Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Με φωνάζει η Γιάμαλη στην εκπομπή της στο Kontra Channel την περασμένη Τετάρτη, πάω εγώ, το λέω το ποίημα, φτάνει η ώρα δύο το πρωί, μας καλεί η ανκοργούμαν να πούμε δυο παρόλες για να.. κλείσουμε. Την κάμερα σε μένα!
«Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν 14 μονάδες διαφορά», λέω, «αλλά θα δούμε που θα πάει αυτή η διαφορά τώρα που επιτέλους νομοθετεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γιατί μέχρι πριν από δυο μήνες δεν νομοθετούσε…»
«Ναι, αλλά για το εργασιακό τα είχε πει στο πρόγραμμά της», παρεμβαίνει ο συνάδελφος Γιάννης Κορωναίος.
«Τα είχε πει», ολοκληρώνω εγώ, «αλλά δεν ήταν νόμος. Τώρα θα τραγουδήσουνε οι εργαζόμενοι»!
Και τραγουδήσανε και σκούξανε και αφρούς βγάλανε. Το 65 % των ερωτηθέντων σε πρόσφατη δημοσκόπηση το καταδίκασε το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη κι ακόμη αρχή είναι. Σκέψου λίγο φιλαράκι τι θα συμβεί όταν θα πάει ο μεροκαματιάρης που συντηρεί οικογένεια και πληρώνει νοίκι με 700 ευρώ να πάρει τις υπερωρίες του και θα τον κοιτάξει στα μάτια το αφεντικό και θα τον ρωτήσει «για πες, πότε τα θέλεις τα ρεπά σου;».
Κι αν τον ρωτήσει δηλαδή, γιατί μπορεί απλώς να τον κοιτάξει στραβά και να του πει «σύρε να δεις αν έρχομαι»…
Αυτά με τους εργαζόμενους που άρχισαν να βγάνουν φλουμπέτες, αλλά τέλος πάντων πες ότι τη λαϊκή βούληση την υπερβαίνεις μέσω των media. Με τους ξένους τι γίνεται, που μας κρατάνε από τα μαλακά μόρια και όποτε θέλουν τα σφίγγουν;
Βλέπε και το στόρι με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης για τους νέους ασφαλισμένους, που βρώμισε ο τόπος ότι το είδαν οι «θεσμοί» (τι λάγνα λέξη, Παναγίτσα μου!) και τους έπεσε όλο το μαλλί. Διότι τα κόστη μετάβασης είναι κάτι παραπάνω από υπέρογκα και τα ρίσκα κάτι περισσότερο από κολοσσιαία και μπορούν να εκτροχιάσουν την προσπάθεια της χώρας για περιορισμό του δημόσιου χρέους. Φυσικά η κυβέρνηση διέψευσε ότι παίξανε το ρόλο τους τα ξένα «διευθυντήρια» (άλλη λέξη μαγική, αυτή!) και είπε κάτι σούρδου μπούρδου ότι απλώς πάει για Σεπτέμβριο το νομοσχέδιο, αλλά όπως και να ‘χει το πράγμα είναι σαν να τον ακούμπησε ξαφνικά ολίγος κρυπτονίτης τον σούπερμαν Κωστή. Και ζακάτισε, που λέμε και στο χωριό μου…
Τι να πουν όμως και οι εμπνευστές του Αναπτυξιακού προγράμματος που θα έφερνε στην Ελλαδίτσα του κόσμου τα λεφτά; Μιλάμε τώρα για 17,8 δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχορηγήσεις και 12,7 δισεκατομμύρια σε δάνεια, στο πλαίσιο του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας του ταμείου της ΕΕ για την ανάκαμψη από τον κορωνοϊό. Εκεί λοιπόν που ήταν και σούπερ και ντούπερ το σχέδιο το ελλληνικό και το είχαμε υποβάλλει πρώτοι και μας είχαν λούσει στα συγχαρητήρια, ξαφνικά άρχισε να άδει «αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές» ο συγχωρεμένος ο Μυτιληναίος!
Κάτι οι δηλώσεις αυτού του σατανά του Ρέκλινγκ, κάτι τα καρφιά του καταραμένου του Σόιμπλε, ήρθε και το δημοσίευμα του EurοActiv να καταθέσει ότι «αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ ζητούν διευκρινίσεις από την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με την επιλογή των εταιρειών που θα επωφεληθούν από τα φθηνά δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης», τι να σου πω γιατρέ μου μπλέξαμε. Διέψευσε, βεβαίως, ο Σκυλακάκης, αλλά όσο να ‘ναι κάπως πάγωσαν τα χαμόγελα. Με δυο τραβήγματα αυτιών σε ένα πενθήμερο από τους Ευρωπαίους, λογικό είναι να μην αισθάνεσαι και τόσο άνετος όσο πριν από ένα μήνα. Κι ακόμη πιο λογικό είναι αυτή η διαφορά η περιβόητη στις δημοσκοπήσεις κάπου ν’ αρχίσει να πηγαίνει έναν περίπατο. Εκτός πια κι αν κάνει κάνα μαγικό ο Πήνατ και ξαναγίνουμε όλοι σκλάβοι του Μαξίμου!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
