«Ο κόσμος υποφέρει, πεθαίνει. Ολόκληρα οικοσυστήματα καταρρέουν, βρισκόμαστε στις αρχές ενός μαζικού αφανισμού κι εσείς το μόνο για το οποίο μιλάτε είναι για τα χρήματα, για παραμύθια μιας αέναης οικονομικής ανάπτυξης; Πώς τολμάτε;»...
Ήταν μόλις δυο χρόνια πριν, τέλη Αυγούστου - αρχές Σεπτεμβρίου του 2019, όταν η μικρή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ τα έψελνε στους πολιτικούς ηγέτες της διεθνούς... κοινότητας από το βήμα του ΟΗΕ, στο άνοιγμα της Συνόδου της Νέας Υόρκης για την ολιγωρία τους να λάβουν αποφασιστικά μέτρα στη μάχη εναντίον της κλιματικής αλλαγής.
Ποια κλιματική αλλαγή; «Η κλιματική αλλαγή είναι μια απάτη» υποστήριζε ανοιχτά ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Και, στο περιθώριο της συνόδου, γελούσε περιπαικτικά με τη «μικρή δυσλεκτική Σουηδή» και το «απίστευτο θράσος της» να προκαλεί την πολιτική ηγεσία «μ’ αυτόν τον ανοίκειο τρόπο». Όλο αυτό υπό την συνοδεία των γελώτων ουκ ολίγων ομολόγων του, αρνητών της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της...
Συνέπειες τις οποίες ο Αμερικανός Πρόεδρος διασκέδαζε και ένα χρόνο αργότερα (τον Σεπτέμβριο του 2020), τότε που τεράστιες αδηφάγες φλόγες σάρωναν απ’ άκρου εις άκρον τη Δυτική Ακτή. Και, προκειμένου να υποβαθμίσει τις ανησυχίες που εκφράζονταν για την κλιματική αλλαγή, δήλωνε εκείνο το αφασικό «όχι, δεν φταίει το κλίμα: στο τέλος ο καιρός θα γίνει πιο δροσερός, περιμένετε και θα δείτε»!..
***
Περιμέναμε, περιμένατε, περίμεναν: έπρεπε να νιώσουμε στο πετσί μας τους τερατώδεις παγιωμένους καύσωνες, να γίνουμε παρανάλωμα του πυρός αγκαλιά με τα δάση, τα ζώα και τα σπίτια μας, να δούμε με τα μάτια μας τις απίστευτες φονικές πλημμύρες στη Γερμανία και το Βέλγιο για να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος υποφέρει, πεθαίνει, ότι ολόκληρα οικοσυστήματα καταρρέουν, ότι «βρισκόμαστε στις αρχές ενός μαζικού αφανισμού», όπως μας προειδοποιούσε η «μικρή Σουηδή ακτιβίστρια».
«Ο μόνος τρόπος να επιβραδυνθεί και ενδεχομένως να αποφευχθεί η κλιματική κατάρρευση της Γης μέσα στην επόμενη δεκαετία είναι η άμεση και δραστική μείωση εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου, καθώς κάθε κλάσμα περαιτέρω αύξησης της θερμοκρασίας μπορεί να δημιουργήσει ταχύτατα εξελισσόμενες συνέπειες» τόνιζε η αυγουστιάτικη διακυβερνητική έκθεση του ΟΗΕ (9.8.2021) για την κλιματική αλλαγή.
Εδώ θα άρμοζε ως σχόλιο ένας παγκόσμιος λαϊκός κλαυσίγελως, δεδομένου ότι η έκθεση είναι διακυβερνητική. Πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου γνώριζαν, αλλά έμεναν άπραγες!..
Αν προσθέσουμε δε ότι η έκθεση του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή είναι η έκτη έκθεση που δημοσιεύεται από το 1988, ότι συντάσσεται επί έξι χρόνια από εκατοντάδες ειδικούς και ότι συμπεραίνει πως οι ταχείες αλλαγές στο κλίμα (όπως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, το λιώσιμο των πάγων, οι καύσωνες, οι πλημμύρες και οι ξηρασίες) οφείλονται εξ ολοκλήρου στον ανθρώπινο παράγοντα, τότε ο κλαυσίγελως θα μπορούσε να μεταβληθεί σε παγκόσμιο ουρλιαχτό!..
***
Κατά τα λοιπά, οι παγκόσμιοι ηγέτες ανακοίνωσαν, ως... συνήθως, ότι «τα ευρήματα της έκθεσης επιβάλλουν τη λήψη νέων μέτρων και τη μετατόπιση της παγκόσμιας οικονομίας (sic) στις χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα». Και ότι «μην ανησυχείτε, τον ερχόμενο Νοέμβριο θα βρεθούμε στη Γλασκώβη (σ.σ.: στη σύνοδο κορυφής «COP26» του ΟΗΕ για το κλίμα, προφανώς) για να συνεδριάσουμε... κατεπειγόντως».
Μάλιστα!.. Kατεπειγόντως τον... Νοέμβριο!.. Αλλά τι μέτρα να πάρει «κατεπειγόντως» η δόλια η Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν η υλοποίηση της γεωοικονομικής και γεωπολιτικής της ατζέντας, που βασίζεται στην αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής, την ουδετερότητα του άνθρακα και την επιτάχυνση της ψηφιοποίησης κοντράρεται με τα κυβερνητικά συμφέροντα ουκ ολίγων κρατών - μελών: της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ας πούμε, ή του γαλλικού ενεργειακού μείγματος ή του πολωνικού τομέα εξόρυξης άνθρακα κ.λπ. κ.λπ.
Ας μην κοροϊδευόμαστε... Ακόμα κι αν καμφθεί το τείχος των παγκόσμιων διακυβερνητικών πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, για να σωθεί το κλίμα θέλει δουλειά πολλή: τα αναγκαία μέτρα για την άμεση αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής θα προξενήσουν δυσβάσταχτα κοινωνικά προβλήματα, αφού θα επηρεάσουν καθοριστικά το σύνολο του υπαρκτού τρόπου ζωής του «πολιτισμένου κόσμου». Από τις εργασιακές πρακτικές, την οργάνωση της τροφικής αλυσίδας και της αγροτικής παραγωγής, μέχρι τις τεχνικές και τα υλικά αρχιτεκτονικής, την ανακύκλωση των απορριμμάτων, τα μέσα μεταφοράς και μετακίνησης...
Από μια τίμια παγκόσμια εκστρατεία για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, ελάχιστα από τα πράγματα που θεωρούμε σήμερα αυτονόητα μπορούν να ξεφύγουν: η κλιματική αλλαγή δεν κάνει διακρίσεις. Η εμβέλειά της επεκτείνεται σε ό,τι υπάρχει γύρω μας. Η επίδρασή της είναι καταστροφική.
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής (05.9.2021)
