Ο Γιώργος Αυγερόπουλος αποτελεί μια μοναδική περίπτωση, για τα ελληνικά δεδομένα, δημοσιογράφου και κινηματογραφιστή. Πολυβραβευμένος και με πολλά χρόνια διεθνούς εμπειρίας.. στην πλάτη του τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εστιάσει στην ελληνική πραγματικότητα, μέσα από τις τελευταίες τρεις ταινίες του: το “Agora”, το “Agora II – Δεσμώτες” και τους «Παρόντες». Με κριτική διάθεση και με όπλο την κάμερα ο Αυγερόπουλος μιλά για όσα ζούμε, για όσα συμβαίνουν στις ζωές μας. Θα μπορούσε να είναι κάτι το αυτονόητο αλλά τελικά είναι η δικαίωση της καθημερινότητας.
«Ήθελα να κάνω μια πολιτική ταινία» λέει ο Γ. Αυγερόπουλος για τους «Παρόντες» μιλώντας στο elculture. gr και στην Λίνα Ρόκου. «Υπήρχε προφανώς ο
εγκλεισμός αλλά έπρεπε κάπου να στρέψω την προσοχή μου. Νομίζω ότι η
πολιτική διαχείριση της πανδημίας έρχεται να μας πει πάρα πολλά πράγματα
για τη σύγχρονη Ελλάδα και για το σύγχρονο διεθνές παρόν μας. Ο
τρόπος δηλαδή που πολλές φορές χρησιμοποιείται η πανδημία, προσχηματικά,
για να περάσουν πολιτικές, μέτρα, για να γίνει πιο αυταρχική η
κοινωνία, για να επιβληθεί η αστυνομοκρατία και για να σπάνε κόσμο στο
ξύλο όπως είδαμε στη Νέα Σμύρνη, η αλαζονεία που είδαμε, το γεγονός ότι
κανείς δεν ζήτησε ούτε μισή συγγνώμη αντιθέτως έβρισκαν ότι όλα έγιναν
τέλεια ρίχνοντας όλη την ευθύνη στους λοιμωξιολόγους είναι, κατά τη
γνώμη μου, εντυπωσιακά. Το ότι πλήρωσαν μεγάλες εταιρείες, όπως οι
αυτοκινητόδρομοι, για τα χαμένα κέρδη
τους ήταν ένα από τα πράγματα που έπρεπε να υπάρχουν στην ταινία. Το
γεγονός ότι η κυβέρνηση μοιράζει χρήματα ενώ αφήνει άλλους, απλούς
ανθρώπους με 534 ευρώ για να περάσουν την πανδημία δείχνει τον τρόπο που
αντιλαμβάνεται την κοινωνική δικαιοσύνη. Είδαμε ότι αυξήθηκαν οι
κοινωνικές ανισότητες, ότι το κράτος αν θέλει μπορεί και ότι το κράτος
έχασε χρόνο με το να μη στελεχώνει εγκαίρως το δημόσιο σύστημα υγείας.
Ακούσαμε τις απίστευτες ατάκες απύθμενου θράσους του τύπου «τι να τους
κάνουμε τους γιατρούς/τις ΜΕΘ όταν τελειώσει η πανδημία;». (διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη ΕΔΩ)
