Ο Κωστής Χατζηδάκης κόντρα στα κουμμούνια της ΔΑΚΕ και των New York Times!

του Χρήστου Ξανθάκη

Εντάξει τώρα, ευκολάκι είναι ν’ ανοίξεις την «Αυγή», την «Εποχή» ή την «Εφημερίδα των Συντακτών» και να τσιτάρεις (κουοτάρεις, στα ελληνικά του 2021) κάποιον εργατολόγο που κατακεραυνώνει το.. εργασιακό νομοσχέδιο του Κωστή Χατζηδάκη. Εκατό βαθμούς μυωπία να έχεις, κάτι θα βρεις, κάτι θα τσουρνέψεις. Άκοπα, αβασάνιστα, αβάδιστα που έλεγε και η παλιά ρεκλάμα.
Αλλά εγώ σε θέλω για τα δυσκολα πασάκα μου, σε θέλω για τα ζόρικα. Σε θέλω να μου φέρεις το σεφέρι απ’ την απέναντι πλευρά, από την πλευρά που υποτίθεται ότι είναι ταμένη στο πλευρά του Κωστή Superman Χατζηδάκη. Κι επειδή εδώ κάνουμε ρεπορτάζ, δεν γανώνουμε χαλκώματα, από εκεί σας έχω μια διπλά καραμπόλα. Ένα διπλό χτύπημα που λένε οι Αμερικάνοι, δεξί ντιρέκτ αριστερό κροσέ που θα εκφωνούσε ο αλησμόνητος Κώστας Σισμάνης:
ΔΑΚΕ και New York Times εναντίον υπουργού Εργασίας!
Και για να μην καθυστερούμε, πάμε στην κυριακάτικη παρέμβαση, με άρθρο στην εφημερίδα «δημοκρατία», του προέδρου της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα και γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ Νίκου Κιουτσούκη. Ο οποίος γενικός γραμματέας και πρόεδρος, αφού πετάει στο τραπέζι εκατό λεξούλες για τα καλά του νέου νομοσχεδίου (yeah right…), ξεβρακώνει τις πρωτοβουλίες του υπουργείου με μια επική καταδίκη στις «8 + 1 “μαύρες τρύπες” στα εργασιακά». Αλιεύω από εκεί για ενημέρωση:

• «Κοινός παρονομαστής στις αλλαγές του νομοσχεδίου μια αντίληψη ισότιμης αντιμετώπισης εργαζόμενου και εργοδότη, σε μια σχέση που όμως όλοι (ανα)γνωρίζουμε ως άνιση, με τον εργαζόμενο να αποτελεί τον αδύναμο πόλο. Αυτή είναι η ωμή και σκληρή πραγματικότητα».
• «Με δεδομένη την ισχύ του εργοδότη και την ανάγκη του εργαζόμενου για διατήρηση ή εύρεση εργασίας, η ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εκτός δηλαδή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου που προβλέπει την προϋπόθεση της ύπαρξης ΣΣΕ, θα μετατραπεί σε απόλυτη υιοθέτηση της βούλησης της επιχείρησης».
• «Η αύξηση του ανώτατου ορίου των νόμιμων υπερωριών από 96 ώρες/έτος στη βιομηχανία και 120 ώρες/έτος στις υπηρεσίες σε 150 ώρες, χωρίς να λαμβάνεται πρόνοια για τον επαγγελματικό κίνδυνο, θα οδηγήσει σε κάλυψη αναγκών των επιχειρήσεων από το υφιστάμενο δυναμικό, περιορίζοντας τη δυναμική στην πολύτιμη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας».
• «Η διάταξη με την οποία θα παρέχεται δυνατότητα και στον εργοδότη να επιλέξει σε περιπτώσεις άκυρων απολύσεων την επαναπρόσληψη του εργαζόμενου ή την πρόσθετη αποζημίωση (3 ως 24 μισθοί) και την οριστική αποχώρησή του έρχεται να νομιμοποιήσει παράνομες απολύσεις, ενώ στρεβλώνει ουσιαστικά και την απόφαση της Δικαιοσύνης».

Κι αν δεν σας φτάνουν τα ανωτέρω, έχω και άλλα από το στρατόπεδο της Ποσαδικής τέταρτης Διεθνούς. Το περασμένο Σάββατο, οι New York Times δημοσίευσαν φάτσα κάρτα στο ηλεκτρονικό πρωτοσέλιδό τους άρθρο γνώμης με υπογραφή από την διευθυντική ομάδα της εφημερίδας και τίτλο «Η λιγότερη δουλειά είναι ζήτημα ζωής και θανάτου».
Εκεί λοιπόν γίνεται λόγος για σοκαριστική μελέτη των World Health Organization και International Labor Organization, που υπογραμμίζει ότι η εργασία άνω των 55 ωρών την εβδομάδα αποτελεί «σοβαρό κίνδυνο για την υγεία». Σύμφωνα με την έρευνα των δύο διεθνών οργανισμών υψηλού κύρους, η υπερεργασία οδήγησε σε 745.000 θανάτους ανά την υφήλιο το 2016, μια αύξηση κατά 29 % σε σχέση με το 2000. Οι εργαζόμενοι που λιώνουν στη δουλειά αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο κατά 35 % για εγκεφαλικό και κατά 17 % για θανατηφόρο καρδιακό νόσημα, σε σχέση με όσους δουλεύουν 35 ως 40 ώρες την εβδομάδα…
Αυτά τα νέα από το μέτωπο αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες και είναι προφανές ότι εξυφαίνεται μια πρωτοφανής συνωμοσία (με διεθνείς προεκτάσεις!), εναντίον του ριζοσπάστη και ρηξικέλευθου Κωστή Χατζηδάκη. Δεν ανησυχώ όμως. Ων γνήσιος Κρυπτόνιος ο υπουργός, θα συντρίψει τους συμμορίτες με ένα τίναγμα των δαχτύλων του. Kαι μ’ ένα τίναγμα των ποδιών του, θα απογειωθεί προς τα άστρα, προς το πεπρωμένο του. Βζιιιιιιιν!