Εκείνη κλαίει ασταμάτητα. Εκείνος είναι θυμωμένος. Εκείνη δεν θέλησε να τους γνωρίσει. Εκείνος τους αναζητά. Εκείνη είναι μετανάστρια. Εκείνος ντόπιος. Με διαφορά λίγων μηνών, στην ίδια.. γειτονιά, και εκείνη και εκείνος ξαφνικά είδαν τους γιους τους μες στο αίμα.
«Επλενα το πουκάμισό του και γέμισε ο νιπτήρας αίματα, αίματα, αίματα... παντού. Να μη ζήσει άλλη μάνα αυτό που έζησα». «Κρατούσε το χέρι του με το κεφάλι κι είχε γεμίσει το πρόσωπό του αίματα, τρελάθηκα, ξέρεις πώς είναι να βλέπεις τον γιο σου μες στα αίματα;».
Τους συναντάμε χωριστά: έχουν ζήσει την ίδια ακριβώς εμπειρία αν και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Παρ' όλα αυτά, εικάζουν και οι δύο πως το φαινόμενο που χτύπησε τα δικά τους σπίτια πρέπει να είναι εξαιρετικά συχνό πια. Εκείνη το συμπεραίνει από τις συζητήσεις με τις άλλες μαμάδες, αλλά «και από τα παιδιά που έχουν αγριέψει πολύ και με την πανδημία είναι σαν αγρίμια στο κλουβί». Εκείνος το έχει ζήσει ξανά με τον μεγάλο του γιο και μάλιστα δύο φορές.
Η Αστυνομία το αποκαλεί «βίαιες συγκρούσεις μεταξύ ανηλίκων», η τηλεόραση το πουλάει δραματικότερα: «συμμορίες ανηλίκων». Είναι ένα θέμα από αυτά που αγαπούσαν ανέκαθεν οι δημοσιογράφοι: έχει αίμα, έχει πιτσιρικάδες και επιτρέπει να κουνήσει κανείς το δάχτυλο προς πάσα κατεύθυνση.
Η Αστυνομία το αποκαλεί «βίαιες συγκρούσεις μεταξύ ανηλίκων», η τηλεόραση το πουλάει δραματικότερα: «συμμορίες ανηλίκων». Είναι ένα θέμα από αυτά που αγαπούσαν ανέκαθεν οι δημοσιογράφοι: έχει αίμα, έχει πιτσιρικάδες και επιτρέπει να κουνήσει κανείς το δάχτυλο προς πάσα κατεύθυνση.
- διαβάστε τα αναλυτικά ρεπορτάζ που υπογράφουν η Ντίνα Δασκαλοπούλου και ο Μάνος Τσαλδάρης στην Εφημερίδα των Συντακτών (ΕΔΩ) (και ΕΔΩ)