Πριν από μερικά χρόνια κάποιος φωστήρας συνέλαβε και εισήγαγε, και οι λοιποί φωστήρες (μικροί-μεγάλοι) συνέβαλαν στην καθιέρωσή του, το «καλησπέρα» από τις 12:01. Ακόμη και αν έχεις ξυπνήσει στη μία, ακόμη και αν ο ήλιος βαράει κατακέφαλα, ακόμη και αν τους απαντάς... καλημέρα, απτόητοι οι καλησπεριτζήδες. Προφανώς, έψαξαν στο λεξικό λήμμα «σπέρα», δεν μπόρεσαν να το βρουν και ποιος ξέρει τι νομίζουν τόσα χρόνια...
Μετά πλάκωσαν κάτι γκαρσόνες - φοιτητριούλες (προφανώς, κατόπιν έμπνευσης κάποιου πιονέρου μαγαζάτορα), οι οποίες μαζί με το κλαμπ σάντουιτς ή τον καφέ σού σέρβιραν κι ένα «καλή απόλαυση». Και μια χαρτοπετσέτα να ζητούσες, αν δεν έστριβε ο άλλος... «καλή απόλαυση». Ευτυχώς, πάντως, υπήρξε σοβαρή αντίσταση από σερβιτόρες/ους, που χρησιμοποιούν κυρίως το «στην υγειά σας» και το «καλή όρεξη».
Ύστερα μας κατέκλυσε το «καλή συνέχεια». Είτε είσαι για δουλειά στο γραφείο, είτε ετοιμάζεσαι να πας να μαζέψεις ελιές στην Άμφισσα, είτε ξύνεις τ' αχαμνά σου σκοπεύοντας να τα... ματώσεις μέχρι τ' άγρια μεσάνυχτα, βαριέσαι να μετράς τα «καλή συνέχεια». Για να είμαι ειλικρινής, το έχω ψιλοκολλήσει κι εγώ...
Έπειτα ήρθε η πανδημία και το «καλή ανοσία», που μαζί με το(ν) ήδη εδραιωμένο «καλό παράδεισο» (άμα δεν έχει πιάσει η ευχή της ανοσίας, αλλά και σε κάθε περίπτωση θανάτου...) ανέβασαν τις ευχές σε άλλο επίπεδο, ενώ πλέον σε μέρες σαν η σημερινή έχουμε και πολλή «Καλή Παναγιά». Που παλιότερα -κάτι θυμόμαστε κι εμείς που κουβαλάμε κάμποσους Δεκαπενταύγουστους στην πλάτη μας- φοριόταν ελάχιστα έως καθόλου και αν φοριόταν ήταν μόνο σε συγκεκριμένους κύκλους ανθρώπων και συγκεκριμένες περιοχές. Σίγουρα δεν ήταν τόσο διαδεδομένη ευχή όσο σήμερα.
Αλλά πόση «Καλή Παναγιά» ακόμη; Από βδομάδα θ' αρχίσουν να σκάνε τα πρώτα «καλό χειμώνα»...
Νίκος Σαρίδης (fb) / Harddog