Γράφει ο Παντελής ΜπουκάλαςΕκτός από τις «ανάλαφρες στιγμές της», στην υπερπροβολή των οποίων ειδικεύεται ο γυάλινος κόσμος των καναλιών, η Σύνοδος Κορυφής του G7 στην Κορνουάλη είχε και τις βαριές. Εκείνες.. στις οποίες οι έξι μεγάλες δυνάμεις και η μία μέγιστη, οι ΗΠΑ, όφειλαν να αποδείξουν ότι, όσο κι αν τις απορροφά η πολιτικοοικονομική αντιπαλότητά τους με την Κίνα και τη Ρωσία, εξακολουθούν να βλέπουν τον πλανήτη σφαιρικό. Οτι κατανοούν, δηλαδή, δύο τινά. Πρώτον, τουλάχιστον όσον αφορά τους ιούς και την κλιματική κρίση, τα σύνορα και τα τείχη δεν αποτελούν σοβαρό φραγμό. Και δεύτερον, και για τα δύο δεινά, ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας.
Το μέγα πλεονέκτημα της συνόδου ήταν η απουσία του Ντόναλντ Τραμπ. Η ανθρωπότητα πλήρωσε βαριά την προεδρική θητεία του αλαζόνα αρνητή και της πανδημίας και της περιβαλλοντικής κατάρρευσης. Αν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι τού είχαν προσφέρει και δεύτερη, χωρίς το άλλοθι της «δοκιμής» πια, η απελπισία θα ήταν μονόδρομος. Στο εξάμηνο της διακυβέρνησής του, ο Τζο Μπάιντεν έχει εκπλήξει θετικά με αρκετές αποφάσεις του, εσωτερικού ή διεθνούς χαρακτήρα. Η Κορνουάλη ήταν γι’ αυτόν το σκηνικό των εισοδίων του ως πλανητάρχη. Το αποτέλεσμα της συνόδου, που σίγουρα είχε τη σφραγίδα του, δεν ήταν τόσο κακό ώστε να υιοθετήσουμε τα κλισέ του μηδενισμού, αλλά ούτε και τόσο καλό ώστε να δικαιολογούνται διθύραμβοι και εφησυχασμός.
Ο ίδιος ο ΠΟΥ σχολίασε με σαφήνεια επιτύμβιου επιγράμματος την απόφαση των Επτά Μεγάλων να διατεθούν έως το τέλος του 2022 ένα δισ. δόσεις εμβολίων σε φτωχές χώρες: «Πολύ λίγο, πολύ αργά»… Αυτό που χρειάζεται –και χρειάζεται τώρα– είναι η ενίσχυση με έντεκα δισ. δόσεις. Τόσες απαιτούνται για να αντιμετωπιστούν έγκαιρα οι φονικές μεταλλάξεις, να συνέλθουν χώρες που ο πολιτικαντισμός και η φτώχεια τις παρέδωσαν αμαχητί στην COVID-19 και να προκύψει ανοσία πλανητικού επιπέδου.
Δεν ήταν περισσότερο τολμηρές και γενναίες, δηλαδή εναρμονισμένες με τη σοβαρότητα του προβλήματος και τον κατεπείγοντα χαρακτήρα του, οι αποφάσεις για την περιβαλλοντική κρίση. Δικαίως, η Greenpeace και άλλες οικολογικές οργανώσεις καταλόγισαν ευχολογική αοριστία στους συσκεφθέντες της Κορνουάλης. Δεν βρισκόμαστε πια στο 2000, όταν το 2050 φάνταζε χρονολογία ταινιών μελλοντολογικής κινηματογραφικής φαντασίας. Χρόνο τον χρόνο προσεγγίζουμε ταχύτερα το Σημείο Χωρίς Επιστροφή. Δυστυχώς, την πανδημία και την κατάρρευση του πλανήτη δεν τις βλέπουμε στο γυαλί ή στο πανί. Τις ζούμε.
- το κείμενο του Παντελή Μπουκάλα είναι από την Καθημερινή (15.6.2021)