Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει όλα τα «καυτά θέματα» στο μιντιακό τοπίο
Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαις δεν ωφελείΣύνθεση Μπάμπη Μπακάλη και Δημήτρη Γκούτη παρεμπιπτόντως, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Ο Καζαντζίδης μίλαγε για έναν έρωτα πεντηκονταετίας, η σύγχρονη πιάτσα των media θα μπορούσε να μιλάει για την αγωνιώδη προσπάθεια του Πέτρου Κωστόπουλου να νεκραναστήσει το Nitro. Τη μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία των νάιντις, που όπως και ολόκληρη η ΙΜΑΚΟ είδε τα ραδίκια ανάποδα στην αυγή της περασμένης δεκαετίας.
Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Πετράν συνέχισε να είναι ενεργός και δραστήριος (ως και σαντουϊτσάδικο άνοιξε, αν έχετε Θεό!), αλλά απ’ τα περιοδικά παρέμενε μακριά και αγαπημένα. Ώσπου ήρθε ένας παλιό του γνώριμος, ο εφοπλιστής Βίκτωρ Ρέστης (πάλαι ποτέ μέτοχος για κάτι μηνάκια της ΙΜΑΚΟ), να τον ξαναβάλει στο παιχνίδι. Να τον ξανακάνει εκδότη και μάλιστα όχι όποιου κι όποιου περιοδικού, αλλά της κάποτε ναυαρχίδας του συγκροτήματός του:
Του Never In The Right Order μηνιαίου εντύπου λάιφσταϊλ, γνωστού σε όλους μας με το ακρωνύμιο Nitro!
Το στόρι έχει γραφτεί εδώ και καιρό, ο τίτλος έχει κατοχυρωθεί, τα στελέχη όπως σημείωνα προ εβδομάδων, προέρχονται από τον παλιό ΔΟΛ και τον χώρο των θεατρικών παραγωγών. Κι ο Κωστόπουλος στη φατσάδα του όλου εγχειρήματος να δηλώνει υπεραισιόδοξος για την Ελλάδα της ανάπτυξης, της Ριβιέρας, της ψηφιακής απογείωσης, της Νέας Δημοκρατίας. Στα Δολιανά, μόνο, δεν ξέρω αν έφτασαν τα νέα…
Όπως και να ‘χει το πράγμα πάντως, δεν είναι και τόσο εύκολο να μάθει καινούρια κόλπα ο γέρικος σκύλος. Ιδίως όταν όλη του η ρητορική εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από το άτομό του, τη μαγεία του, τα επιτεύγματά του. Το παρελθόν του δηλαδή, που κάποτε καθόριζε τις συνειδήσεις των προχώ Ελλήνων και Ελληνίδων, αλλά πλέον δεν είναι αφορμή ούτε για κάνα μεταπτυχιακό στο Πάντειο.
Λυπούμαι αλλά οι νεκροί ζωντανεύουν μόνο στις ταινίες κι εκεί, πάλι, μόνο ως ζόμπι ή βρυκόλακες. Όταν τελειώνει η εποχή σου, καλόν είναι να το παραδέχεσαι κι όχι να κοπανιέσαι ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Εκτός πια κι αν σε κατατρύχουν ψευδαισθήσεις μεγαλείου, που θα έλεγε και ο ζεν πρεμιέ των Παρισίων, Πιέρ Κωστό…
- από τη στήλη medioΠΙΛΑΦΟ στο newpost