του Θανάση Καρτερού
Επικοινωνήσατε μέχρι ασφυξίας των αχράντων μυστηρίων της κυβερνητικής επικοινωνίας; Της υπερπαραγωγής που παίζει με δικά σας έξοδα; Απελπιστήκατε γιατί η αλήθεια, όπως τουλάχιστον.. την καταλαβαίνετε εσείς, δεν βρίσκει θέση στα εξωνημένα συστημικά ΜΜΕ; Γίνατε έξω φρενών γιατί ξεπλένουν τους πάντες και τα πάντα και μας πουλάνε αγγέλους και έργα αγγέλων; Ο πτωχευτικός είναι αιτία χαράς για τους δανειολήπτες, ο εργασιακός αιτία χαράς για τους εργαζόμενους, η αστυνομία στα ΑΕΙ αιτία γιορτής για τη δημοκρατία, το ξύλο αιτία πανηγυρισμών για τους νέους και ο Μητσοτάκης αιτία συγκίνησης για το έθνος; Ενώ οι άλλοι, οι απέναντι, είναι πήξε και δείξε;
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να γελάσει λίγο το χειλάκι κάθε πικραμένου από τον καθημερινό βομβαρδισμό προπαγάνδας που έχουν βαφτίσει επικοινωνία. Διότι αρχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό. Το παραξήλωσαν με τα στημένα, τα σόου, τις φιγούρες και τα διαγγέλματα, τα φλας και τις κάμερες και έφτασε η μοιραία στιγμή που φτάνει για όλο το είδος των πολιτικών που λατρεύουν και θέλουν να λατρεύουμε και εμείς την εικόνα τους. Πάρε να 'χεις, κύριε Χατζηδάκη της σκούπας. Πάρε να 'χεις, κύριε Χρυσοχοΐδη του Πικάσο και του Μοντριάν. Πάρε να 'χεις, κύριε Μητσοτάκη των 150 ευρώ στους νέους για να τσιμπηθούν. Πάρε να 'χεις, κύριε Άδωνι με τις αγριάδες στους ανεμβολίαστους.
Πάρε να 'χεις! Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με μούντζες. Διότι το έχει αυτό το συνήθειο η προπαγάνδα: όσο πιο πολλά ψέματα λες, όσο πιο πολλές χάρτινες πυραμίδες μοστράρεις, όσο πιο ρόδινο μέλλον διακινείς τόσο χειρότερο πατατράκ σε περιμένει. Το έζησε η χώρα σαν τραγωδία στις σκοτεινές εποχές που οργίαζε η μονοφωνία. Το ζούμε και τώρα, έστω σαν φάρσα. Τοίχο όλο και πιο συμπαγή βρίσκουν οι παπάντζες τους. Και μάλιστα το χειρότερο είδος τοίχου - γέλια, ειρωνεία, σαρκασμό. Στην καφετέρια, την πλατεία, τη γειτονιά. Και βέβαια στο ανυπάκουο Διαδίκτυο, που πλαγιοκοπεί την προπαγάνδα. Στο ψιλό τούς παίρνουν όλο και περισσότεροι. Και αντηχεί το γέλιο μέχρι τις αίθουσες σύνταξης φίλιων ΜΜΕ.
Θα πείτε ότι στο βάθος της αντίδρασης αυτής είναι η χωματερή για την οποία μας προορίζουν. Σωστό, αλλά όσο εμφανίζουν τη χωματερή σαν λιβάδι ανθισμένο τόσο προκαλούν διαβρωτική ευθυμία. Αυτή είναι η εκδίκηση της αλήθειας. Θα πείτε, ακόμα, ότι με το γέλιο δεν πέφτουν κυβερνήσεις. Ίσως, αλλά τα θεμέλιά τους διαβρώνονται και ο βηματισμός της χήνας γίνεται τρέκλισμα. Μαζί με τον άτυχο Πικάσο έφαγε σαβούρα όλη η εικόνα τους. Και τρέχουν να την επιδιορθώσουν τώρα με τον νεοναζί Παππά. Είναι σίγουρο: έχουμε πολύ γέλιο μπροστά μας...
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να γελάσει λίγο το χειλάκι κάθε πικραμένου από τον καθημερινό βομβαρδισμό προπαγάνδας που έχουν βαφτίσει επικοινωνία. Διότι αρχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό. Το παραξήλωσαν με τα στημένα, τα σόου, τις φιγούρες και τα διαγγέλματα, τα φλας και τις κάμερες και έφτασε η μοιραία στιγμή που φτάνει για όλο το είδος των πολιτικών που λατρεύουν και θέλουν να λατρεύουμε και εμείς την εικόνα τους. Πάρε να 'χεις, κύριε Χατζηδάκη της σκούπας. Πάρε να 'χεις, κύριε Χρυσοχοΐδη του Πικάσο και του Μοντριάν. Πάρε να 'χεις, κύριε Μητσοτάκη των 150 ευρώ στους νέους για να τσιμπηθούν. Πάρε να 'χεις, κύριε Άδωνι με τις αγριάδες στους ανεμβολίαστους.
Πάρε να 'χεις! Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με μούντζες. Διότι το έχει αυτό το συνήθειο η προπαγάνδα: όσο πιο πολλά ψέματα λες, όσο πιο πολλές χάρτινες πυραμίδες μοστράρεις, όσο πιο ρόδινο μέλλον διακινείς τόσο χειρότερο πατατράκ σε περιμένει. Το έζησε η χώρα σαν τραγωδία στις σκοτεινές εποχές που οργίαζε η μονοφωνία. Το ζούμε και τώρα, έστω σαν φάρσα. Τοίχο όλο και πιο συμπαγή βρίσκουν οι παπάντζες τους. Και μάλιστα το χειρότερο είδος τοίχου - γέλια, ειρωνεία, σαρκασμό. Στην καφετέρια, την πλατεία, τη γειτονιά. Και βέβαια στο ανυπάκουο Διαδίκτυο, που πλαγιοκοπεί την προπαγάνδα. Στο ψιλό τούς παίρνουν όλο και περισσότεροι. Και αντηχεί το γέλιο μέχρι τις αίθουσες σύνταξης φίλιων ΜΜΕ.
Θα πείτε ότι στο βάθος της αντίδρασης αυτής είναι η χωματερή για την οποία μας προορίζουν. Σωστό, αλλά όσο εμφανίζουν τη χωματερή σαν λιβάδι ανθισμένο τόσο προκαλούν διαβρωτική ευθυμία. Αυτή είναι η εκδίκηση της αλήθειας. Θα πείτε, ακόμα, ότι με το γέλιο δεν πέφτουν κυβερνήσεις. Ίσως, αλλά τα θεμέλιά τους διαβρώνονται και ο βηματισμός της χήνας γίνεται τρέκλισμα. Μαζί με τον άτυχο Πικάσο έφαγε σαβούρα όλη η εικόνα τους. Και τρέχουν να την επιδιορθώσουν τώρα με τον νεοναζί Παππά. Είναι σίγουρο: έχουμε πολύ γέλιο μπροστά μας...
- το κείμενο του Θ. Καρτερού είναι από την ΑΥΓΗ (04.7.2021)
