Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πρώτα διαβάσαμε την είδηση που έλεγε ότι "σε ανταλλαγή πυροβολισμών μετά από καταδίωξη τραυματίστηκαν επτά αστυνομικοί και σκοτώθηκε ο 20χρονος σεσημασμένος οδηγός του αυτοκινήτου". Τι κι αν δεν υπήρξε ποτέ ανταλλαγή πυροβολισμών; Τι κι αν δεν τραυματίστηκε ούτε ένας αστυνομικός; Τι κι αν ο νεκρός δεν ήταν σεσημασμένος; Τι κι αν δεν ήταν νεκρός ο οδηγός του αυτοκινήτου; Η είδηση είχε κυκλοφορήσει και είχε προκαλέσει τρομακτικά αποτελέσματα.
Μια βόλτα στα σχόλια των αναγνωστών της είδησης στις ηλεκτρονικές σελίδες των ΜΜΕ ήταν αρκετός για να νιώσεις τρόμο και απογοήτευση. Ένα κύμα μίσους κατά των Ρομά και μια υπέρμετρη ενθάρρυνση των αστυνομικών στη χρήση βίας ήταν τα αποτελέσματα που είχε προκαλέσει η είδηση από τους δήθεν οπαδούς της νομιμότητας, που με τα σχόλιά τους τσαλαπατούσαν και το τελευταίο ίχνος ενός κράτους δικαίου όπου ο νόμος δεν επιβάλλεται με τα όπλα.
Ήταν μια είδηση που στόχευε στα πιο συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας. Ήταν μια είδηση που σκοπό είχε να προκαλέσει την οργή της κοινής γνώμης. Ήταν μια είδηση που απάλλασσε εκ των προτέρων από κάθε ευθύνη τους αστυνομικούς. Ήταν μια είδηση που κατασκεύαζε εν τη γενέσει της ενόχους. Ήταν μια είδηση κατασκευασμένη, που σκοπό είχε να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη και τίποτα λιγότερο. Ήταν μια είδηση βούτυρο στο ψωμί του όχλου που απαιτεί νεκρούς και θανατικές καταδίκες ακόμη και στη μέση του δρόμου.
Ήταν μια είδηση κομμένη και ραμμένη στα ιδεολογικά μέτρα των “τι γύρευε ο Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια” και των “ένα πρεζάκι ήταν που πήγε να ληστέψει το κοσμηματοπωλείο”.
Γι’ αυτό το κοινό γράφτηκε όπως γράφτηκε η είδηση για το Πέραμα και σ’ αυτούς απευθυνόταν. Και είναι φορές που οι σφαίρες των ΜΜΕ είναι πιο θανάσιμες από των αστυνομικών.
Γι’ αυτό το κοινό γράφτηκε όπως γράφτηκε η είδηση για το Πέραμα και σ’ αυτούς απευθυνόταν. Και είναι φορές που οι σφαίρες των ΜΜΕ είναι πιο θανάσιμες από των αστυνομικών.
