* Με ξέρετε τώρα εμένα αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, δεν είμαι μόνο σκυλί ρεπόρτερ είμαι και σπλήνα Παναθηναϊκός. Κι επειδή αγαπώ το τριφύλλι, έχω ζήσει, έχω βιώσει.. που λένε και οι αριστεροί τα μύρια όσα την τελευταία εικοσιπενταετία. Με αποκορύφωμα φυσικά τα κλεμμένα πρωταθλήματα, που φτιάχναμε εμείς ομαδάρα και παίζαμε μπαλάρα μόνο και μόνο για κερδίσει μια άλλη ομάδα τον τίτλο.
*Αυτό κάποιοι το είχανε βαφτίσει «ομορφιά του ποδοσφαίρου» και κάποιοι άλλοι «παράγκα». Όπως και να είχε το πράγμα, ένα ήταν το σημαντικό: Ότι μπαίνανε στο γήπεδο «ματιασμένοι» οι διαιτητές και δεν δίνανε μόνο τα σπόρια εκεί που έπρεπε, δίνανε το καρπούζι ολόκληρο.
Και κάπως έτσι κέρδαγε αράδα τα πρωταθλήματα μια συγκεκριμένη ομάδα και κάπως έτσι οι φίλαθλοί της παραμυθιάζονταν ότι ο σύλλογός τους ήταν υπερδύναμη. Και μόλις βγαίνανε στην Ευρώπη να παίξουν στις διεθνείς διοργανώσεις, πέφτανε οι φάπες βροχή! Γιατί εκεί δεν τους είχε πιάσει τους διαιτητές το κακό το μάτι…* Τα ξαναθυμήθηκα όλα τα ανωτέρω, με αφορμή την συνέντευξη του υπουργού Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη, που βγήκε στο BBC να ψήσει του Εγγλέζους και αντ’ αυτού τσουρουφλίστηκε ο ίδιος. Διότι ο δημοσιογράφος που είχε απέναντί του, αντί να του απευθύνει ερωτήσεις του τύπου «πώς τα βλέπετε τα πράγματα κύριε υπουργέ;», του αποδόμησε πλήρως το αφήγημα της ελληνικής επιτυχίας κόντρα στον κορωνοϊό.
* Με μια πολύ απλή τεχνική:
Έλεγε όσα ήθελε να πει ο Χάρης Θεοχάρης και ο δημοσιογράφος δεν αρκούνταν στο να τον κοιτάει και να κουνάει σκεφτικός το κεφάλι. Αντ’ αυτού, απαντούσε με στοιχεία σε όσα υποστήριζε ο υπουργός και τον καλούσε να δώσει νέες απαντήσεις. Και πώς να γίνει αυτό άραγε, όταν έχεις καλομάθει στο «μάτιασμα» και στις παραφυάδες του; Άμα είσαι σίγουρος ότι ο ρέφερι θα στο δώσει το πέναλτι, στο τέλος έχεις ξεχάσει να αντιδράς όταν σε παίζει πενήντα-πενήντα…
Χρήστος Ξανθάκης (από τη στήλη medioΠΙΛΑΦΟ στο newpost)
