* Τα ξέρουμε τα βασικά για τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Πότε ξεκίνησαν, πώς εξελίχθηκαν, αριθμό νεκρών και τραυματιών. Τα λένε τα κανάλια και δείχνουν και.. εικόνες από τις καταστροφές εκατέρωθεν. Συντρίμμια, θύματα, πόνος και ζόφος.
* Εκείνο, ωστόσο, που μας λείπει στις περισσότερες των περιπτώσεων (στις περισσότερες των περιπτώσεων, είπα!) είναι μια καθαρή και ψύχραιμη ματιά για τα αίτια της αιματοχυσίας και για το πώς διάολο βρεθήκαμε σε αυτή τη θέση που βρισκόμαστε τώρα. Η οποία καθαρή και ψύχραιμη ματιά, έρχεται μάλλον απρόσμενα από τους New York Times!
* Το «απρόσμενα» δεν το γράφω και τόσο τυχαία. Η έδρα, βλέπετε, της εφημερίδας είναι γνωστή και ως Jew York, ενώ στα τόσα και τόσα χρόνια της ιστορίας του το συγκεκριμένο φύλλο τάσσεται πάντοτε και αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ και των συμφερόντων του. Αλλά τις τελευταίες μέρες, τις μέρες του αίματος και της καταστροφής, διαπιστώνει κανείς ότι η κάλυψη της κατάστασης εκ μέρους του είναι έως και υποδειγματική.
* Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι δημοσιεύσεις άρθρου γνώμης του γερουσιαστή Μπέρνυ Σάντερς με τίτλο «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να είναι πλέον απολογητές της κυβέρνησης Νετανιάχου» και εκτενούς ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Πάτρικ Κίνγκσλεϊ με τίτλο «Μετά από χρόνια νηνεμίας η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διαμάχη εξεράγη. Γιατί τώρα;»
* Σε αμφότερες τις περιπτώσεις η κυβέρνηση Νετανιάχου περνάει από πριονοκορδέλα και ακούει τα σχολιανά της για τον άθλιο χειρισμό του Παλαιστινιακού ζητήματος. Την ίδια ώρα, τόσο ο αρθρογράφος όσο και ο ρεπόρτερ δεν χαρίζονται στην Χαμάς, περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα τις δολοπλοκίες της εντός Παλαιστίνης. Και σε κάθε περίπτωση μιλούν με γεγονότα και συμβάντα, δίχως να λειτουργούν συναισθηματικά υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Δώσε, δηλαδή, στον αναγνώστη όλα τα στοιχεία για το πρόβλημα και άφησέ τον ν’ αποφασίσει μόνος του προς τα που γέρνει η ζυγαριά της δικαιοσύνης. Αλλά στη χώρα του Χάρη Θεοχάρη, ποιος ψάχνει ακριβώς για δεοντολογία;
* Το «απρόσμενα» δεν το γράφω και τόσο τυχαία. Η έδρα, βλέπετε, της εφημερίδας είναι γνωστή και ως Jew York, ενώ στα τόσα και τόσα χρόνια της ιστορίας του το συγκεκριμένο φύλλο τάσσεται πάντοτε και αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ και των συμφερόντων του. Αλλά τις τελευταίες μέρες, τις μέρες του αίματος και της καταστροφής, διαπιστώνει κανείς ότι η κάλυψη της κατάστασης εκ μέρους του είναι έως και υποδειγματική.
* Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι δημοσιεύσεις άρθρου γνώμης του γερουσιαστή Μπέρνυ Σάντερς με τίτλο «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να είναι πλέον απολογητές της κυβέρνησης Νετανιάχου» και εκτενούς ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Πάτρικ Κίνγκσλεϊ με τίτλο «Μετά από χρόνια νηνεμίας η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διαμάχη εξεράγη. Γιατί τώρα;»
* Σε αμφότερες τις περιπτώσεις η κυβέρνηση Νετανιάχου περνάει από πριονοκορδέλα και ακούει τα σχολιανά της για τον άθλιο χειρισμό του Παλαιστινιακού ζητήματος. Την ίδια ώρα, τόσο ο αρθρογράφος όσο και ο ρεπόρτερ δεν χαρίζονται στην Χαμάς, περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα τις δολοπλοκίες της εντός Παλαιστίνης. Και σε κάθε περίπτωση μιλούν με γεγονότα και συμβάντα, δίχως να λειτουργούν συναισθηματικά υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Δώσε, δηλαδή, στον αναγνώστη όλα τα στοιχεία για το πρόβλημα και άφησέ τον ν’ αποφασίσει μόνος του προς τα που γέρνει η ζυγαριά της δικαιοσύνης. Αλλά στη χώρα του Χάρη Θεοχάρη, ποιος ψάχνει ακριβώς για δεοντολογία;
Χρήστος Ξανθάκης / medioΠΙΛΑΦΟ, newpost
