Γράφει ο Τάσος Παππάς
Αντιγράφω από την καλά ενημερωμένη για το τι συμβαίνει στο νεοδημοκρατικό παρασκήνιο στήλη «Θεωρείο» της «Καθημερινής»: «Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η κοινή είσοδος των Κ. Καραμανλή.. και Αντ. Σαμαρά στον εκθεσιακό χώρο της ΔΕΘ, καθώς δεν συνηθίζεται πρώην πρωθυπουργοί να κάνουν ταυτόχρονη εμφάνιση. Το βέβαιο είναι ότι ο... Σαμαράς έφθασε στον χώρο δέκα λεπτά νωρίτερα. Προφανώς καθυστέρησε με τις συνήθεις κουβέντες που γίνονται, με αποτέλεσμα να φθάσει και ο Καραμανλής. Αρα η κοινή είσοδος δεν ήταν… προσυνεννοημένη, αλλά δεν πέρασε απαρατήρητη. Οι πληροφορίες, εξάλλου, λένε πως οι δυο τους το τελευταίο διάστημα διατηρούν πολύ καλές σχέσεις και κυρίως απευθείας. Δεν θα με εξέπληττε αν στο μέλλον είχαμε κοινές επιλογές...».
Κοινές επιλογές στο μέλλον; Από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, δηλαδή από δύο πολιτικούς που εκπροσωπούν διαφορετικά ρεύματα στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης; Ο ένας είναι κληρονόμος της καραμανλικής παράδοσης που έχει ισχυρά ερείσματα στο κόμμα παρά τις προσπάθειες του σημερινού πρωθυπουργού να αλλάξει τους συσχετισμούς. Ο άλλος προέρχεται από την αβερωφική πτέρυγα, προσχώρησε στην ομάδα του πατρός Μητσοτάκη, πριμοδοτήθηκε απ’ αυτόν, πήρε νευραλγικό πόστο στην κυβέρνησή του αλλά δεν δίστασε να τον εγκαταλείψει και να οδηγήσει την κυβέρνησή του σε πτώση, κάτι που δεν του συγχώρεσε ποτέ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κι ας κατάπιε την πίκρα που του προκάλεσε η ήττα της θυγατέρας του από αυτόν που ο ίδιος είχε καταγγείλει για αποστασία.
Τον κ. Σαμαρά έβγαλε από την πολιτική έρημό του ο Κώστας Καραμανλής. Τον δέχτηκε στις τάξεις του κόμματος, τον τοποθέτησε στη λίστα υποψηφίων για τις ευρωεκλογές και τον διόρισε υπουργό Πολιτισμού. Ηταν αυτός που τον ανέστησε και του έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο. Από αποσυνάγωγος ο κ. Σαμαράς έγινε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας -δεν τον υποστήριξε ο Κ. Καραμανλής- και στη συνέχεια πρωθυπουργός. Ο Αντ. Σαμαράς στην εσωκομματική μάχη το 2016 στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ ο Κ. Καραμανλής δεν είχε κρύψει την προτίμησή του στον Βαγγ. Μεϊμαράκη. Ο Κ. Καραμανλής είναι δυσαρεστημένος με τις επιλογές που έχει κάνει ο πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που στελεχώνουν την κυβέρνησή του - υποεκπροσωπείται ο καραμανλισμός.
Ο κ. Σαμαράς μπορεί να θύμωσε με την απόφαση του κ. Μητσοτάκη να μην τον αξιοποιήσει (ήθελε να πάει επίτροπος στην Ε.Ε.), αλλά δεν πρέπει να νιώθει αδικημένος αφού στελέχη που κινούνται στο ίδιο ιδεολογικό μήκος κύματος μ’ αυτόν έχουν καταλάβει περίοπτες θέσεις στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ ο πρωθυπουργός σε ζητήματα που ο κ. Σαμαράς θεωρεί σημαντικά (σκάνδαλο Novartis, υπόθεση Παπαγγελόπουλου, στοχοποίηση Τσίπρα) ακολουθεί γραμμή που ευνοεί τις επιδιώξεις του πρώην πρωθυπουργού.
Τι μπορεί λοιπόν να ενώνει Καραμανλή-Σαμαρά; Μα, το Μακεδονικό. Ο Αντ. Σαμαράς έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία και επιμένει στη σκληρή ρητορική του για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Κ. Καραμανλής έχει εκφράσει με πιο ήπιο τρόπο τη διαφωνία του για τη Συμφωνία των Πρεσπών και έχει διαμηνύσει ότι δεν θα στηρίξει τα μνημόνια συνεργασίας. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που καθυστερεί ο κ. Μητσοτάκης να τα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή.
Θα υπάρξει κοινή στάση των δύο πρώην πρωθυπουργών στο συγκεκριμένο ζήτημα; Κι αν ναι, τι θα κάνει ο πρωθυπουργός; Για πόσο καιρό ακόμη θα κρατάει το θέμα στο συρτάρι του; Κι αν οι δύο δεν πεισθούν να αλλάξουν στάση, θα έχουν συνέπειες; Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να σηκώσει το βάρος μιας σύγκρουσης με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς; Δύσκολα προβλήματα για επικοινωνιολόγους, ντόπιους και φερτούς, φίλους ή απλώς γνωστούς, έμμισθους και άμισθους.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (16.9.2021)