Όταν η λογοκρισία σηκώνει κεφάλι (και είναι πανάσχημο!)
του Χρήστου Ξανθάκη
Μην τα ρίχνουμε όλα στον Μπάμπη παιδιά!
Εντάξει, τον ξέρουμε, φουντωτή ουρίτσα, μεγάλα αυτιά, αλλά δεν είναι πια κι ο μοναδικός λαγός στο χωράφι των media. Έχει κι άλλα παλικάρια που διακονούν την ιδέα της λογοκρισίας,
είτε σε..
Πάρτε για παράδειγμα δύο σημαντικά ονόματα της ελληνικής σχολιογραφίας (δεν θα τα διαφημίσω!) που τις τελευταίες ημέρες κατέθεσαν τις σκέψεις τους και τις προτροπές τους για λογοκριτικές παρεμβάσεις. Αποσπάσματα από την πρώτη άποψη, λέξη προς λέξη:
«Όσον αφορά το Διαδίκτυο, θεωρώ ότι όταν μιλάμε για δημόσιο λόγο
πρέπει να υπάρχει επωνυμία και λογοδοσία, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλα
τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που δίνουν λογαριασμό για όλα και
υπόκεινται στους νομικούς κανόνες που (επαναλαμβάνω) έχουν θεσπιστεί και
ακολουθούνται αιώνες τώρα.
Η πλήρης ασυδοσία του Διαδικτύου, οδηγεί σε ανελεύθερα, φασιστικά και ρατσιστικά καθεστώτα, το οποίο συμβαίνει σήμερα.
Έχει έρθει η ώρα να υπάρξει κάποιου είδους έλεγχος ή πιστοποίηση της πληροφορίας ή ακόμα και του σχολίου, της κρίσης που διακινείται μέσω του Ίντερνετ».
Αυτά τα ζουμερά για τα βρισίδια στο ίντερνετ, για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλαδή, μιας και ο πόλεμος για την ψήφο των μεσηλίκων διεξάγεται κυρίως στο Facebook και στο Twitter. Οι γηραιότεροι ψηφίζουν δεξιά εκτός κι τους κόψει τις συντάξεις και οι νεότεροι έχουν αρχίσει να παρατάνε ακόμη και το Instagram για να φιλοξενηθούν ομαδικά στο tiktok. Κι εκεί, σ’ αυτό το tiktok να δείτε τι αντιπολιτευτικός χαμός γίνεται, αλλά δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμη οι λογοκριτές να ζητήσουν ψαλιδάκι. Κι αν το έχουν πάρει χαμπάρι, δεν το φοβούνται ιδιαιτέρως, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιτσιρικάδες την ημέρα των εκλογών όσο πιθανό είναι να πάνε να ψηφίσουν άλλο τόσο πιθανό και πιθανότερο ακόμη είναι να πάνε για φρέντο…
Σας υποσχέθηκα όμως και μια δεύτερη άποψη υπέρ λογοκρισίας. Έλεγε, λοιπόν, αυτή ότι δεν πειράζει, ας τα αφήσουμε στην ησυχία τους τα social media όσον αφορά στις κραυγές των αντιεμβολιαστών. Εκείνο όμως που πρέπει να μπλοκάρουμε είναι η πρόσβασή τους στα, ας πούμε, «κανονικά» media, στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες. Ούτε κουνούπι, όχι επιχείρημα υπέρ του αντιεμβολιαστικού αγώνα δεν πρέπει να περνάει από εκεί, απ’ όξω πρέπει να τους αφήνουμε, αρραγές οφείλει να είναι το μέτωπο. Ούτε λέξη, ούτε φωνήεν, ούτε σύμφωνο, απόλυτο μπλακ άουτ σε ό,τι κι αν έχουν να πουν όσοι πάνε κόντρα στα εμβόλια!
Υποθέτω ότι ο υπουργός άνευ αρμοδιότήτων Άδωνις Γεωργιάδης θα την υιοθετούσε με μοναδική ευκολία αυτή την άποψη. Με την ίδια ευκολία που δήλωσε ότι οι αντιεμβολιαστές στην Ελλάδα αφενός είναι Αριστεροί και αφετέρου δεν θα βρίσκουν πουθενά να πάνε. Και θα είχε να προτείνει και μια σειρά από ζητήματα στα οποία είναι ανάγκη να επικρατήσει σιγή στα ΜΜΕ.
Τώρα προχτές είχαμε αυτή την ψευτοεπέτειο δύο σε ένα για τα θύματα του κομμουνισμού και του φασισμού στην Ευρώπη, που την είχε, μάλιστα, ψηφίσει και το Ευρωκοινοβούλιο. Γιατί δηλαδή να μην απαγορευθεί κάθε αναφορά στον κομμουνισμό σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες; Αφού, σύμφωνα με τους πολέμιούς του, πέθανε κόσμος από τη συγκεκριμένη ιδεολογία, όπως πεθαίνει από τον κορωνοϊό. Γιατί να μην τον αποκλείσουμε από τον δημόσιο λόγο και να τον παρατήσουμε να βολοδέρνει στα σκοτεινά μπουντρούμια του διαδικτύου; Κι αύριο, μεθαύριο μπορούμε να το επεκτείνουμε το μέτρο και αλλού. Βάλτε με το νου σας τι μπορεί να ενοχλεί τους φωτεινούς εγκεφάλους του φιλελευθερισμού και το λεπίδι της λογοκρισίας θα του ρίξει ένα κατακέφαλο εν ριπή οφθαλμού!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι το newpost
