«Τσιγάρα πήραμε;», ρωτούσε ο ένας πριν ξεκινήσουμε εκδρομή για τη θάλασσα. «Άσε, θα πάρουμε στον δρόμο από τον Κουτάλα», απαντούσε ο άλλος. Το θρυλικό περίπτερο στεκόταν αγέρωχο πάνω.. στην παραλιακή, λίγο μετά το βενζινάδικο που υπήρχε στο σημείο όπου ενώνονται η Ποσειδώνος με τη Βουλιαγμένης και ακριβώς πριν τον πρώτο κάθετο δρόμο που σε έβαζε δεξιά στο Καβούρι. Σταματούσες το αυτοκίνητο μπροστά του και αμέσως εμφανιζόταν η περιβόητη κουτάλα. Ο συνοδηγός έδινε την παραγγελία, ο περιπτεράς έβαζε τα πράγματα μέσα στην κουτάλα, από τσιγάρα και μπισκότα, μέχρι σοκολάτες, τσίχλες, χαρτομάντηλα, πατατάκια, νερά, αναψυκτικά, σταυρόλεξα και ό,τι άλλο τραβούσε η όρεξή σου, πλήρωνες πάντα μέσα στην κουτάλα, η οποία επέστρεφε και με τα ρέστα!
Στα χρόνια τα δικά μας (δεκαετία του ’80 και μετά), το περίπτερο το δούλευε ο κυρ-Κώστας, όμως δημιουργός και εμπνευστής υπήρξε ο πεθερός του και δική του ήταν η ιδέα της κουτάλας, την οποία μάλιστα είχε φροντίσει να κατοχυρώσει και εμπορικά παρακαλώ. Καθ’ όλα νόμιμος δηλαδή ο κυρ-Μιχάλης. Του έβγαινε η πίστη ανάποδα από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, ασταμάτητα ολόκληρο το καλοκαίρι, να βγαίνει από το περίπτερο για να εξυπηρετήσει τους πελάτες και άντε ξανά μέσα και άντε ξανά έξω. Έτσι, σκέφτηκε την κουτάλα για να γλιτώνει την ταλαιπωρία.
Από τη δεκαετία του ’60 έστεκε εκεί το περίπτερο του δαιμόνιου κυρ-Μιχάλη και συμπλήρωσε σχεδόν μισό αιώνα, μέχρι που ένας δήμαρχος έκρινε πριν μερικά χρόνια ότι έπρεπε να φύγει από εκείνο το σημείο. Η πρόφαση ήταν ότι είχε προκαλέσει λέει ατυχήματα, όμως οι λόγοι μπορεί να ήταν άλλοι και λιγάκι πιο… διαπλεκόμενοι. Κάποιες κακές γλώσσες της εποχής ψιθύριζαν πως αρνήθηκε να πληρώσει νταβατζιλίκι την «προστασία», που είχε απαιτήσει από όλα τα περίπτερα της περιοχής ένας αρχινονός της νύχτας, μόνιμος κάτοικος τότε της Βούλας, και ο δήμαρχος τον «τιμώρησε». Μπα, διαδόσεις… Δεν πιστεύω ότι γίνονται τέτοια πράγματα…
Τελικά, τον έστειλαν μαζί με το περίπτερό του σ’ έναν παράδρομο, αλλά ποτέ δεν ήταν πια το ίδιο. Ούτε για τον γαμπρό του κυρ-Μιχάλη, που σύντομα προτίμησε τη σύνταξη, ούτε για εμάς τους οδικούς πελάτες. Και η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που περνάω από εκείνο το σημείο, σαν να μου λείπει το περίπτερο με την κουτάλα του.
Δημήτρης Βασιλόπουλος
(Από το fb)
- πηγή: harddog