Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Και ξαφνικά, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών άλλαξε πρόσωπο! Από εκεί που ήταν ο καλοκάγαθος και χαμογελαστός Τζο Μπάιντεν, μεταμορφώθηκε στον μοβόρο εγκληματία.. Τζο Ντάλτον. Άσπρο τη μια μέρα, μαύρο την άλλη. Αγαπούλης το πρωί, σιχαμένος το βράδυ. Φίλος πριν, εχθρός ύστερα. Κι όλα αυτά γιατί άνοιξε το στόμα του και δήλωσε ότι ο ρηγκανισμός έχει ψοφήσει οριστικά και αμετάκλητα…
Εντάξει, δεν το είπε έτσι ακριβώς. Δεν τον περιέλαβε τον συγχωρεμένο τον Ρόνι και τη βαρώνη Θάτσερ στην απόξω την άφησε. Επιτέθηκε, ωστόσο, με σφοδρότητα στις οικονομικές δοξασίες τους λέγοντας νέτα σκέτα πως ούτε τώρα δουλεύουν ούτε δούλεψαν ποτέ. Ότι δηλαδή το παραμυθάκι με τις επιχορηγήσεις και τις φοροαπαλλαγές στους πλουσίους, που άμα κονομήσουν αυτοί θα πέσει και κάνα ψιχουλάκι απ’ το τραπέζι για τους φτωχούς, αυτό το παραμυθάκι λοιπόν δεν έχει δράκο. Ούτε καν σαύρα…
Και δεν είπε μόνο αυτό ο τρισκατάρατος, δεν έμεινε σε απλή κριτική και δείξιμο με το δάχτυλο. Πριν καν συμπληρώσει εκατό μέρες στην προεδρία, ανακοίνωσε αφενός πρόγραμμα ενίσχυσης των χαμηλότερων στρωμάτων και αφετέρου αύξηση της φορολογίας σε πλουσίους και εταιρείες. Κι ακόμη χειρότερα, ανέβασε στα 15 δολάρια την ώρα το μισθό των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το αμερικανικό δημόσιο. Φήμες ότι του τηλεφωνάει κάθε βράδυ ο Πολάκης και του φωνάζει στο ακουστικό «αγάντα Μπάιντεν», δεν επιβεβαιώθηκαν από την εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου!
Πέρα από πλάκα όμως και πέρα απ’ το πένθος των απανταχού φιλελέδων, δεν έγινε ξαφνικά κουμμούνι ο Τζο, ούτε ξεμωράθηκε γιατί πλησιάζει τα ογδόντα. Το μυαλουδάκι του έβαλε να δουλέψει, τίποτε παραπάνω, και είδε ότι τα voodoo economics του τούρμπο καπιταλισμού (έτσι τα είχε αποκαλέσει ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, πριν τακιμιάσει με τον Ρήγκαν), απειλούν όχι μόνο τις τσέπες των πλεμπαίων αλλά και το ίδιο το οικοδόμημα της υπερδύναμης. Ότι το αμερικάνικο όνειρο κοντεύει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, ότι οι κάθε λογής φούσκες έχουν αντικαταστήσει την παραγωγική μηχανή και ότι ο άκρατος ατομικισμός τα ‘πιασε τα όριά του και άλλο δεν τσιτώνει. Εδώ έφτασε σε σημείο να ανακοινώσει πρόγραμμα ενίσχυσης του συνδικαλισμού και κόντεψε να μείνει στον τόπο ο Χατζηδάκης, τι να λέμε τώρα; Όπου μίλαγες για συνδικάτα στην Αμερική και βγαίνανε τα κουμπούρια. Ορίτζιναλ και ψηφιακά…
Στο προκείμενο όμως για να μη χάνουμε τη μπάλα. Αν επιβίωσαν και αναπτύχθηκαν και άγγιξαν κορυφή οι ΗΠΑ, δεν είναι μόνο λόγω γεωγραφίας, ορυκτού πλούτου και εισαγωγής εγκεφάλων. Είναι και επειδή οσμίζονταν εγκαίρως τα σημεία των καιρών και φρόντιζαν κάθε φορά να ενδυθούν τον κατάλληλο μανδύα. Νιού Ντηλ θέλει ο κοσμάκης; Πάρε Νιού Ντηλ! Μακαρθισμό θέλει ο κοσμάκης; Πάρε Μακαρθισμό! Ροκ εν ρολ και ψυχεδέλα θέλει ο κοσμάκης; Πάρε ροκ εν ρολ και ψυχεδέλα! Γκόρντον Γκέκο θέλει ο κοσμάκης; Πάρε Γκόρντον Γκέκο!
Και τώρα που ο κοσμάκης θέλει να του κλείσουν λίγο το ματάκι και να του πουν «μη φοβάσαι δεν θα σε αφήσω να ξεφτιλιστείς άλλο», έρχεται ο Τζο Μπάιντεν πρώτος απ’ όλους και του τα προσφέρει στο πιάτο. Όχι γιατί είναι πονόψυχος, κανένας πολιτικός δεν είναι πονόψυχος μετά από πενήντα χρόνια σταδιοδρομίας, αλλά διότι βλέπει λίγο πιο μπροστά απ’ τους υπόλοιπους και καταλαβαίνει ότι αν δεν ανοίξει κάπως τη βαλβίδα η χύτρα θα σκάσει. Στον Κωστή μόνο μην το πείτε κι ακουστεί κάνα ουρανόμηκες «Γιάνκις γκόου χόουμ» από το υπουργείο Εργασίας!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost