Στη Θεσσαλονίκη δεν έλαβαν εγκαίρως μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας για να μη χαλάσουν τις εορταστικές εκδηλώσεις του Αγίου Δημητρίου. Υπουργοί έβγαιναν και έκαναν προαναγγελίες για.. μέτρα, αποφάσεις που θα συζητούσαν μερικές μέρες μετά οι λοιμωξιολόγοι της Επιτροπής για να κάνουν τη σχετική εισήγηση. Κάνω εικόνα την έναρξη της συνεδρίασης: «Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να επικυρώσουμε τις κυβερνητικές αποφάσεις».
Ο «πες κι εσύ Σωτήρη», σε ρόλο υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους - συγκοινωνιολόγου, μάς ενημέρωσε ότι λεφτά δεν υπάρχουν για λεωφορεία, ο Γκίκας προσπαθούσε να μας πείσει ότι άγιο είχαμε που αύξησε τον αριθμό μαθητών ανά τάξη εν μέσω πανδημίας η καλύτερη υπουργός Παιδείας από καταβολής κόσμου, γιατί η μετάδοση είναι ευκολότερη ανά 15 μαθητές παρά ανά 25, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν άνοιξαν τα πανεπιστήμια να γεμίσουν τα αμφιθέατρα… Και να παντρευτείτε, αρκεί ο γάμος να είναι «της τάβλας» εκτός και γίνει στην Ικαρία με υψηλούς προσκεκλημένους.
Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω απ’ όσα πέρασα!
Η καθηγήτρια Ιατρικής –όχι θεολογίας– Ελένη Γιαμαρέλου επέμενε ότι με τη θεία κοινωνία δεν κολλάει, ο καθηγητής Νίκος Σύψας μάς έλεγε να μην αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας, αλλά στο θέμα θείας κοινωνίας «μπαίνει το προσωπικό θέμα του κάθε πιστού, είναι θέμα Εκκλησίας και είναι θέμα Πολιτείας».
Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι προσπαθούν να πείσουν όσους δεν έχουν εμβολιαστεί –για οποιονδήποτε λόγο– να σπεύσουν. Σοβαρά τώρα; Λένε, οι ειδικότεροι ημών, ότι υπάρχει «εμβολιαστική κόπωση». Μπορεί να ισχύει στις άλλες χώρες. Στη δική μας κάτι άλλο συμβαίνει. Εχει επέλθει η κόπωση από τις παλινωδίες, τα μπρος-πίσω, τα εκβιαστικά διλήμματα, το συνεχές ανάθεμα στους νέους, στους γέρους, στους εργαζόμενους, στη χασαποταβέρνα, στην ταβέρνα, στην πλατεία. Και μιλήστε μου για ατομική ευθύνη, αλλά φέρτε και τα πρακτικά της Επιτροπής να δούμε την «ατομική ευθύνη» των μελών της.
Η VIP υπόθεση με τη Φενέρμπαχτσε μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό των κυβερνητικών ευθυνών σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πανδημίας. Αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι τα «πακιστανικά» τηλέφωνα. Υπάρχουν; Πόσα είναι, ποιοι τα έχουν και κυρίως γιατί;
Αρτεμις Σπηλιώτη / ΕφΣυν