Για τους πολλούς ο Χρήστος Λαμπράκης ίσως ήταν ο άνθρωπος των πολιτικών παρασκηνίων. Ωστόσο, δεν θα ξεχάσω κάποιες φορές που είχα πάει στο σπίτι του, στην οδό Αναγνωστοπούλου, πόσο του.. άρεσε ο ντοματοχυμός V8 και η κις λορέν. Συγχρόνως, μπορεί ο Λαμπράκης να μην είχε παρέμβει στα «Βιβλία», αλλά έχω διατηρήσει πολλά σημειώματά του για τον πολιτισμό από τις περιόδους κατά τις οποίες ήμουν υπεύθυνος ή αρχισυντάκτης των πολιτιστικών σελίδων και των καλλιτεχνικών ενθέτων. Θα ήθελα πολύ να έχω γράψει μια βιογραφία του Χρήστου Λαμπράκη. Άλλωστε, ο βίος και η προσωπικότητά του πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις και το είχαμε συζητήσει εκτενώς με τον εκδότη μου, Νίκο Γκιώνη, αλλά δεν ευοδώθηκε η ιδέα γιατί τότε ο Λαμπράκης μας είχε απαντήσει πως «δεν είναι της στιγμής». Δεν τον ενδιέφερε ποτέ η υστεροφημία του.
- Γράφετε στο βιβλίο ότι ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν ο μοιραίος άνθρωπος για τον ΔΟΛ.
Πράγματι, αφού στα χέρια του πέθανε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. Ο Ψυχάρης συνέβαλε καταλυτικά στην ανανέωση της εφημερίδας και ως διευθυντής ήταν εξαιρετικός. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κανείς δεν περίμενε ότι μετά τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη, το 2009, θα γινόταν εκδότης. Έγινε, όμως, ο μοιραίος εκδότης, αφού οδήγησε τον οργανισμό στη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα να είναι ο υπεύθυνος για την εξάλειψη μιας σχεδόν αιωνόβιας δημοσιογραφικής κουλτούρας, της «δημοσιογραφικής κουλτούρας Λαμπράκη». Γενικά, είχαμε πολύ καλές σχέσεις αλλά και στιγμές έντασης, οι οποίες εκτονώνονταν κυρίως με σημειώματα.
- Σας ενόχλησε ποτέ η φράση που ακολουθούσε τους δημοσιογράφους του ΔΟΛ, ότι «εργάζεσαι στο Συγκρότημα», όπως έλεγαν πολλοί;
Όχι. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν τη λέξη «συγκρότημα», προσδίδοντας ένα αρνητικό πρόσημο. Και αναφέρονταν σ’ αυτό ως ένα ιερατείο στο οποίο οι εργαζόμενοι βυσσοδομούσαν, έλεγαν ότι δύσκολα μπορούσες να μπεις σε αυτό και άλλα πολλά. Πιστεύω, όμως, ότι οι πιο πολλοί απ’ αυτούς που αναφέρονταν στον ΔΟΛ ως «συγκρότημα» είναι εκείνοι που πρόθυμα θα δούλευαν εκεί.
Όχι. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν τη λέξη «συγκρότημα», προσδίδοντας ένα αρνητικό πρόσημο. Και αναφέρονταν σ’ αυτό ως ένα ιερατείο στο οποίο οι εργαζόμενοι βυσσοδομούσαν, έλεγαν ότι δύσκολα μπορούσες να μπεις σε αυτό και άλλα πολλά. Πιστεύω, όμως, ότι οι πιο πολλοί απ’ αυτούς που αναφέρονταν στον ΔΟΛ ως «συγκρότημα» είναι εκείνοι που πρόθυμα θα δούλευαν εκεί.
- απόσπασμα από συνέντευξη του γνωστού δημοσιογράφου και πανεπιστημιακού Νίκου Μπακουνάκη στη LiFO με αφορμή το νέο του βιβλίο «Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο» / ολόκληρη η συνέντευξη στον Γιάννη Πανταζόπουλο ΕΔΩ .
