Διάβασα το νέο βιβλίο, του Παντελή Μπουκάλα, «Το μάγουλο της Παναγιάς» (Εκδόσεις Άγρα). Όπως ο συγγραφέας μας προειδοποιεί, πρόκειται για «αυτοβιογραφική εικασία του Γεωργίου Καραϊσκάκη»..Ανάμεσα στα βιβλία που κυκλοφορούν, με αφορμή τα 200 χρόνια της Επανάστασης, το βιβλίο του Παντελή είναι ξεχωριστό, γιατί με το δικό του αριστοτεχνικό τρόπο, αναπλάθει λογοτεχνικά, ταυτόχρονα σεβόμενος την ιστορία, το βίο ενός από τους πιο γνωστούς αγωνιστές της Επανάστασης, που όμως η ζωή του υπήρξε άγνωστη. Ποτέ δεν μάθαμε, πότε και πού γεννήθηκε, ποιος ήταν ο πατέρας του, ποια τα «καπάκια» του και κυρίως πώς πέθανε. Ακόμη πιο άγνωστο για το ευρύ κοινό, σχεδόν αποκρυπτόμενο από τη δημόσια ιστορία και τα σχολικά εγχειρίδια, είναι το γεγονός ότι ο Καραϊσκάκης δεν μπήκε εξαρχής στον Αγώνα, αλλά τον μετέτρεψε από «διάβολο σε άγγελο», τον έκανε Επαναστάτη η ίδια η Επανάσταση.
Είναι συναρπαστική η ζωή και η ηρωική προσφορά του Καραϊσκάκη στην Επανάσταση. Γι’ αυτό, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, εύστοχα είχε γράψει, ότι «ο Καραϊσκάκης δύναται τω όντι να θεωρηθεί ως το γνησιότερον προϊόν της Ελληνικής Επαναστάσεως». Με σημερινούς όρους, ένας «αλήτης» που αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή του Αγώνα. Κατά μια έννοια, η βιογραφία του Καραϊσκάκη μας βοηθάει να αντιληφθούμε από τα κάτω την ιστορία.
Τι να πούμε όμως στους ρήτορες των ψεύτικων πανηγυρικών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ιστορία ως μια υπόθεση μακριά από την κοινωνία, ως μια θρησκευτική επιφοίτηση; Τι άλλο υπονοούσε η κα Κεραμέως, όταν γνωμοδοτούσε ότι η εθνική ιστορία δεν είναι κοινωνική;
Βγαίνοντας από τα λοκ-ντάουν, καθώς εξομαλύνεται η σχολική ζωή, είναι ευκαιρία βιβλία σαν του Μπουκάλα να συζητηθούν μέσα στην τάξη, να φέρουν πιο κοντά στα νέα παιδιά την Επανάσταση και τις δυνάμεις που απελευθέρωσε, και γιατί όχι, να αποτελέσουν αντικείμενο θεατρικών παραστάσεων.
Nίκος Φίλης (fb)
