του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν είμαι ρεπόρτερ ρε φίλε, το μέντιουμ είμαι! Όλα τα ξέρω, όλα τα κατέχω, όλα τα σφάζω και τα μαχαιρώνω. Και το δάσος βλέπω και τα δέντρα και τα φύλλα, ακόμη και τις κάμπιες και τις.. δροσοσταλίδες. Πάρε παράδειγμα να ‘χεις, από Σεπτέμβριο του 2019, από άρθρο δικό μου εδώ στο “Newpost”. Είχα κοτσάρει και γαμάτο τίτλο τότε (ευλογάω γένια, τώρα!), απολαύστε τον:
«Ποιανού λαγός είναι ο Μπάμπης;». Ιδού και η συνέχεια:
«Οπότε βγαίνει ο βουλευτής της Νέας
Δημοκρατίας Μπάμπης Παπαδημητρίου και δηλώνει ότι δυστυχώς είναι
απαράδεκτα φθηνό το νερό. Και “δυστυχώς” και “απαράδεκτα”, δύο έργα δύο,
σεξ και καράτε τα ύδατα, που σε πονεί και που σε σφάζει.
Προσπάθησε
βέβαια να το διορθώσει στη συνέχεια, τονίζοντας ότι για τη σπατάλη του
νερού μίλησε και ότι δούλεψε μονταζιέρα και παραποιήθηκαν οι δηλώσεις
του και καλά πάνε η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, μια χαρά το τσουλάνε το νερό,
αλλού είναι το πρόβλημα, και η τιμή του νερού της ΕΥΔΑΠ καλή είναι, δεν
χρειάζεται να την ανεβάσουμε και τα ζητήματα αυτά τέλος πάντων πρέπει να
τα συζητάμε, γιατί έχουμε και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Πάντως, υπάρχει πρόβλημα ότι τιμολογείται το νερό πάρα πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να έχουμε σπατάλη».
Λογικό το βλέπω το επιχείρημα. Άμα είναι χαμηλά η τιμή του νερού, το σπαταλάς. Άμα είναι ψηλά, το σέβεσαι και το προσέχεις και την κλείνεις την κάνουλα δεν την αφήνεις να τρέχει ποτάμι το ύδωρ. Κι αν θέλεις να το τσιτώσεις και λιγάκι το έργο, την κόβεις την παροχή εντελώς. Να βάλει ο άλλος βαρέλι στο ακάλυπτο, πως κάνανε παλιά στην επαρχία, να μαζώνει ο,τι στέλνει ο Θεός με τη βροχούλα, να πορεύεται. Κι άμα δεν πλύνει και καμιά μασχάλη, τι σημασία έχει δηλαδή; Το πολύ πολύ να του την πέσει καμιά πολιτεύτρια του κυβερνώντος κόμματος από τη Θεσσαλονίκη και να κερδίσει τη συμπάθεια των social media!
Αλλά λέγαμε για το νερό και το πώς θα περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Όπερ και εγένετο, καθώς ψηφίστηκε τροπολογία (σε νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, γαμώ τα ξεκαρφώματα, γαμώ…) με την οποία προβλέπεται ότι η συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της Αθήνας θα μείνει για τρία χρόνια στην ΕΥΔΑΠ και κατόπιν θα μπορεί το υπουργείο Υποδομών να την αναθέσει σε ανάδοχο, ο οποίος θα αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας. Το οποίο ΕΥΣ της Αθήνας αφορά στο 80 % του νερού της ΕΥΔΑΠ, βλέπε δηλαδή Μόρνο και πηγές και ταμιευτήρες και υδραγωγεία και το λουρί της μάνας άμα σου γουστάρει. Όλα κομπλέ!
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν ιδιωτικοποιείται το νερό per se, πράγμα το οποίο το είχε απαγορεύσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά με τρίπλα Σαραβάκου περνάει στα χέρια των ιδιωτών το δίκτυο της ύδρευσης. Όχι Γιάννης δηλαδή αλλά Γιαννάκης, μιας και το αποτέλεσμα θα είναι εν τέλει το ίδιο:
Αυτός ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ που πληρώνεις σήμερα κουμπάρα, σε τρία χρονάκια από τώρα που θα μπουκάρουν οι ιδιώτες θα διπλασιαστεί. Μπορεί και να τριπλασιαστεί. Μπορεί και να πενταπλασιαστεί…
Μην είστε όμως μίζεροι, που λέει και γνωστή υπουργική προσωπικότης. Μέσα από την ιδιωτικοποίηση του δικτύου, μπορεί να ενεργοποιηθεί το δαιμόνιον του Έλληνος και της Ελληνίδος και να προκύψουν θαύματα. Πώς ήταν οι άλλοι που τσουρνεύανε ρεύμα από το γενικό της πολυκατοικίας, με αυτοσχέδιες κατασκευές; Γιατί να μη γίνει το ίδιο και με το νερό, γιατί να μην πρωτοπορήσουμε, για να μην πρωτοτυπήσουμε, γιατί να μην αποκτήσουμε τεχνογνωσία που θα πουλάμε σε όλη την υδρόγειο; Άντε μπράβο κοκόνες μου, πολύ κάτσατε πάνω στα επιδόματα και στις επιχορηγήσεις. Η νέα εποχή απαιτεί εγρήγορση και δραστηριοποίηση. Και δίψα καμιά φορά, το γνωρίζω, αλλά αυτό είναι το αναπόφευκτο τίμημα της προόδου!
