Ελληνική δημοσιογραφία: Βγαίνει στην φόρα ξένο ντοκιμαντέρ για την ελληνική ναυτιλία όπου κορυφαίος εγχώριος εφοπλιστής (Πάνος Λασκαρίδης) αναφέρεται περιφρονητικά.. στην ελληνική κυβέρνηση και τη χώρα γενικώς. Οχι την τρέχουσα κυβέρνηση μόνο, είναι φανερό από τα λεγόμενα του ότι αναφέρεται διαχρονικά. Ο λόγος; Είναι προφανής, η παγκοσμιοποιημένη ναυτιλία δεν εξαρτάται ειδικά από κάποια χώρα, διεκδικεί διεθνώς την αυτονομία της, έχει διασφαλισμένη προνομιακή μεταχείριση, πληρώνει ελάχιστους φόρους, δεν έχει ανάγκη κανένα (ειδικά τη μικρή Ελλάδα), και πιέζει διαρκώς για την απαλλαγή της από αλλαγές κανονισμών και ειδικά τα τελευταία χρόνια για θέματα περιβαλλοντικά.
Ο ίδιος εφοπλιστής όμως (για να είμαστε δίκαιοι) έχει μαζί με τον αδελφό του Θανάση μεγάλη φιλανθρωπική δράση, σημαντικές δωρέες στο Πολεμικό Ναυτικό και πολλά ακόμη. Ταυτόχρονα τα δύο αδέλφια πέρα από τη ναυτιλία είναι μεγαλομέτοχοι στην Aegean, μεγάλοι παράγοντες στον ξενοδοχειακό κλάδο (τους ανήκει η Μ. Βρετάνια στο Σύνταγμα, το King George, το Hyatt στη Θεσσαλονίκη κ.α). Οπως δηλαδή και να το δεις το θέμα η δήλωση του Π. Λασκαρίδη είναι ο ορισμός της "είδησης", ακόμη και στην τραχύτητα της.
Τι γίνεται όμως; Η δήλωση στο ντοκιμαντέρ, δόθηκε ως "έκπληξη" στον υπουργό Ναυτιλίας κ. Πλακιωτάκη ο οποίος -αναμενόμενα- έμεινε άναυδος και δεν μπόρεσε να απαντήσει. Αυτό δεν είναι εις βάρος του. Αντίθετα, το τρικάκι των ξένων δημοσιογράφων, να φέρουν σε δύσκολη θέση ένα κυβερνητικό στέλεχος, δείχνοντας του μια δήλωση "χοντράδα" είναι μάλλον φθηνό. Έστω κι έτσι όμως, η εγχώρια αντιπολίτευση και τα φιλικά της ΜΜΕ ανεβάζουν το ζήτημα και το "παίζουν" έντονα. Και καλά κάνουν γιατί όπως είπαμε αποτελεί είδηση.
Τι κάνουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ στη χώρα, που είναι και τα περισσότερα; Το αναμενόμενο. Θάβουν το ζήτημα! Τελείως. Απλώς δεν υπάρχει, δεν συνέβη ποτέ, δεν το αναφέρουν, δεν έγινε. Πλήρης σιωπή (προς το παρόν). Με φανερό το συντονισμό γιατί αποκλείεται να αποφάσισαν τόσα πολλά ταυτόχρονα -από μόνα τους- ότι "το θάβουμε".
Αναδεικνύεται έτσι μια πολύμορφη κρίση στη δημοσιογραφία. Στην ξένη εκδοχή της η χρήση φθηνών τρικ (και ξεπερασμένων) για να βγεί μπούγιο. Στην εγχώρια, η διαχείριση της ίδιας είδησης μόνο με κριτήριο την κομματική ταύτιση. Με το κοινό να μαθαίνει για αυτή μόνο μέσω παρενθετικής αναφοράς στο twitter και το facebook, εκεί δηλαδή που ανθεί η "δημοσιογραφία των πολιτών" αλλά και πάλι στην άναρχη-ανεξέλεγκτη εκδοχή της.
Douze pointe (που είναι και των ημερών) δεν παίρνει κανείς.
Xρήστος Κτενάς / fb