Μια ανάρτηση περί ΕΔΟΕΑΠ (για το πόσο καθυστερούν τα ραντεβού, πόσο αυξήθηκαν τα μέλη με τις νέες εγγραφές κ.λπ.) άναψε τη συζήτηση. Υπήρξαν σχόλια επαγγελματικού μεγαλοϊδεατισμού, υπήρξε.. γκρίνια, υπήρξαν και υπερασπιστικές φωνές για το πόσο καλό και εξυπηρετικό είναι το Ταμείο. Ενδιαφέροντα όλα αυτά, όπως τα διαβάσαμε στη σελίδα τού fb «Πρωτοβουλία για τον ΕΔΟΕΑΠ». Ενδιαφέρων, γενικά, ο διάλογος. Αρκεί, όταν γίνεται από δημοσιογράφους –δηλαδή, λογικά, από καλούς χειριστές τού λόγου– να γίνεται σωστά. Και όχι με σολοικισμούς και ορθογραφικά λάθη όπως,
- ότι το Ταμείο αποτελεί «πρώτυπο»,
- ότι «σίγουρα εισχόρησαν» πολλοί,
- ότι «αυτό ωφείλεται» (στο τάδε θέμα).
Και αν αυτά τα αποδώσεις σε αβλεψία (σε όλους μπορεί να συμβεί κατά την πληκτρολόγηση) πώς να δικαιολογήσεις εκείνο το «ας είμαστε ευγνώμων» για το Ταμείο;
