Γράφει ο Διονύσης Βραϊμάκης
«Μην σπρώχνετε κύριε! Μην σπρώχνετε! Είμαστε στον αέρα, μην σπρώχνετε». Η ρεπόρτερ της ΕΡΤ –στο πιο δύσκολο μεροκάματο της καριέρας της– περιγράφει με αγωνία σε απευθείας σύνδεση την.. επέλαση της φωτιάς που κατευθύνεται με ορατή ταχύτητα προς κατοικίες της Δροσοπηγής. Οι αστυνομικοί ειδοποιούν πόρτα πόρτα τούς κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και απομακρύνουν βιαστικά τα τηλεοπτικά συνεργεία που μεταδίδουν ζωντανά τον εφιάλτη. Καπνοί, σειρήνες, μεγάφωνα περιπολικών, φωνές.
Η ρεπόρτερ τρέχει και μιλάει, μιλάει και τρέχει. Η κάμερα την ακολουθεί κατά πόδας, καθώς κινείται με ίδια ταχύτητα με τη ρεπόρτερ και ο εικονολήπτης. Κάποια στιγμή την προσπερνάει και κάνει λήψεις μπροστά από αυτήν· σκαρφαλώνει σε ένα μικρό ύψωμα «για να σας δώσει καλύτερη εικόνα», μας εξηγεί η ρεπόρτερ λαχανιασμένη, με τις φλόγες να είναι μερικές εκατοντάδες μέτρα κοντά. Τα ονόματα αυτών: Κάτια Νιάκαρη, Κώστας Παπαδάτος.
Στο ίδιο περίπου περιβάλλον, στη Δροσοπηγή (όπου η φωτιά όρμησε από τη μια στιγμή στην άλλη προς την πλευρά που ήταν τα τηλεοπτικά συνεργεία) βρίσκεται και η κάμερα του Alpha. Ίδια ένταση, ίδια μετακίνηση, ίδια κόλαση, ίδιες σειρήνες και συνδιαλλαγή ρεπόρτερ-αστυνομικού: «Εντάξει αστυνόμε! Εντάξει αστυνόμε!» λέει συναινετικά ο δημοσιογράφος και απομακρύνεται, πάντα περιγράφοντας την κατάσταση στην οποία βρέθηκε μαζί με τον εικονολήπτη, πλάι στις φλόγες, ανασαίνοντας κάρβουνο και ιδρώνοντας αιθάλη. Τα ονόματα αυτών: Αλέξης Κουβέλης ο ρεπόρτερ, Δημήτρης Τσίγκας ο οπερατέρ.
Μαζί με αυτά τα παιδιά, που δουλεύουν πολλές βασανιστικές ώρες σε συνθήκες άμεσου κινδύνου, πολυάριθμα άλλα που αγωνιούν να καλύψουν τα γεγονότα, να περιγράψουν, να ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΝ εμάς που παρακολουθούμε το ζωντανό θρίλερ από την ασφάλεια της πολυθρόνας μας αλλάζοντας κανάλια. Την ώρα που αλλεπάλληλα μέτωπα πολιορκούν την Αττική, την Εύβοια, την Ηλεία και το κακό σαρώνει, το συνεχές ζάπινγκ φέρνει στην οθόνη και άλλους πολλούς αγωνιστές τής ενημέρωσης.
Συγκράτησα από όλα τα κανάλια μερικά ονόματα δημοσιογράφων και τεχνικών, δυστυχώς όχι όλων. Αναφέρω, τιμής ένεκεν, όσα θυμάμαι και ζητώ βαθιά συγγνώμη από όσους (πολλούς) μου διέφυγαν: Αλέξανδρος Καλαφάτης, Πέτρος Παπαπέτρος, Βαγγέλης Γκούμας, Κώστας Τάτσης, Θάνος Κλωνόπουλος, Γιάννης Αυγερόπουλος (οπερατέρ), Μαρίνος Αλιφέρης, Σπύρος Λεβιδιώτης, Αχιλλέας Παπαευθυμίου, Χρήστος Σαμαράς, Φωτεινή Νάσου, Γιάννης Ρήγος, Γιάννης Σωτηρόπουλος, Νίκος Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Χαραμίδης, Αναστασία Ζευγούλη, Αλέξης Πόνσε, Μαρία Γύγου...
Μπροστά σε αυτά τα παιδιά– και στα πολλά άλλα που αθέλητα δεν αναφέρονται– νιώθεις (νιώθω) τούτες τις στιγμές λιγότερο δημοσιογράφος. Ένας χαρτοπόντικας πλάι σε πολεμιστές.
Η ρεπόρτερ τρέχει και μιλάει, μιλάει και τρέχει. Η κάμερα την ακολουθεί κατά πόδας, καθώς κινείται με ίδια ταχύτητα με τη ρεπόρτερ και ο εικονολήπτης. Κάποια στιγμή την προσπερνάει και κάνει λήψεις μπροστά από αυτήν· σκαρφαλώνει σε ένα μικρό ύψωμα «για να σας δώσει καλύτερη εικόνα», μας εξηγεί η ρεπόρτερ λαχανιασμένη, με τις φλόγες να είναι μερικές εκατοντάδες μέτρα κοντά. Τα ονόματα αυτών: Κάτια Νιάκαρη, Κώστας Παπαδάτος.
Στο ίδιο περίπου περιβάλλον, στη Δροσοπηγή (όπου η φωτιά όρμησε από τη μια στιγμή στην άλλη προς την πλευρά που ήταν τα τηλεοπτικά συνεργεία) βρίσκεται και η κάμερα του Alpha. Ίδια ένταση, ίδια μετακίνηση, ίδια κόλαση, ίδιες σειρήνες και συνδιαλλαγή ρεπόρτερ-αστυνομικού: «Εντάξει αστυνόμε! Εντάξει αστυνόμε!» λέει συναινετικά ο δημοσιογράφος και απομακρύνεται, πάντα περιγράφοντας την κατάσταση στην οποία βρέθηκε μαζί με τον εικονολήπτη, πλάι στις φλόγες, ανασαίνοντας κάρβουνο και ιδρώνοντας αιθάλη. Τα ονόματα αυτών: Αλέξης Κουβέλης ο ρεπόρτερ, Δημήτρης Τσίγκας ο οπερατέρ.
Μαζί με αυτά τα παιδιά, που δουλεύουν πολλές βασανιστικές ώρες σε συνθήκες άμεσου κινδύνου, πολυάριθμα άλλα που αγωνιούν να καλύψουν τα γεγονότα, να περιγράψουν, να ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΝ εμάς που παρακολουθούμε το ζωντανό θρίλερ από την ασφάλεια της πολυθρόνας μας αλλάζοντας κανάλια. Την ώρα που αλλεπάλληλα μέτωπα πολιορκούν την Αττική, την Εύβοια, την Ηλεία και το κακό σαρώνει, το συνεχές ζάπινγκ φέρνει στην οθόνη και άλλους πολλούς αγωνιστές τής ενημέρωσης.
Συγκράτησα από όλα τα κανάλια μερικά ονόματα δημοσιογράφων και τεχνικών, δυστυχώς όχι όλων. Αναφέρω, τιμής ένεκεν, όσα θυμάμαι και ζητώ βαθιά συγγνώμη από όσους (πολλούς) μου διέφυγαν: Αλέξανδρος Καλαφάτης, Πέτρος Παπαπέτρος, Βαγγέλης Γκούμας, Κώστας Τάτσης, Θάνος Κλωνόπουλος, Γιάννης Αυγερόπουλος (οπερατέρ), Μαρίνος Αλιφέρης, Σπύρος Λεβιδιώτης, Αχιλλέας Παπαευθυμίου, Χρήστος Σαμαράς, Φωτεινή Νάσου, Γιάννης Ρήγος, Γιάννης Σωτηρόπουλος, Νίκος Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Χαραμίδης, Αναστασία Ζευγούλη, Αλέξης Πόνσε, Μαρία Γύγου...
Μπροστά σε αυτά τα παιδιά– και στα πολλά άλλα που αθέλητα δεν αναφέρονται– νιώθεις (νιώθω) τούτες τις στιγμές λιγότερο δημοσιογράφος. Ένας χαρτοπόντικας πλάι σε πολεμιστές.
- από το Harddog