Κυριάκος Μητσοτάκης (2018).
Η Εφημερίδα των Συντακτών σχολιάζει:
Λίγες μέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη Τύπου. Είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον αυτή η συνέντευξη μιας και γινόταν έπειτα από μια ανείπωτη καταστροφή και ο κ. Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε βρει την ευκαιρία να αναπτύξει το δικό του όραμα για την πυρασφάλεια, την πολιτική προστασία, τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, εμφανιζόμενος ως ο άνθρωπος που είχε τη λύση απέναντι σε μια κυβέρνηση που παρέπαιε επικοινωνιακά και επιχειρησιακά εκείνες τις μέρες.
Μια από τις ερωτήσεις που του είχαν γίνει προερχόταν από τη σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπο Αριστοτελία Πελώνη. Αφορούσε την πολιτική ευθύνη της τραγωδίας και τα πρόσωπα πίσω απ’ αυτήν.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε απαντήσει: «Αδυνατώ να αντιληφθώ τι σημαίνει πολιτική ευθύνη χωρίς καμία παραίτηση». Και συνέχιζε: «Οταν αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη κάποιος για κάτι πρέπει να συνοδεύεται και από μια πράξη».
Ακολούθως ονομάτιζε πρόσωπα, τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αλλά και αρκετά στελέχη της τότε κυβέρνησης, όπως επίσης και τον αρχηγό της Πυροσβεστικής. Κατέληγε λέγοντας: «Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σήμερα στη θέση τους γιατί αύριο μπορεί να κληθούν να διαχειριστούν μια άλλη πυρκαγιά. Και ρωτώ, ποιος Ελληνας πολίτης έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτούς τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν άλλη μια φυσική καταστροφή;».
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, οι πολίτες της Αττικής, της Εύβοιας, της Ηλείας, της Μεσσηνίας δικαιούνται να κάνουν την ίδια ερώτηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μόνο που η ερώτηση θα αφορά τον ίδιο και τους επιτελείς του.
Εξι μέρες τώρα, βλέπουμε πολίτες, εθελοντές, αυτοδιοικητικούς παράγοντες να ζητούν βοήθεια, να εκλιπαρούν για εναέρια και επίγεια μέσα, να ξεσπιτώνονται κατά εκατοντάδες, ν’ αφήνουν πίσω τους τούς κόπους μιας ζωής που καταπίνουν οι φλόγες, να πνίγονται στους καπνούς, να κλαίνε, να φωνάζουν, να είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
Υπάρχουν κι εκείνοι που αγνοούν το «112», το οποίο ελέω Ματιού η σημερινή κυβέρνηση έχει αναγάγει ως το μέγιστο όπλο απέναντι στη φωτιά. Το «112», όμως, από μόνο του δεν φτάνει να σώσει τη χώρα αν δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο. Και σχέδιο, ακόμα και αν υπήρξε, δεν λειτούργησε. Και αυτό οφείλει να βγει και να το παραδεχτεί ο πρωθυπουργός, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.
Λίγες μέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη Τύπου. Είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον αυτή η συνέντευξη μιας και γινόταν έπειτα από μια ανείπωτη καταστροφή και ο κ. Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε βρει την ευκαιρία να αναπτύξει το δικό του όραμα για την πυρασφάλεια, την πολιτική προστασία, τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, εμφανιζόμενος ως ο άνθρωπος που είχε τη λύση απέναντι σε μια κυβέρνηση που παρέπαιε επικοινωνιακά και επιχειρησιακά εκείνες τις μέρες.
Μια από τις ερωτήσεις που του είχαν γίνει προερχόταν από τη σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπο Αριστοτελία Πελώνη. Αφορούσε την πολιτική ευθύνη της τραγωδίας και τα πρόσωπα πίσω απ’ αυτήν.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε απαντήσει: «Αδυνατώ να αντιληφθώ τι σημαίνει πολιτική ευθύνη χωρίς καμία παραίτηση». Και συνέχιζε: «Οταν αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη κάποιος για κάτι πρέπει να συνοδεύεται και από μια πράξη».
Ακολούθως ονομάτιζε πρόσωπα, τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αλλά και αρκετά στελέχη της τότε κυβέρνησης, όπως επίσης και τον αρχηγό της Πυροσβεστικής. Κατέληγε λέγοντας: «Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σήμερα στη θέση τους γιατί αύριο μπορεί να κληθούν να διαχειριστούν μια άλλη πυρκαγιά. Και ρωτώ, ποιος Ελληνας πολίτης έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτούς τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν άλλη μια φυσική καταστροφή;».
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, οι πολίτες της Αττικής, της Εύβοιας, της Ηλείας, της Μεσσηνίας δικαιούνται να κάνουν την ίδια ερώτηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μόνο που η ερώτηση θα αφορά τον ίδιο και τους επιτελείς του.
Εξι μέρες τώρα, βλέπουμε πολίτες, εθελοντές, αυτοδιοικητικούς παράγοντες να ζητούν βοήθεια, να εκλιπαρούν για εναέρια και επίγεια μέσα, να ξεσπιτώνονται κατά εκατοντάδες, ν’ αφήνουν πίσω τους τούς κόπους μιας ζωής που καταπίνουν οι φλόγες, να πνίγονται στους καπνούς, να κλαίνε, να φωνάζουν, να είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
Υπάρχουν κι εκείνοι που αγνοούν το «112», το οποίο ελέω Ματιού η σημερινή κυβέρνηση έχει αναγάγει ως το μέγιστο όπλο απέναντι στη φωτιά. Το «112», όμως, από μόνο του δεν φτάνει να σώσει τη χώρα αν δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο. Και σχέδιο, ακόμα και αν υπήρξε, δεν λειτούργησε. Και αυτό οφείλει να βγει και να το παραδεχτεί ο πρωθυπουργός, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.