλέπουμε:
Σε κάθε πρωτεύουσα ή μεγαλούπολη, οι αξίες γης είναι υψηλότερες στο κέντρο τους και σε κάνα δυο πλούσια προάστια. Νόμος είναι αυτό, εκτός από μία περίπτωση».
«Ποια περίπτωση;», τη ρωτάω εγώ με πλήρη αθωότητα.
«Την πόλη που μένεις, κόπανε», μου απαντάει η Νίκη.
«Σιγά καλέ», της λέω εγώ, «δεν χρειάζεται να με βρίζεις».
«Όχι», λέει η Νίκη, «αλλά πρέπει να στο καρφώσω στο μυαλό σου. Το βλέπεις, δεν το βλέπεις ότι στην Αθήνα έχεις δύο τρεις περιοχές στα Βόρεια προάστια με κορυφαίες τιμές σε οικόπεδα και κτίσματα;».
«Το βλέπω», απαντάω εγώ.
«Το βλέπεις ή δεν το βλέπεις ότι το κέντρο της Αθήνας ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ, που αγόραζαν κάποιοι ολόκληρες πολυκατοικίες μπιρ παρά;»
«Το βλέπω», απαντάω εγώ.
«Και τι νομίζεις ότι θα γίνει τώρα;», με ρωτάει. «Θ’ ανέβουν οι τιμές και στο κέντρο ή δεν θ’ ανέβουν;»
«Αυτό, ακόμη κι ένας κόπανος μπορεί να το καταλάβει», της λέω και πίνω μια γουλιά καφέ. Πικρό…
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω όχι γιατί μ’ έπιασε ο πόνος για το ρήαλ εστέητ (παρότι μπορώ να σας πω ότι ο επόμενος στόχος είναι ο άξονας της Πατησίων ως το ύψος της Αγίου Μελετίου!), αλλά διότι εγκρίθηκαν από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών τα έργα του Μεγάλου Περιπάτου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εξαιρέθηκαν κιόλας από τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, διότι πρέπει να τρέξει το έργο δεν είμαστε για καθυστερήσεις και κωλυσιεργίες και… κορμοράνους ρε φίλε. Ούτε διαβούλευση θα παίξει, ούτε Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο, ούτε Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, χαλαρά αδερφάκι μου, το μπετό να ρέει και η ουασιγκτόνια να υψώνεται. Συγγνώμη, το πλατάνι το περήφανο, να κάθεται η γερουσία από κάτω να στήνει μικρή βουλή και να συζητάει τη Λίστα Πέτσα!
Οφείλω, πάντως, να δώσω έναν πόντο στο υπουργείο του Κώστα Καραμανλή, καθότι κατάφερε να διαπιστώσει αυτό που βιώνουν καιρό τώρα οι Αθηναίου οδηγοί. Ότι, δηλαδή, χαμός γίνεται στη λειτουργία του κόμβου Βασιλίσσης Σοφίας-Πανεπιστημίου-Αμαλίας, αλλά και στα πέριξ της Καλλιρόης από το κλείσιμο της Βασιλίσσης Όλγας. Τώρα μάλιστα που έχουν ξαναβγεί όλοι και όλες στους δρόμους και δεν μπαίνουν λεωφορεία λόγω του ότι κολλάνε κορωνοϊό και οι εμβολιασμένοι (πές κι εσύ, Σωτήρη!) η λέξη «χαμός» είναι πολύ, πάρα πολύ ελάχιστη για να περιγράψει τον πυρετό της ασφάλτου. Ίσως στην Παλαιά Διαθήκη να υπάρχει κάποιος όρος (ή κάποιος διάβολος…), αλλά ποιος να μπλέκει τώρα με τους παπάδες.
Έχουμε, όμως, μπλέξει με τον Μεγάλο Περίπατο που μεταμορφώθηκε σε Μεγάλο Περίγελω και απειλεί να οδηγήσει στην τρέλα κάθε εποχούμενο οχήματος ιδιωτικής χρήσεως.
Μια λύση, που από τη μία θα βοηθούσε και τους σεναρίστες του ρήαλ εστέητ και από την άλλη θα διευκόλυνε τους οδηγούς;
Την αλίευσα από τη στήλη του Νίκου Δήμου στο «Βήμα της Κυριακής» και προέρχεται από τον αείμνηστο (και πάνσοφο ενίοτε) Γιάννη Τσαρούχη. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Οι παλιοί ευεργέτες έχτιζαν, οι καινούριοι θα πρέπει να γκρεμίσουν. Η Αθήνα χρειάζεται χώρους ανοιχτούς, μεγάλους δρόμους, πλατείες, πάρκα και άλση»!
Υ.Γ.: Ένας πόντος και στον Κυριάκο, που έδωσε εντολή ν’ ανοίξει μια και καλή η Ηρώδου του Αττικού. Που πιο εύκολα έφτανες Μόναχο με το αεροπλάνο, παρά Παγκράτι με αμάξι από πλατεία Κολωνακίου…
Κάθομαι τώρα εγώ και μιλάω με τη φίλη μου τη Νίκη που είναι αρχιτεκτόνισσα και μου τα σπάει η Νίκη σε πενηνταράκια..«Ρεπόρτερ», μου λέει, «σε όλο τον κόσμο το ίδιο φαινόμενο βλέπουμε:
Σε κάθε πρωτεύουσα ή μεγαλούπολη, οι αξίες γης είναι υψηλότερες στο κέντρο τους και σε κάνα δυο πλούσια προάστια. Νόμος είναι αυτό, εκτός από μία περίπτωση».
«Ποια περίπτωση;», τη ρωτάω εγώ με πλήρη αθωότητα.
«Την πόλη που μένεις, κόπανε», μου απαντάει η Νίκη.
«Σιγά καλέ», της λέω εγώ, «δεν χρειάζεται να με βρίζεις».
«Όχι», λέει η Νίκη, «αλλά πρέπει να στο καρφώσω στο μυαλό σου. Το βλέπεις, δεν το βλέπεις ότι στην Αθήνα έχεις δύο τρεις περιοχές στα Βόρεια προάστια με κορυφαίες τιμές σε οικόπεδα και κτίσματα;».
«Το βλέπω», απαντάω εγώ.
«Το βλέπεις ή δεν το βλέπεις ότι το κέντρο της Αθήνας ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ, που αγόραζαν κάποιοι ολόκληρες πολυκατοικίες μπιρ παρά;»
«Το βλέπω», απαντάω εγώ.
«Και τι νομίζεις ότι θα γίνει τώρα;», με ρωτάει. «Θ’ ανέβουν οι τιμές και στο κέντρο ή δεν θ’ ανέβουν;»
«Αυτό, ακόμη κι ένας κόπανος μπορεί να το καταλάβει», της λέω και πίνω μια γουλιά καφέ. Πικρό…
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω όχι γιατί μ’ έπιασε ο πόνος για το ρήαλ εστέητ (παρότι μπορώ να σας πω ότι ο επόμενος στόχος είναι ο άξονας της Πατησίων ως το ύψος της Αγίου Μελετίου!), αλλά διότι εγκρίθηκαν από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών τα έργα του Μεγάλου Περιπάτου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εξαιρέθηκαν κιόλας από τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, διότι πρέπει να τρέξει το έργο δεν είμαστε για καθυστερήσεις και κωλυσιεργίες και… κορμοράνους ρε φίλε. Ούτε διαβούλευση θα παίξει, ούτε Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο, ούτε Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, χαλαρά αδερφάκι μου, το μπετό να ρέει και η ουασιγκτόνια να υψώνεται. Συγγνώμη, το πλατάνι το περήφανο, να κάθεται η γερουσία από κάτω να στήνει μικρή βουλή και να συζητάει τη Λίστα Πέτσα!
Οφείλω, πάντως, να δώσω έναν πόντο στο υπουργείο του Κώστα Καραμανλή, καθότι κατάφερε να διαπιστώσει αυτό που βιώνουν καιρό τώρα οι Αθηναίου οδηγοί. Ότι, δηλαδή, χαμός γίνεται στη λειτουργία του κόμβου Βασιλίσσης Σοφίας-Πανεπιστημίου-Αμαλίας, αλλά και στα πέριξ της Καλλιρόης από το κλείσιμο της Βασιλίσσης Όλγας. Τώρα μάλιστα που έχουν ξαναβγεί όλοι και όλες στους δρόμους και δεν μπαίνουν λεωφορεία λόγω του ότι κολλάνε κορωνοϊό και οι εμβολιασμένοι (πές κι εσύ, Σωτήρη!) η λέξη «χαμός» είναι πολύ, πάρα πολύ ελάχιστη για να περιγράψει τον πυρετό της ασφάλτου. Ίσως στην Παλαιά Διαθήκη να υπάρχει κάποιος όρος (ή κάποιος διάβολος…), αλλά ποιος να μπλέκει τώρα με τους παπάδες.
Έχουμε, όμως, μπλέξει με τον Μεγάλο Περίπατο που μεταμορφώθηκε σε Μεγάλο Περίγελω και απειλεί να οδηγήσει στην τρέλα κάθε εποχούμενο οχήματος ιδιωτικής χρήσεως.
Μια λύση, που από τη μία θα βοηθούσε και τους σεναρίστες του ρήαλ εστέητ και από την άλλη θα διευκόλυνε τους οδηγούς;
Την αλίευσα από τη στήλη του Νίκου Δήμου στο «Βήμα της Κυριακής» και προέρχεται από τον αείμνηστο (και πάνσοφο ενίοτε) Γιάννη Τσαρούχη. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Οι παλιοί ευεργέτες έχτιζαν, οι καινούριοι θα πρέπει να γκρεμίσουν. Η Αθήνα χρειάζεται χώρους ανοιχτούς, μεγάλους δρόμους, πλατείες, πάρκα και άλση»!
Υ.Γ.: Ένας πόντος και στον Κυριάκο, που έδωσε εντολή ν’ ανοίξει μια και καλή η Ηρώδου του Αττικού. Που πιο εύκολα έφτανες Μόναχο με το αεροπλάνο, παρά Παγκράτι με αμάξι από πλατεία Κολωνακίου…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr