O Μητσοτάκης σπεύδει, μόλις έγιναν γνωστές οι απόψεις Μπάιντεν για τις πατέντες, να ξεφουρνίσει ένα μνημειώδες ψέμα, ξεχνώντας τα χάχανα για τα εμβολιόδενδρα: Εγώ το είπα πρώτος! Μάλιστα.. το Μαξίμου, στον σχετικό τυφλοσούρτη που στέλνει, αφήνει να εννοηθεί ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος αντέγραψε τον Έλληνα πρωθυπουργό. Προς μεγάλο ενθουσιασμό των φίλιων ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης, συνεντευξιαζόμενος και διά διαγγελμάτων, λέει και ξαναλέει από πέρυσι ότι η Ελλάδα σκίζει στη μάχη της πανδημίας. Πολλαπλασιάζει τα εμβόλια όπως ο Ιησούς τους άρτους, διαιρεί τον πληθυσμό διά των θανάτων, προσθέτει στις ΜΕΘ τα αντίσκηνα, αφαιρεί ό,τι δεν τον βολεύει και καταλήγει στο μαθηματικό συμπέρασμα: Εγώ σας σώζω από την πανδημία. Προς μεγάλο ενθουσιασμό των φίλιων ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης κατασκευάζει με τις υποδείξεις του ΣΕΒ ένα νομοσχέδιο για το εργασιακό που καταργεί όχι απλώς το οκτάωρο, αλλά κάθε κατάκτηση του εργατικού κινήματος εδώ κι έναν αιώνα. Εμφανίζεται όμως υπερήφανος γιατί έτσι τιμά την εργατική Πρωτομαγιά στην πράξη προστατεύοντας την εργασία. Ψάλλει πάλι το ίδιο τροπάριο: Εγώ παίρνω υπό την προστασία μου τη μέχρι τώρα απροστάτευτη εργατική τάξη. Προς μεγάλο ενθουσιασμό των φίλιων ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης για τη μεσαία τάξη -εγώ. Για τα λουλουδάδικα της Βουλής -εγώ. Για τον πάσχοντα πολίτη -εγώ. Για τη Μαρέβα -εγώ. Για την οικονομία που πρόκειται να απογειωθεί -εγώ. Κάθε μέρα, σε κάθε ευκαιρία για προπαγάνδα, το πολιτικό κλάσμα του Μητσοτάκη, με σταθερό αριθμητή τη λατρεία των αγορών και την πεποίθηση ότι η ανισότητα είναι στην ανθρώπινη φύση, έχει ένα σταθερό παρονομαστή: Τη λατρεία του εαυτού του. Το εγώ ως φυσικό φαινόμενο.
Οι ψυχολογικές αιτίες αυτού του διογκωμένου και νοσηρού ναρκισσισμού αφορούν τους ειδικούς. Τα πολιτικά του αποτελέσματα, όμως, μας αφορούν όλους. Ο ηγέτης που φορτώνει κάθε νόσο και μαλακία σε άδηλους συνεργάτες, αραδιάζει ψέματα, επιδίδεται σε ασκήσεις υποκρισίας, εμφανίζει το μαύρο άσπρο, σκηνοθετεί τον εαυτό του με στόχο να λάμπει η εικόνα του, παραπέμπει σε άλλα καθεστώτα. Όταν μάλιστα εξαγοράζει με διάφορους τρόπους μεγάλα ΜΜΕ για να τον λιβανίζουν μονότονα και εκνευριστικά, τότε υπάρχει ένα σοβαρό θέμα δημοκρατίας. Που δεν είναι και δεν πρέπει να το θεωρούμε μικρής σημασίας.
Πρωθυπουργός που από το σύνταγμα διαθέτει μεγάλες εξουσίες, δεν έχει αίσθηση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών του και διαβάζει την πραγματικότητα ως θέατρο με λαμπερό πρωταγωνιστή τον ίδιο είναι επικίνδυνος. Κι αυτό μαζί με τη μεραρχία των αυλικών και τον πολυπληθή και καλοπληρωμένο μιντιακό μηχανισμό, που οργανώνει τη λατρεία του και τιμωρεί τους βλάσφημους, είναι κακό μαντάτο. Όχι μόνο για τον δράστη...
Θανάσης Καρτερός / ΑΥΓΗ