Αυτό δεν πάει έτσι, κύριε πρωθυπουργέ. Με το ένα μάτι στο Μάτι και σε μακάβριους συμψηφισμούς. Με το άλλο μάτι σε περίεργους εμπρηστικούς μηχανισμούς, κανονικά φυτεμένους και βολικά.. φυτρωμένους. Με τις συνήθεις χορευτικές φιγούρες, σε πίστες υψηλής προστασίας και διαπλεκόμενης επιστασίας. Και με τη φωτεινή επιγραφή να αναβοσβήνει: Ιδού Εγώ λοιπόν! Ιδού Εγώ λοιπόν!
Αυτό δεν πάει έτσι, κύριε πρωθυπουργέ. Χαλάνε τη σκηνοθεσία ο θρήνος του πεύκου, η επιθανάτια αγωνία του δάσους, οι κατεστραμμένες ζωές, η οργή που κραυγάζει, τα σπίτια που ερειπώθηκαν, οι περιουσίες που εξαερώθηκαν, τα υψηλά θερμικά φορτία που βρέθηκαν ξαφνικά σε πλατείες και δρόμους, σε αυλές και κουζίνες. Σκοτώνοντας το σήμερα και το αύριο, με όλο το φορτίο τους προσδοκίας και ονείρων.
Αυτό δεν πάει έτσι, κύριε πρωθυπουργέ. Πολλαπλασιάζει μόνο την οργή η απανθρακωμένη προπαγάνδα, διότι η πραγματικότητα είναι πολύ κραυγαλέα για να κρυφτεί. Καμιά ρητορεία διχασμού, κανένα κατάλοιπο της ενδημικής σας αυτοϊκανοποίησης δεν μπορεί να σας απαλλάξει από την πάνδημη απαίτηση: Πείτε μας πώς και γιατί ήρθε η συμφορά. Πώς και γιατί η φωτιά νίκησε κατά κράτος το κράτος. Πώς και γιατί.
Αυτό δεν πάει έτσι, κύριε πρωθυπουργέ. Θα αναλάβετε, όταν έρθει η ώρα, τις ευθύνες σας μπροστά στις εικόνες του ολέθρου. Θα δώσετε τις εξηγήσεις που οφείλετε να δώσετε μπροστά στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα. Θα τους εξηγήσετε πώς από τις τόσες υποσχέσεις για ασφάλεια και κανονικότητα που πίστεψαν έφτασαν να ζήσουν το απίστευτο: την κανονικότητα της φωτιάς, της συμφοράς και της θλίψης.
Αυτό δεν πάει έτσι, κύριε πρωθυπουργέ. Εννοείται ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος, που αγαπάει τη δημοκρατία και τη χώρα, δεν πρόκειται να αντιγράψει, ή να δεχτεί, το λιντσάρισμα που εσείς με τόσο επαγγελματισμό επιφυλάξατε στους αντιπάλους σας. Αλλά οι πάντες θα ζητήσουν τη στιγμή του απολογισμού το απλό: Γιατί απέτυχε το επιτελικό σας κράτος και οδηγηθήκαμε στο δράμα του Αυγούστου;
Εκτός πια κι αν δεν απέτυχε. Εκτός κι αν δεν υπάρχουν μαθήματα για να αποφύγουμε αύριο μια νέα συμφορά. Εκτός κι αν μπορείτε και πάλι, όταν το κακό τελειώσει, να μας κοιτάξετε στα μάτια με ύφος σωτήρα: Συμπολίτες μου... Ιδού Εγώ λοιπόν!
Θανάσης Καρτερός / Αυγή