Ο θάνατος του εμποράκου…
του Χρήστου Ξανθάκη
Κανονικά τώρα εγώ θα ήθελα να κάτσω να γράψω για μια σπαρταριστή συνομιλία που κρυφάκουσα (κρυφακούω συχνά, έχω βιονικό αυτί!) τις προάλλες στους Αμπελόκηπους, σ’ ένα καφέ, όπου ένας.. λαϊκός τύπος (επιτρέπεται να λέμε «λαϊκός τύπος»;), προσπαθούσε να μπάσει έναν άλλον λαϊκό τύπο στον μαγικό κόσμο του μπιτκόιν (η νούμερο ένα ονειροφαντασία απ’ την εποχή του ανεπανάληπτου «το Χρηματιστήριο θα πιάσει τις 7.000 μονάδες»…), αλλά μας προέκυψε εν τω μεταξύ ο θάνατος του εμποράκου, θάνατος κανονικός με βούλα και υπογραφές, δεν ξέρω αν θα τον πάνε σε τάφο ή στη Ριτσώνα, τι να σας πω, αλλά την τελευταία του πνοή την άφησε, αιωνία του η μνήμη, κρίμα τον άνθρωπο, δεν είχε ενοχλήσει κανέναν.
Ενοχλούσε όμως τον Πισσαρίδη!
Αυτόν τον γίγαντα της σκέψεως, τον τιτάνα του ορθολογισμού, που ήρθε στο Ελλάντα το τριτοκοσμικό, για να μας διδάξει την κοινή λογική και την διαύγεια πνεύματος. Και έδωσε εντολή στην πλέμπα (πώς λέμε «κατά τας γραφάς»;), να ξεβολευτεί, να ξεχάσει το ραχάτι, να προσαρμοστεί στη νέα, γυαλιστερή και τούρμπο εποχή του καπιταλισμού, που θα φέρει την ανάπτυξη, που θα φέρει τον πλούτο, που θα απογειώσει τη χώρα προς τα άστρα και τους γαλαξίες. Τέτοιο πράγμα δεν θα το έχουμε ξαναδεί από την εποχή, ναι καλά το μαντέψατε από την εποχή του Τάπερμαν (αθάνατη Μαλβίνα!) και της Ισχυρής Ελλάδας. Από την εποχή που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.
Εν τω μεταξύ ο εμποράκος, μέτρησε τον τελευταίο του σφυγμό. Και το μαγαζάκι του περνάει λουκέτο…
Ναι, ναι, το ξέρω ότι δεν γίνεται ν’ ανοίξει όλη η Ελλάδα παγωτατζίδικα με φρόζεν γιόγκουρτ (η αλησμόνητη Αθηνά Δρέττα μας το είχε τρίψει πρώτη στη μουρίτσα), αλλά και πάλι δεν γίνεται να μεταμορφωθεί και όλη η Ελλάδα σε ένα δάσος από σούπερ μάρκετ και φραντσάιζ. Χρειάζεται και ένας μεσαίος χώρος (μιντλ γκράουντ στην γλώσσα των απανταχού Πισσαρίδηδων), όπου θα αναπτύσσεται με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Και όχι, δεν είναι μικρομεσαία επιχειρηματικότητα αποκλειστικά και μόνο τα σταρτάπια των αποφοίτων Κολλεγίου Αθηνών και Μωραΐτη. Υπάρχουν και πιο ταπεινά πλάσματα και πιο ταπεινές δουλειές σε αυτή την κοινωνία και απ’ αυτές τις ταπεινές δουλειές τα ταπεινά πλάσματα ζούνε οικογένειες, φροντίζουν γονείς και σπουδάζουν παιδιά. Και δίνουν και κάνα κοκαλάκι στο σκύλο της γωνίας, που περιμένει με θλιμμένα μάτια…
Αυτό το κοκαλάκι που όπως είπε ο υπουργός Άνευ Αρμοδιοτήτων Αδωνις Γεωργιάδης στην εκπομπή της Γιάμαλη, δεν θα το δώσουν οι τράπεζες στους μικρομεσαίους. Θα το δώσουν στους μεγάλους μόνο, πράγμα το οποίο το έχουν πει οι Ευρωπαίοι εδώ και πολύ καιρό και το διατυμπανίζουμε κι εμείς τα κουμμούνια εδώ και πολύ καιρό, αλλά επειδή είμαστε κουμμούνια δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά. Αντιθέτως υπολόγιζαν όλοι και όλες ότι θα βρέξει μπικικίνια, σύμφωνα με τις πρωθυπουργικές υποσχέσεις. Κι ύστερα ήρθε ο Άδωνις και μοίρασε ομπρέλες!
Ετοιμαστείτε λοιπόν παιδιά να συγχωνευθείτε. Αυτό είναι το καινούριο παραμύθι (στην πιάτσα το λένε και «παραμύθα»), που θα μας πουλήσει η κυβέρνηση. Μπείτε στη σειρά για να ενωθείτε εις σάρκαν μίαν και ν’ ανοίξουν για πάρτη σας οι κάνουλες οι τραπεζικές. Τέτοιο χρήμα ούτε στον ύπνο σας, άφθονο και ζεστό, να τιγκάρει το πορτοφόλι. Έρχονται τα εκατομμύρια τα ευρωπαϊκά για πάρτη σας, λεφτά με ουρά, τι να τα κάνετε δεν θα ξέρετε. Κι αν ξυπνήσετε ένα πρωί κάτω απ’ το γεφύρι με μοναδική σας συντροφιά τον σκύλο που λέγαμε, μην ανησυχείτε. Όνειρο είναι η ζωή, που λένε και τα Ζουζούνια…
Κανονικά τώρα εγώ θα ήθελα να κάτσω να γράψω για μια σπαρταριστή συνομιλία που κρυφάκουσα (κρυφακούω συχνά, έχω βιονικό αυτί!) τις προάλλες στους Αμπελόκηπους, σ’ ένα καφέ, όπου ένας.. λαϊκός τύπος (επιτρέπεται να λέμε «λαϊκός τύπος»;), προσπαθούσε να μπάσει έναν άλλον λαϊκό τύπο στον μαγικό κόσμο του μπιτκόιν (η νούμερο ένα ονειροφαντασία απ’ την εποχή του ανεπανάληπτου «το Χρηματιστήριο θα πιάσει τις 7.000 μονάδες»…), αλλά μας προέκυψε εν τω μεταξύ ο θάνατος του εμποράκου, θάνατος κανονικός με βούλα και υπογραφές, δεν ξέρω αν θα τον πάνε σε τάφο ή στη Ριτσώνα, τι να σας πω, αλλά την τελευταία του πνοή την άφησε, αιωνία του η μνήμη, κρίμα τον άνθρωπο, δεν είχε ενοχλήσει κανέναν.
Ενοχλούσε όμως τον Πισσαρίδη!
Αυτόν τον γίγαντα της σκέψεως, τον τιτάνα του ορθολογισμού, που ήρθε στο Ελλάντα το τριτοκοσμικό, για να μας διδάξει την κοινή λογική και την διαύγεια πνεύματος. Και έδωσε εντολή στην πλέμπα (πώς λέμε «κατά τας γραφάς»;), να ξεβολευτεί, να ξεχάσει το ραχάτι, να προσαρμοστεί στη νέα, γυαλιστερή και τούρμπο εποχή του καπιταλισμού, που θα φέρει την ανάπτυξη, που θα φέρει τον πλούτο, που θα απογειώσει τη χώρα προς τα άστρα και τους γαλαξίες. Τέτοιο πράγμα δεν θα το έχουμε ξαναδεί από την εποχή, ναι καλά το μαντέψατε από την εποχή του Τάπερμαν (αθάνατη Μαλβίνα!) και της Ισχυρής Ελλάδας. Από την εποχή που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.
Εν τω μεταξύ ο εμποράκος, μέτρησε τον τελευταίο του σφυγμό. Και το μαγαζάκι του περνάει λουκέτο…
Ναι, ναι, το ξέρω ότι δεν γίνεται ν’ ανοίξει όλη η Ελλάδα παγωτατζίδικα με φρόζεν γιόγκουρτ (η αλησμόνητη Αθηνά Δρέττα μας το είχε τρίψει πρώτη στη μουρίτσα), αλλά και πάλι δεν γίνεται να μεταμορφωθεί και όλη η Ελλάδα σε ένα δάσος από σούπερ μάρκετ και φραντσάιζ. Χρειάζεται και ένας μεσαίος χώρος (μιντλ γκράουντ στην γλώσσα των απανταχού Πισσαρίδηδων), όπου θα αναπτύσσεται με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Και όχι, δεν είναι μικρομεσαία επιχειρηματικότητα αποκλειστικά και μόνο τα σταρτάπια των αποφοίτων Κολλεγίου Αθηνών και Μωραΐτη. Υπάρχουν και πιο ταπεινά πλάσματα και πιο ταπεινές δουλειές σε αυτή την κοινωνία και απ’ αυτές τις ταπεινές δουλειές τα ταπεινά πλάσματα ζούνε οικογένειες, φροντίζουν γονείς και σπουδάζουν παιδιά. Και δίνουν και κάνα κοκαλάκι στο σκύλο της γωνίας, που περιμένει με θλιμμένα μάτια…
Αυτό το κοκαλάκι που όπως είπε ο υπουργός Άνευ Αρμοδιοτήτων Αδωνις Γεωργιάδης στην εκπομπή της Γιάμαλη, δεν θα το δώσουν οι τράπεζες στους μικρομεσαίους. Θα το δώσουν στους μεγάλους μόνο, πράγμα το οποίο το έχουν πει οι Ευρωπαίοι εδώ και πολύ καιρό και το διατυμπανίζουμε κι εμείς τα κουμμούνια εδώ και πολύ καιρό, αλλά επειδή είμαστε κουμμούνια δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά. Αντιθέτως υπολόγιζαν όλοι και όλες ότι θα βρέξει μπικικίνια, σύμφωνα με τις πρωθυπουργικές υποσχέσεις. Κι ύστερα ήρθε ο Άδωνις και μοίρασε ομπρέλες!
Ετοιμαστείτε λοιπόν παιδιά να συγχωνευθείτε. Αυτό είναι το καινούριο παραμύθι (στην πιάτσα το λένε και «παραμύθα»), που θα μας πουλήσει η κυβέρνηση. Μπείτε στη σειρά για να ενωθείτε εις σάρκαν μίαν και ν’ ανοίξουν για πάρτη σας οι κάνουλες οι τραπεζικές. Τέτοιο χρήμα ούτε στον ύπνο σας, άφθονο και ζεστό, να τιγκάρει το πορτοφόλι. Έρχονται τα εκατομμύρια τα ευρωπαϊκά για πάρτη σας, λεφτά με ουρά, τι να τα κάνετε δεν θα ξέρετε. Κι αν ξυπνήσετε ένα πρωί κάτω απ’ το γεφύρι με μοναδική σας συντροφιά τον σκύλο που λέγαμε, μην ανησυχείτε. Όνειρο είναι η ζωή, που λένε και τα Ζουζούνια…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost