του Χρήστου Ξανθάκη
Πλακώνομαι συχνά πυκνά με τους φίλους μου για το τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα που ονομάζουμε «λαός».
Οι μισοί μου λένε ότι ο «λαός» είναι όμορφος, ηθικός και αγγελικά πλασμένος και δεν υπάρχει..τίποτε πιο ιερό στην πλάση όλη.
Οι άλλοι μισοί, πάλι, επιμένουν ότι ο «λαός» αποτελείται από κάτι σιχάματα της κακιάς συμφοράς, που δεν αξίζουν μια δεκάρα και θέλουν βούρδουλα.
Τι λέω εγώ;
Εγώ λέω ότι τον «λαό» δεν τον αγιοποιείς ούτε τον φτύνεις. Και το βασικό πρόβλημά του είναι πως τρέχει όλη μέρα για το καρβέλι και αυτή η πιλάλα τον αποπροσανατολίζει, τον κουράζει, τον ζαλίζει. Μπαϊλντισμένος είναι πάνω και πρώτα απ’ όλα ο «λαός», εξ ου και καμιά φορά λαμβάνει τις πιο γελοίες αποφάσεις στο σύμπαν. Αλλά δεν είναι ούτε χαζός, ούτε για πέταμα. Και μπορεί το μυαλό του ενίοτε να μη δουλεύει, αλλά το ένστικτό του δεν τον προδίδει ποτέ!
Βλέπε το στόρι με το Βερολίνο, όπου έχει φτάσει το στεγαστικό να αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα της μητρόπολης. Γιατί όπως έγραψε ο συνάδελφος Χρήστος Αβραμίδης στην Εφημερίδα των Συντακτών, πλάκωσε εκεί κόσμος και ντουνιάς απ’ όλη την Ευρώπη «αλλά και πάλι αδυνατούν να μείνουν χωρίς συγκατοίκους και μένουν σε ένα σπίτι με 5-6 άτομα και κοινόχρηστη τουαλέτα». Και τα νοίκια ανεβαίνουν διαρκώς και οι πολίτες εξορίζονται σε προάστια μακριά απ’ τις δουλειές τους και τους τρώει ο δρόμος, γάμησέ τα σε λέω Αθήνα γίναμε…
Και τι κάνανε οι Βερολινέζοι; Βγήκαν στο δρόμο, διαδήλωσαν, φώναξαν, υπέγραψαν (πάνω από 350.000 υπογραφές!) για να γίνει δημοψήφισμα με αίτημα την απαλλοτρίωση των σπιτιών που ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες. Συνολικά, δηλαδή, 240.000 διαμερίσματα τα οποία στη συνέχεια θα ελέγχονται από γενικές συνελεύσεις. Το δημοψήφισμα δεν επρόκειτο να είναι δεσμευτικό, αλλά αν ο «λαός» ψήφιζε υπέρ της απαλλοτρίωσης, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες δεν θα μπορούσαν και τόσο εύκολα να τον κλάσουν στη μούρη.
Ξέρετε τι έγινε, παιδιά; Ο «λαός» ψήφισε υπέρ της απαλλοτρίωσης!
Μάλιστα, όπως το διαβάσατε, χτες που έγιναν βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, οι Βερολινέζοι με τις Βερολινέζες είχαν και μια ξεχωριστή κάλπη για το στεγαστικό τους. Και είπαν «ναι» σε ποσοστό 56,4 % στην απαλλοτρίωση, έναντι μόλις 39 % του «όχι». Και πετάξανε το μπαλάκι στους πολιτικούς να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. Την ώρα που ο γερμανικός όμιλος Vonovia, ανακοίνωνε ότι θα αγοράσει τον ανταγωνιστή του Deutsche Wohnen, δημιουργώντας έναν κολοσσό με χαρτοφυλάκιο 550.000 διαμερισμάτων και αξία 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Τσάκω μια καυτή πατάτα κύριε νικητή των εκλογών Όλαφ Σολτς, να έχεις να σου βρίσκεται…
Αλλά σας γράφω στον τίτλο και για Ελλάδα, δεν γράφω μόνο για Γερμανία. Στην χώρα μας, λοιπόν, σημειώνει ο τίτλος ρεπορτάζ στο «Βήμα»:
«Εφικτή η πώληση 200.000 εξοχικών σε Ευρωπαίους συνταξιούχους».
Και πιο κάτω προσθέτει:
«Μέσα από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, είναι απολύτως εφικτή η πώληση 200.000 ακινήτων όλων των κατηγοριών σε αλλοδαπούς σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Σημειώνουν δε, πως αυτό μπορεί να γίνει είτε με μεμονωμένα ακίνητα, είτε με ιδιοκτησίες ενταγμένες σε συγκροτήματα κατοικιών, προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του κοινού της τρίτης ηλικίας».
Το διαβάσατε; Καλά κάνατε.
Σταθείτε τώρα μια στιγμή και σκεφτείτε τι θα γίνει έτσι και υλοποιηθεί η συγκεκριμένη ονειροφαντασία. Είτε οι τιμές των σπιτιών θα εκτιναχθούν εκεί που ο μέσος νοικοκύρης ούτε με το κιάλι δεν θα τις βλέπει, είτε θα πρέπει να χτίσουμε δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες καινούρια ντουβάρια που θα κάνουν μαντάρα κάθε οικιστικό σχεδιασμό και θα αλλοιώσουν μια για πάντα το κάποτε μαγευτικό τοπίο της μαμάς πατρίδας. Εκτός, βέβαια, κι αν έχει ήδη αλλοιωθεί απ’ τις πυρκαγιές, οπότε δεν τρέχει και τίποτα θα τα ομορφύνουν οι βίλες τα καμένα. Γκέγκε;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
