του Χρήστου Ξανθάκη
Θυμάμαι ακόμη το «κορόιδο» τον Ρουσόπουλο, που έβγαινε κάθε μέρα στις πυρκαγιές του 2007, αλλά και αργότερα όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές, και τον τηγάνιζαν οι δημοσιογράφοι. Μιλάμε τώρα.. για τσιτσίρισμα κανονικό και μάλιστα όχι από όποιους όποιους. Τους αρχιμπιστολάδες τους είχαν στείλει οι εφημερίδες και τα κανάλια, τα πρώτα ονόματα, τα μεγάλα μαχαίρια. Κι ο Θόδωρος εκεί, μέρα έμπαινε μέρα έβγαινε να δίνει απαντήσεις στα αναπάντητα…
Γούσταρες δεν γούσταρες, όφειλες να σεβαστείς το σθένος και την αντοχή του ανδρός. Ούτε κρύφτηκε, ούτε σκιάχτηκε, ούτε επικαλέστηκε διπλωματική ασθένεια. Είπε «ας το βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα» και μπήκε μπροστά. Καμιά φορά συμβαίνει και με τους γραβατάκηδες να έχουν τσαμπουκά…
Τα λαϊκά παιδιά από την άλλη, έπρεπε να περάσει μια βδομάδα καταστροφικών πυρκαγιών για να καταδεχτούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ο μαχαλόμαγκας του Βύρωνα, ο Νικ Χαρντ με τ’ όνομα, τόσες μέρες μίλαγε με μοναδικό αντίπαλο τον φακό κι έλεγε ό,τι του κατέβαινε. Και ποιος να τον διέψευδε δηλαδή, ποιος να του πήγαινε κόντρα, ποιος να τον τσίγκλαγε; Ο κάμεραμαν ή ο ηχολήπτης;
Ώσπου ξύπνησε από το λήθαργο ακόμη και η Ωραία Κοιμωμένη. Ώσπου άνοιξε τα ματάκια της ακόμη και η ΕΣΗΕΑ και αναρωτήθηκε «τι στο διάολο συμβαίνει με αυτό το τόταλ μπλακ άουτ στην ενημέρωση;». Κι επειδή η δουλειά της δεν είναι να βγάζει μόνο «ελευθέρας» για τα γήπεδα, έστειλε δύο επιστολές διαμαρτυρίας αφενός για την απουσία της Αριστοτελίας Πελώνη και αφετέρου για το ασικιλίκι του Χαρδαλιά. Υπενθυμίζω ότι η πρώτη το είχε σκάσει από τα τέλη Ιουλίου, σε φάση εντελώς αμπελαλέ, καταργώντας και μπρίφιγκ και ενημερώσεις και της μάνας το λουρί. Ο δεύτερος, τό’παμε, απήγγειλε καθημερινά το ποιηματάκι του κι όξω απ’ την πόρτα. Αντιπαράθεση μηδέν. Διάλογος μηδέν. Πληροφόρηση μηδέν. Ηλίθιε…
Κι αφού κινητοποιήθηκε η Ένωση, εδέησε να σκάσει μύτη η Πελώνη και να τουϊτάρει από τη μία ότι δεν ήταν τσάρκα στην Κούβα και από την άλλη ότι ήταν επιλογή της κυβέρνησης «η ενημέρωση να είναι επιχειρησιακή και να γίνεται από τον κ.Χαρδαλιά δύο φορές την ημέρα». Για την απουσία των δημοσιογράφων δεν είπε τίποτε απολύτως, λες και δεν είχε ανακρίνει ποτέ η ίδια υπηρεσιακούς παράγοντες, υπουργούς, πρωθυπουργούς. Έτσι είναι αυτά όμως, τα περιγράφει και ο Φρόυντ στις μελέτες του:
Η συνείδηση μοιάζει με σιντριβάνι που παιχνιδίζει στον ήλιο και ξαναβυθίζεται στη μεγάλη υπόγεια δεξαμενή του υποσυνείδητου από όπου πηγάζει.
Τέλος πάντων, έκραξε η ΕΣΗΕΑ, έσκουξαν οι ρεπόρτερ, φούντωσαν οι αναγνώστες και οι τηλεθεατές, τι να κάνει και η κυβέρνηση, του έδωσε φύλλο πορείας του Χαρδαλιά να κάνει κανονική ενημέρωση με ερωτήσεις δημοσιογράφων. Κι αυτός μόνο που δεν τους έδειρε όσους και όσες τόλμησαν να του χωθούν και να τον αμφισβητήσουν. Σε αντίθεση με εκείνους και εκείνες που του έκαναν τις λεγόμενες «πασούλες», που μόνο στο στόμα δεν τους φίλησε.
Αναμενόμενο, αφού οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο καταπώς λένε και οι Πυξ Λαξ. Θα τους δείτε στις έξι Σεπτεμβρίου στο Faliro Summer Theater και ίσως νά ’ναι κι ο Χαρδαλιάς παρεάκι σας. Ως τότε, ποιος ξέρει, μπορεί να έχει αποκτήσει πολύ ελεύθερο χρόνο στη ζωή του…
Υ.Γ.: Κι επειδή με τον Χαρντ να κουνάει το δάχτυλο δε γίνεται δουλειά, βγαίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα το μεσημέρι να απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για τις πυρκαγιές. Τίμιο, δε λέω, αλλά έπρεπε να καθυστερήσει μια βδομάδα και βάλε;
- το κείμενο του Νίκου Ξανθάκη είναι από το newpost
