Γράφει ο Τάσος Παππάς
Μπορείς να φτιάξεις επιτελικό κράτος αν δεν εμπιστεύεσαι τα ικανά και δοκιμασμένα στελέχη του Δημοσίου, αν τα κρατάς μακριά από θέσεις ευθύνης, αν δεν τους δίνεις ευκαιρίες να βοηθήσουν;.. Μπορείς να χτίσεις έναν αξιόπιστο μηχανισμό φορτώνοντας αρμοδιότητες το πρωθυπουργικό γραφείο (τόσος συνωστισμός δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν), μπερδεύοντας τους υπουργούς (κόβοντας και μεταφέροντας υπηρεσίες από τον έναν τομέα στον άλλο), αυξάνοντας τον αριθμό των μετακλητών και τις απολαβές τους, ξεχνώντας όσα έλεγες όταν ήσουν στην αντιπολίτευση, τοποθετώντας σε νευραλγικά πόστα πρόσωπα τα μοναδικά προσόντα των οποίων είναι η αχαλίνωτη έπαρση, οι επιδόσεις τους στο μασκάρεμα της πραγματικότητας, η δουλικότητά τους προς εσένα και το αβυσσαλέο μίσος τους κατά των πολιτικών αντιπάλων σου;
Eτσι κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε που ανέλαβε να διαχειριστεί τις υποθέσεις της χώρας και μέχρι τώρα τα δείγματα γραφής που έχει δώσει το… κράτος του είναι καθυστερήσεις στη δράση, σύγχυση ρόλων, παλινωδίες στο πεδίο, γραφειοκρατία και πανάκριβη λειτουργία. Θα συνεχιστεί αυτό το κόλπο;
Τίποτε δεν δείχνει ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης και το στενό επιτελείο του έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος, οπότε ας μην περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχει. Αν συμπεριφέρεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να είναι όλα καλά και ωραία, αν χρεώνεις τα οφθαλμοφανή λάθη σου και τις εκκωφαντικές αστοχίες σου σε ραδιούργους, σε συνωμότες, στην κακή μας τύχη, στους λαϊκιστές που χαίρονται με τη δυστυχία, χαϊδεύουν αυτιά, τροφοδοτούν την αντιπαράθεση, καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για να παραπλανήσουν τον λαό και να τον ρυμουλκήσουν σε λογικές μετωπικής σύγκρουσης, αν έχεις στη δούλεψή σου μπόλικους πρόθυμους διαφημιστές που με το αζημίωτο κάνουν το μαύρο άσπρο, τότε δεν πρόκειται να διαλέξεις άλλο ρεπερτόριο.
Η σπατάλη δεν θα μαζευτεί (πρέπει να μπουκώσεις κόσμο και κοσμάκη), οι διορισμοί ειδικών που όλως τυχαίως έχουν ως σημείο αναφοράς τον ίδιο τον πρωθυπουργό θα είναι ο κανόνας, η συγκέντρωση εξουσιών στο μέγαρο Μαξίμου θα παραμείνει κυρίαρχη πρακτική. Στήνεται με μεθοδικότητα ένα καθεστώς σαν κι αυτό που γνώρισαν οι παλαιότεροι και το ένιωσαν στο πετσί τους όσοι μπήκαν στον πειρασμό να το πολεμήσουν. Ενα καθεστώς που είναι αποτελεσματικό σ’ ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση των κολλητών, των κουμπάρων, των παρατρεχάμενων του κόμματος που ανήκουν στη μητσοτακική πτέρυγα και των φίλιων επιχειρηματικών δυνάμεων που χρηματοδοτούν το κόμμα, αλλά τελείως αναποτελεσματικό απέναντι στις δυσκολίες που παρουσιάζονται και εκκωφαντικά ανεπαρκές όταν έρχεται αντιμέτωπο με έκτακτα φαινόμενα σαν αυτά που έχουμε τούτη την περίοδο με τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Ομως ο παρατεταμένος μήνας του μέλιτος πλησιάζει στο τέρμα. Η ασυμφωνία χαρακτήρων σκάει μύτη. Οι λεγεώνες των προβλημάτων περικυκλώνουν το βασίλειο. Η πανδημία επιμένει κι ας έχει ανακοινώσει το τέλος της τουλάχιστον τρεις φορές ο πρωθυπουργός. Ο υπερβολικά φιλόδοξος στόχος για εμβολιασμό του 70% των κατοίκων μέχρι τον Ιούλιο αποδείχτηκε ανέκδοτο. Την εγκληματικότητα δεν κατάφερε να την αιχμαλωτίσει ο αρμόδιος υπουργός και το σύνθημα για «τάξη και ασφάλεια» που διακινούσαν urbi et orbi οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο. Οι πυρκαγιές στις μέρες μας και οι πλημμύρες τον χειμώνα ακύρωσαν το αφήγημα που μας πουλούσαν οι αξιωματούχοι ότι η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη και το κράτος κατάλληλα οργανωμένο. Ακόμη και οι καλοπληρωμένοι μηχανισμοί προπαγάνδας δυσκολεύονται να επινοήσουν εκείνες τις ρεκλάμες που θα δικαιολογούν τις αποτυχίες. Για την ώρα υπάρχει οργή στην κοινωνία. Το χειρότερο για την κυβέρνηση, όπως και για κάθε εξουσία, είναι την οργή να διαδεχτεί η περιφρόνηση.
Τίποτε δεν δείχνει ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης και το στενό επιτελείο του έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος, οπότε ας μην περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχει. Αν συμπεριφέρεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να είναι όλα καλά και ωραία, αν χρεώνεις τα οφθαλμοφανή λάθη σου και τις εκκωφαντικές αστοχίες σου σε ραδιούργους, σε συνωμότες, στην κακή μας τύχη, στους λαϊκιστές που χαίρονται με τη δυστυχία, χαϊδεύουν αυτιά, τροφοδοτούν την αντιπαράθεση, καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για να παραπλανήσουν τον λαό και να τον ρυμουλκήσουν σε λογικές μετωπικής σύγκρουσης, αν έχεις στη δούλεψή σου μπόλικους πρόθυμους διαφημιστές που με το αζημίωτο κάνουν το μαύρο άσπρο, τότε δεν πρόκειται να διαλέξεις άλλο ρεπερτόριο.
Η σπατάλη δεν θα μαζευτεί (πρέπει να μπουκώσεις κόσμο και κοσμάκη), οι διορισμοί ειδικών που όλως τυχαίως έχουν ως σημείο αναφοράς τον ίδιο τον πρωθυπουργό θα είναι ο κανόνας, η συγκέντρωση εξουσιών στο μέγαρο Μαξίμου θα παραμείνει κυρίαρχη πρακτική. Στήνεται με μεθοδικότητα ένα καθεστώς σαν κι αυτό που γνώρισαν οι παλαιότεροι και το ένιωσαν στο πετσί τους όσοι μπήκαν στον πειρασμό να το πολεμήσουν. Ενα καθεστώς που είναι αποτελεσματικό σ’ ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση των κολλητών, των κουμπάρων, των παρατρεχάμενων του κόμματος που ανήκουν στη μητσοτακική πτέρυγα και των φίλιων επιχειρηματικών δυνάμεων που χρηματοδοτούν το κόμμα, αλλά τελείως αναποτελεσματικό απέναντι στις δυσκολίες που παρουσιάζονται και εκκωφαντικά ανεπαρκές όταν έρχεται αντιμέτωπο με έκτακτα φαινόμενα σαν αυτά που έχουμε τούτη την περίοδο με τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Ομως ο παρατεταμένος μήνας του μέλιτος πλησιάζει στο τέρμα. Η ασυμφωνία χαρακτήρων σκάει μύτη. Οι λεγεώνες των προβλημάτων περικυκλώνουν το βασίλειο. Η πανδημία επιμένει κι ας έχει ανακοινώσει το τέλος της τουλάχιστον τρεις φορές ο πρωθυπουργός. Ο υπερβολικά φιλόδοξος στόχος για εμβολιασμό του 70% των κατοίκων μέχρι τον Ιούλιο αποδείχτηκε ανέκδοτο. Την εγκληματικότητα δεν κατάφερε να την αιχμαλωτίσει ο αρμόδιος υπουργός και το σύνθημα για «τάξη και ασφάλεια» που διακινούσαν urbi et orbi οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο. Οι πυρκαγιές στις μέρες μας και οι πλημμύρες τον χειμώνα ακύρωσαν το αφήγημα που μας πουλούσαν οι αξιωματούχοι ότι η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη και το κράτος κατάλληλα οργανωμένο. Ακόμη και οι καλοπληρωμένοι μηχανισμοί προπαγάνδας δυσκολεύονται να επινοήσουν εκείνες τις ρεκλάμες που θα δικαιολογούν τις αποτυχίες. Για την ώρα υπάρχει οργή στην κοινωνία. Το χειρότερο για την κυβέρνηση, όπως και για κάθε εξουσία, είναι την οργή να διαδεχτεί η περιφρόνηση.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (18.8.2021)