Τι θα κάναμε αν δεν υπήρχε η μουσική;*
(*κουβέντα στο απόγειο ενός Live με την φιλενάδα μου Αλέκα Απέργη, στο κατάμεστο Gagarin, πριν από πολλά χρόνια.)
Με βάση τα ισχύοντα, για πόσο ακόμη δεν ξέρω, δεν θα κολλήσουμε κορoνοϊό με την μουσική «κλειστή». Περιμένω, περιμένουμε να «ανοίξει» η μουσική για να ανοίξει το μυαλό και η ψυχή μας..Είναι τρομερό να μην μπορεί κάποιος να καταλάβει πόση επίδραση έχει στη ζωή πολλών ανθρώπων η ακρόαση μουσικής.Είναι εξίσου τρομερό να μην μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον που διαβάζει αυτές τις γραμμές, χαμογελάει επικριτικά και δεν καταλαβαίνει ότι η μουσική για κάποιους είναι κάτι σαν οξυγόνο, σου δίνει ζωή. Μπορεί να ακούγεται ε μπιτ ντραμάτικ αυτό που λέω αλλά η μουσική είναι κάτι παραπάνω από κάτι που ενεργοποιεί την ακοή σου. Η μουσική, και εδώ αρχίζω να μιλάω εντελώς προσωπικά, είναι σαν μια συνεχής μετάγγιση αίματος. Αναζωογονεί και τονώνει. Σώζει, σε κάποιες στιγμές, και σίγουρα προσφέρει διασκέδαση με όλες τις ζωογόνες επιπτώσεις στο μυαλό, το σώμα και την ψυχή.
O λόγος που διάλεξα αυτή τη φωτογραφία για να «ντύσω» το ρεπορτάζ που θα διαβάσεις παρακάτω είναι ακριβώς αυτό που δείχνει: Η απόλυτη ελευθερία και η χαρά που ζουν τα πιτσιρίκια βουτώντας στην θάλασσα με τους φίλους τους. Έτσι είναι για πολλούς από μας η μουσική. Η ελευθερία, η βουτιά σε γνωστά και άγνωστα νερά που μόνο καλό μπορούν να σου κάνουν.
Το γεγονός ότι η μουσική παραμένει «κλειστή» και επικηρυγμένη στην εποχή μας, ως ένα από τα τελευταία μέτρα αποφυγής διασποράς του κορoνοϊού δεν θέλω να το σχολιάσω, παραπάνω από όσο κάνω, γιατί η υγεία όλων μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να το έχουμε κατά νου όλοι, όλες και όλα.
Το γεγονός ότι όσοι θέλουμε να επιστρέψει η μουσική στη ζωή μας αντιμετωπιζόμαστε περίπου σαν τρομοκράτες είναι εξίσου γελοίο με τις δοξασίες ότι το εμβόλιο μας κάνει φορέα γούαι-φάι κλπ.
Περιμένοντας λοιπόν να επιστρέψει μια απόλαυση που πολλές φορές φτάνει τα όρια της καύλας – και λυπάμαι αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τι θέλω να πω και νομίζει ότι με μια «κακή» λέξη προσπαθώ να προκαλέσω – θέλησα να μιλήσω με φίλους και γνωστούς που είτε είναι ιδιοκτήτες , είτε παίζουν μουσική ως dj’s σε αγαπημένα στέκια του κέντρου και άλλων περιοχών.
Σκεφτόμουν κι εγώ: Ποιο κομμάτι θα βάλω πρώτο όταν λήξει η απαγόρευση της μουσικής, όταν επιστρέψει η μουσική σαν μια φιλενάδα, μια ερωμένη, μετά από καιρό να ντύνει τις σκέψεις, να κάνει το δέρμα ν’ ανατριχιάζει, να γεμίζει κενά αμηχανίας, να γίνεται αφορμή για καινούργιες γνωριμίες και τόσα άλλα.
- Διαβάστε τι λέει ο Γιάννης Καφάτος και αγαπημένοι φίλοι και καλεσμένοι του στο viewtag (EΔΩ) όπου μοιράζονται σκέψεις και μουσικές μαζί μας
