Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
To θυμάμαι σαν χθες το τελευταίο διάγγελμα, όπως δεν λησμονώ και όσα είπε ο πρωθυπουργός. Κι άμα μου ξεφεύγει κάτι, το τσεκάρω στο ταπεινό μου σημειωματάριο, όπου καταγράφω τα πάντα.. Τομέας «ευθύνες», λοιπόν. Ορίστε τι υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης:
«Τυχόν ευθύνες θα αποδοθούν όποτε πρέπει και σε όποιον πρέπει».
Και ξεκινώ απ’ αυτό το «τυχόν», το οποίο μας άφησε χρόνους μαζί με τη Βόρειο Εύβοια, την Αττική, την Ηλεία κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…. Ε ναι, παιδιά, αλήθειες να λέμε, δεν υπάρχει «τυχόν» με καρβουνιασμένα ένα εκατομμύριο τρακόσες χιλιάδες στρέμματα και να αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Πάει, έφυγε, μας χαιρέτησε, άντε και αντίο. Ευθύνες υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν, διότι η αστική δημοκρατία επιζεί μέσω της τήρησης των προσχημάτων. Αλλιώς «γεια σου ρε Γιώργη Παπαδόπουλε με τα ωραία σου», για να μην πω τίποτα περί Ιωάννη Μεταξά και παρεξηγηθούμε…
Αρχίζουμε πάντοτε από την κορυφή. Από τον πρωθυπουργό, ο οποίος ζήτησε συγγνώμη. Με αστερίσκο, δεν λέω, μιας και μίλησε για τις «όποιες αδυναμίες» που υπήρξαν, αλλά τέλος πάντων ας μην διυλίζουμε τον κώνωπα. Απομένει, βεβαίως, να αποδεχθεί την πολιτική ευθύνη, όπως την αποδέχθηκε ο Τσίπρας για το Μάτι, αλλά αυτά είναι περισσότερο για εμάς τους δημοσιογράφους και για τζάνκια της ενημέρωσης. Ο απλός πολίτης δεν δίνει δεκάρα ούτε για την πολιτική ευθύνη, ούτε για τη βαρύτητα των νοημάτων της. Το πολύ πολύ να κουνήσει με νόημα το κεφάλι και να κάνει «τσ, τσ, τσ»…
Οπότε συνεχίζουμε με τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκο Χαρδαλιά. Στις πλάτες του πέφτει μεγάλο μέρος της ευθύνης, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, μιας και οι φωτιές κάνανε μπάρμπεκιου τη μισή Ελλάδα. Πολιτική Προστασία και Διαχείριση Κρίσεων γράφει το ταμπελάκι έξω απ’ το γραφείο του, δεν γράφει «σουβλάκια ο Νικόλας» και λυπούμαι πολύ ούτε Πολιτική Προστασία ούτε Διαχείριση Κρίσεων είδαμε.
Επομένως, θα ήταν ο πρώτος που υπό κανονικές συνθήκες θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου. Έλα όμως που τον βάρεσε η ατυχία κι έπαθε το ισχαιμικό επεισόδιο και πήγε νοσοκομείο και του βάλανε στεντ και τράβηξε ζόρι μεγάλο. Πώς να απομακρύνεις από τη θέση του έναν άνθρωπο που μόλις βγήκε από την εντατική και έχει κάθε λόγο να επιχειρηματολογεί ότι η δουλειά τον έφαγε. Κι αν δεν το λέει ο ίδιος, το λένε πολλοί άλλοι, καθώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι μετά την περιπέτεια της υγείας του ο Χαρδαλιάς έχει κερδίσει αυτό που οι Εγγλέζοι αποκαλούν «ψήφο συμπαθείας»…
Άρα πάμε στον Πατούλη. Στη μεγαλύτερη σουπιά της όλης ιστορίας, ο οποίος έχει φροντίσει με κάθε δυνατό τρόπο να βγάλει έξω την ουρίτσα της Περιφέρειας από τη συμφορά της Αττικής. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί (και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του είναι πάντοτε επιλεγμένες και εν τη απουσία αντιπολιτεύσεως!), τα ρίχνει σε κάποιον άλλον:
Στους πυροσβέστες, στους δασάρχες, στον υδροκεφαλισμό του κράτους, λίγο θέλει να δηλώσει ότι φταίει η Δούρου που μπουρλοτιάσαμε. Σα χέλι γλιστράει ο Περιφερειάρχης, όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό για να τον σώσει. Αιρετός άρχων είναι, θα την εξαντλήσει τη θητεία, αλλά άμα τον βάλει η κυβέρνηση (και τα φιλικά της ΜΜΕ) στο μάτι προβλέπεται τσιγάρισμα άνευ προηγουμένου. Μη σου πω και ρεζίλεμα…
Και να το κλείσω το θέμα σήμερα με τον νούμερο ένα υποψήφιο για αναδόμηση. Τον υπουργό Δημοσίας Τάξεως, που όπως όλοι και όλες θυμόμαστε (κι όσοι δεν το θυμόμασταν είδαμε το σχετικό βιντεάκι), είχε βγει στις 15 του περασμένου Ιουνίου και κοκορευότανε πως τέτοια προετοιμασία για τις φωτιές δεν είχε ξαναματαγίνει στον πολιτισμένο κόσμο. Πρώτη φορά, άνευ προηγουμένου, άλλο να σας τα λέω κι άλλο να το βλέπετε κυρίες και κύριοι. Κι άλλο να το ζείτε…
Χωρίς αυτή την τραγελαφική παρουσίαση, ίσως και να την καθάριζε τη μπουγάδα ο κυρ Μιχάλης. Ίσως και να τα θόλωνε τα νερά, ισχυριζόμενος ότι δεν χάσαμε ανθρώπινες ζωές γιατί κινητοποιήθηκε η αστυνομία. Βάλε και λίγο στήριξη απ’ τα κανάλια, βάλε και την εκτίμηση του διεθνούς παράγοντα (αιώνιοι φίλοι του υπουργού!), βάλε και το παραμυθάκι του νόμου και της τάξης στα Εξάρχεια, όλα γίνονται. Ναι μπορεί και να τη γλύτωνε, αρκεί να μην έχυνε από μόνος του την καρδάρα με το γάλα εκδίδοντας ανακοινώσεις του τύπου «με τη μάνικα στο χέρι όλη νύχτα»…
Το αποτέλεσμα; Ο Κυριάκος μία τον ζεμάτισε και μία τον κάλυψε στη συνέντευξη Τύπου, στέλνοντας το μηνυματάκι του. Κι ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, στην παρθενική εμφάνισή του τον άφησε μάλλον ακάλυπτο δηλώνοντας «τώρα είναι η ώρα της μάχης» όταν τον ρώτησαν αν ο υπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Σκούρα τα πράγματα με δυο λόγια, εξ ου και ο Χρυσοχοΐδης ανέλαβε αμέσως δράση για να επιδιορθώσει το προφίλ του:
Επιθεώρηση στο τείχος του Έβρου, «στο πλαίσιο της κινητοποίησης εν όψει μεταναστευτικού κύματος από το Αφγανιστάν»!
Αν μη τι άλλο, το παιχνίδι των εντυπώσεων το παίζουν στα δάχτυλα οι σύμβουλοι του υπουργού. Και δεν θα παραδοθούν τόσο εύκολα, όσο μεγάλες κι αν είναι οι πιέσεις για «απόδοση ευθυνών»…
Υ.Γ.: Οι πρώτες βολές κατά Πατούλη, ήρθαν από την «Καθημερινή». Για να δούμε.
«Τυχόν ευθύνες θα αποδοθούν όποτε πρέπει και σε όποιον πρέπει».
Και ξεκινώ απ’ αυτό το «τυχόν», το οποίο μας άφησε χρόνους μαζί με τη Βόρειο Εύβοια, την Αττική, την Ηλεία κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…. Ε ναι, παιδιά, αλήθειες να λέμε, δεν υπάρχει «τυχόν» με καρβουνιασμένα ένα εκατομμύριο τρακόσες χιλιάδες στρέμματα και να αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Πάει, έφυγε, μας χαιρέτησε, άντε και αντίο. Ευθύνες υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν, διότι η αστική δημοκρατία επιζεί μέσω της τήρησης των προσχημάτων. Αλλιώς «γεια σου ρε Γιώργη Παπαδόπουλε με τα ωραία σου», για να μην πω τίποτα περί Ιωάννη Μεταξά και παρεξηγηθούμε…
Αρχίζουμε πάντοτε από την κορυφή. Από τον πρωθυπουργό, ο οποίος ζήτησε συγγνώμη. Με αστερίσκο, δεν λέω, μιας και μίλησε για τις «όποιες αδυναμίες» που υπήρξαν, αλλά τέλος πάντων ας μην διυλίζουμε τον κώνωπα. Απομένει, βεβαίως, να αποδεχθεί την πολιτική ευθύνη, όπως την αποδέχθηκε ο Τσίπρας για το Μάτι, αλλά αυτά είναι περισσότερο για εμάς τους δημοσιογράφους και για τζάνκια της ενημέρωσης. Ο απλός πολίτης δεν δίνει δεκάρα ούτε για την πολιτική ευθύνη, ούτε για τη βαρύτητα των νοημάτων της. Το πολύ πολύ να κουνήσει με νόημα το κεφάλι και να κάνει «τσ, τσ, τσ»…
Οπότε συνεχίζουμε με τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκο Χαρδαλιά. Στις πλάτες του πέφτει μεγάλο μέρος της ευθύνης, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, μιας και οι φωτιές κάνανε μπάρμπεκιου τη μισή Ελλάδα. Πολιτική Προστασία και Διαχείριση Κρίσεων γράφει το ταμπελάκι έξω απ’ το γραφείο του, δεν γράφει «σουβλάκια ο Νικόλας» και λυπούμαι πολύ ούτε Πολιτική Προστασία ούτε Διαχείριση Κρίσεων είδαμε.
Επομένως, θα ήταν ο πρώτος που υπό κανονικές συνθήκες θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου. Έλα όμως που τον βάρεσε η ατυχία κι έπαθε το ισχαιμικό επεισόδιο και πήγε νοσοκομείο και του βάλανε στεντ και τράβηξε ζόρι μεγάλο. Πώς να απομακρύνεις από τη θέση του έναν άνθρωπο που μόλις βγήκε από την εντατική και έχει κάθε λόγο να επιχειρηματολογεί ότι η δουλειά τον έφαγε. Κι αν δεν το λέει ο ίδιος, το λένε πολλοί άλλοι, καθώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι μετά την περιπέτεια της υγείας του ο Χαρδαλιάς έχει κερδίσει αυτό που οι Εγγλέζοι αποκαλούν «ψήφο συμπαθείας»…
Άρα πάμε στον Πατούλη. Στη μεγαλύτερη σουπιά της όλης ιστορίας, ο οποίος έχει φροντίσει με κάθε δυνατό τρόπο να βγάλει έξω την ουρίτσα της Περιφέρειας από τη συμφορά της Αττικής. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί (και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του είναι πάντοτε επιλεγμένες και εν τη απουσία αντιπολιτεύσεως!), τα ρίχνει σε κάποιον άλλον:
Στους πυροσβέστες, στους δασάρχες, στον υδροκεφαλισμό του κράτους, λίγο θέλει να δηλώσει ότι φταίει η Δούρου που μπουρλοτιάσαμε. Σα χέλι γλιστράει ο Περιφερειάρχης, όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό για να τον σώσει. Αιρετός άρχων είναι, θα την εξαντλήσει τη θητεία, αλλά άμα τον βάλει η κυβέρνηση (και τα φιλικά της ΜΜΕ) στο μάτι προβλέπεται τσιγάρισμα άνευ προηγουμένου. Μη σου πω και ρεζίλεμα…
Και να το κλείσω το θέμα σήμερα με τον νούμερο ένα υποψήφιο για αναδόμηση. Τον υπουργό Δημοσίας Τάξεως, που όπως όλοι και όλες θυμόμαστε (κι όσοι δεν το θυμόμασταν είδαμε το σχετικό βιντεάκι), είχε βγει στις 15 του περασμένου Ιουνίου και κοκορευότανε πως τέτοια προετοιμασία για τις φωτιές δεν είχε ξαναματαγίνει στον πολιτισμένο κόσμο. Πρώτη φορά, άνευ προηγουμένου, άλλο να σας τα λέω κι άλλο να το βλέπετε κυρίες και κύριοι. Κι άλλο να το ζείτε…
Χωρίς αυτή την τραγελαφική παρουσίαση, ίσως και να την καθάριζε τη μπουγάδα ο κυρ Μιχάλης. Ίσως και να τα θόλωνε τα νερά, ισχυριζόμενος ότι δεν χάσαμε ανθρώπινες ζωές γιατί κινητοποιήθηκε η αστυνομία. Βάλε και λίγο στήριξη απ’ τα κανάλια, βάλε και την εκτίμηση του διεθνούς παράγοντα (αιώνιοι φίλοι του υπουργού!), βάλε και το παραμυθάκι του νόμου και της τάξης στα Εξάρχεια, όλα γίνονται. Ναι μπορεί και να τη γλύτωνε, αρκεί να μην έχυνε από μόνος του την καρδάρα με το γάλα εκδίδοντας ανακοινώσεις του τύπου «με τη μάνικα στο χέρι όλη νύχτα»…
Το αποτέλεσμα; Ο Κυριάκος μία τον ζεμάτισε και μία τον κάλυψε στη συνέντευξη Τύπου, στέλνοντας το μηνυματάκι του. Κι ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, στην παρθενική εμφάνισή του τον άφησε μάλλον ακάλυπτο δηλώνοντας «τώρα είναι η ώρα της μάχης» όταν τον ρώτησαν αν ο υπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Σκούρα τα πράγματα με δυο λόγια, εξ ου και ο Χρυσοχοΐδης ανέλαβε αμέσως δράση για να επιδιορθώσει το προφίλ του:
Επιθεώρηση στο τείχος του Έβρου, «στο πλαίσιο της κινητοποίησης εν όψει μεταναστευτικού κύματος από το Αφγανιστάν»!
Αν μη τι άλλο, το παιχνίδι των εντυπώσεων το παίζουν στα δάχτυλα οι σύμβουλοι του υπουργού. Και δεν θα παραδοθούν τόσο εύκολα, όσο μεγάλες κι αν είναι οι πιέσεις για «απόδοση ευθυνών»…
Υ.Γ.: Οι πρώτες βολές κατά Πατούλη, ήρθαν από την «Καθημερινή». Για να δούμε.
- από το newpost
