Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είμαι εγώ τώρα με το φίλο μου τον Μήτσο τον ψυχίατρο στην πλατεία Κολωνακίου στο Da Capo (όχι στο τραπέζι με τα κλειδιά, πάντως…) και συζητάμε επί παντός του επιστητού. Δικά μου.. δημοσιογραφικά (ψοφάει ο Μήτσος για κουτσομπολιά!), νεώτερα από τα χωριά μας (κωλόβλαχοι και οι δύο), νεώτερα από τις οικογένειές μας, τα γνωστά. Φτάνει κάποια στιγμή η κουβέντα και στη δική του την επιστήμη, λέμε για κάτι περιπτώσεις δύσκολες, πετάει ο Μήτσος μια κουβέντα που από τότε δεν λέει να μου φύγει απ’ το μυαλό:
«Όταν φτάσει η κατάσταση στο μη περαιτέρω, θα λάβει χώρα κάτι που θα θυμίζει θραύση υδατοφράχτου»!
Στο ζόρι που τράβαγε κάποιος ασθενής του αφορούσε η φράση, αλλά εμένα όλο και περισσότερο μου ταιριάζει στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό το ζόμπι, αυτό κινούμενο πτώμα που ούτε φέτος θα καταφέρει να τραφεί από την τρυφερή σάρκα των τουριστικών αφίξεων. Μαύρα τα μαντάτα είναι από το συγκεκριμένο μέτωπο, οι Εγγλέζοι αγνοούνται, οι Γερμανοί μας κλάνουν, οι Γάλλοι έχουν δικές τους παραλίες και οι Ρώσοι δάγκωσαν την πιπεριά με το εμβόλιο το Σπούτνικ που έπεσε θύμα γεωπολιτικών προτεραιοτήτων. Είναι και η κατάρρευση του Μουζενίδης Τράβελ στη μέση, που έφερνε στα μέρη μας επταψήφιο νούμερο Ανατολικών κάθε χρόνο, στο τέλος θα μείνουμε τον Μάτζικ Τζόνσον και κάτι διεθνείς ποδοσφαιριστές που πήγαν για κομενακια στη Μύκονο. Δεκαπέντε εκατομμύρια τουρίστες περίμενε να υποδεχθεί φέτος ο Χάρης Θεοχάρης, αν πιάσουμε τους μισούς από πέρυσι πολύ ευχαριστημένοι θα πρέπει να είμαστε…
Στο μεταξύ, ο Σταϊκούρας βογγάει! Όπως έγινε γνωστό προ τριημέρου, στο διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου του τρέχοντος έτους καταγράφηκε πρωτογενές έλλειμμα ύψους 8,139 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι στόχου 7,169 δισεκατομμυρίων ευρώ και πρωτογενούς ελλείμματος 4,843 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ίδια περίοδο του 2020. Χώρια η «τρύπα» στα φορολογικά έσοδα που άγγιξε τα 193.000.000 ευρώ. Σε απλά ελληνικά αυτό μας κάνει ότι πάμε κατά διαόλου κι επειδή απ’ το καταραμένο το μαξιλαράκι του Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν έχει μείνει ούτε πούπουλο, όπου να ‘ναι θα έρθει η λυπητερή απ’ τους Ευρωπαίους. Εκτός κι αν προκύψει καμιά συμπαντική καραμπόλα κι αφιχθούν φέτος στην Ελλάδα πενήντα εκατομμύρια τουρίστες, όλοι υγιείς, όλοι εμβολιασμένοι, όλοι έτοιμοι να ξοδέψουν δέκα χιλιάδες ευρώπουλα το κεφάλι. Αφού γίνεται στις ταινίες, γιατί να μη γίνει και στην πραγματικότητα;
Αλλά είχαμε μείνει στη θραύση υδατοφράχτου. Η οποία, όπως όλα δείχνουν, δεν θα αφορά ούτε στην ελίτ του χρήματος που θα επωφεληθεί από το πακέτο Φον Ντερ Λάιεν (τρίζουν τα κόκκαλα του Ντελόρ!), ούτε στην ελίτ της γνώσης που όλο και κάτι θα κονομήσει από τα κάθε είδους ευρωπαϊκά προγράμματα. Παρατηρείται κινητικότητα στον κλάδο μου είπε ο φίλος μου ο Μιχάλης, που τα παρακολουθεί τα πανεπιστημιακά τεκταινόμενα από κοντά. Για να συμπληρώσει δυσοίωνα:
Ξέρεις ποιοι θα την πληρώσουν πάλι; Οι μικρομεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι και οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι. Εκεί θα γίνει το έλα να δεις!
Κατά τα μέσα φθινοπώρου το υπολογίζω αυτό, όταν θα έχει φαγωθεί και το τελευταίο ίχνος λίπους από τις οικονομίες που όλοι και όλες κάναμε στη διάρκεια της πανδημίας. Αυτό τα δύο-τρία κατοστάρικα που βάζαμε στην άκρη κάθε μήνα και τώρα κάνουν φτερά με εντυπωσιακή ταχύτητα. Ναι, κατά τα μέσα φθινοπώρου, εκτός κι αν σκάσουν μύτη οι εξωγήινοι κι αρχίζουν να μοιράζουν χρυσάφια, τα πεινάσουμι ούλοι. Άντε όχι ούλοι, αλλά τόσοι πολλοί ώστε να προκύψουν κοινωνικές εκρήξεις. Εκτός κι αν προλάβει ο άλλος να κάνει εκλογές ή να μας κλείσει μέσα με νέα καραντίνα…