του Χρήστου Ξανθάκη
Είναι αυτό που οι Εγγλέζοι αποκαλούν «ένοχο μυστικό».
Πώς είναι δηλαδή ο άλλος γιατρός σούπερ ντούπερ, με πελατεία τα μισά Βόρεια Προάστια και φήμη.. ανά τα Ευρώπας (έστω ανά τις γειτονικάς χώρας!) και κονομάει και τον σέβονται όλοι και κάθε χρόνο τον βλέπουν και χαμογελάνε στην αντιπροσωπεία της BMW;
Μάλιστα, το καταλάβαμε.
Αλλά αυτός ο γιατρός ο σούπερ ντούπερ, με πελατεία κλπ. κλπ., κάτι κρύβει απ’ το βιογραφικό του:
Ότι δηλαδή δεν πέρασε με εξετάσεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αλλά πήγε πρώτα Βουλγαρία και ύστερα από κάτι χρόνια κατάφερε να πάρει μεταγραφή για τα μέρη μας. Όπου τα πήγε μια χαρά και τώρα κονομάει και τον σέβονται κλπ. κλπ.
Σιγά το μυστικό δηλαδή, σιγά το έγκλημα, σιγά το πρόβλημα.
Δεν το λέει, όμως, πουθενά ο δόκτωρας, για να μην ξεκινήσουν οι συζητήσεις και οι ψίθυροι και τα ναι μεν αλλά. Άστο καλύτερα στο χρονοντούλαπο να ξεκουράζεται, δεν χρειάζεται να ξύνουμε πληγές…
Κάπως έτσι και με το φράχτη του Έβρου.
Αντιλαμβάνομαι ότι ουκ ολίγοι συμπολίτες μας τον θεωρούν ευλογία για τον τόπο. Είναι οι ίδιοι συμπολίτες, υποθέτω, που σε έρευνα της ομάδας κοινωνικών μελετών Dissensus απάντησαν ότι ο αριθμός των μεταναστών στη χώρα είναι υπερβολικά μεγάλος (62,5 % επί του συνόλου), ότι η μετανάστευση σχετίζεται με την εγκληματικότητα στη χώρα (58,5 %), ότι η χώρα κινδυνεύει από πολιτισμική αλλοίωση (57,1 %) και ότι ο όρος «λαθρομετανάστης» δεν είναι λάθος (50,1 %).
Δικαίωμά τους να τα πιστεύουν όλα τα ανωτέρω. Δημοκρατία έχουμε και όσο υπερασπίζονται την άποψή τους με δημοκρατικά μέσα και δεν συστήνουν εγκληματικές συμμορίες (καταλαβαινόμαστε νομίζω…) για να την επιβάλλουν, δεν τρέχει κάστανο.
Σ’ αρέσει λοιπόν ο φράχτης στον Έβρο; Ενθουσιάζεσαι που ολοκληρώθηκε και ορθώνεται καμαρωτός στις Καστανιές; Συγκινείσαι που «δεν πέφτει ούτε με άρμα» και είναι πακτωμένος έξι μέτρα μέσα στο χώμα γιατί το έδαφος είναι «πλημμυρικό»;
Με γειά σου με χαρά σου και δεν χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό ούτε σε μένα ούτε σε κανέναν άλλον.
Άλλο αυτό όμως κι άλλο να τον επισκέπτεται τον φράχτη ολόκληρη Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να ποζάρει μπροστά του και να δηλώνει:
«Ελπίζω και εύχομαι γεγονότα όπως αυτά που έζησαν οι ακρίτες μας το 2020 με την εργαλειοποίηση της δυστυχίας κατατρεγμένων ανθρώπων να μην επαναληφθούν. Και η καλύτερη εγγύηση για αυτό είναι η αποφασιστικότητα, η ετοιμότητα και το υψηλό αίσθημα ευθύνης που διακατέχουν το προσωπικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας που έχουν αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων μας, που είναι ταυτόχρονα και σύνορα της Ευρώπης».Συν άλλα πολλά για τις σχέσεις καλή γειτονίας, την εδαφική ακεραιότητα, την ασφάλεια κλπ. κλπ.
Και πάλι καλά να λέμε που δεν δήλωσε ότι «αυτά που έζησαν οι ακρίτες μας το 2020», ήταν η πρώτη νίκη της Ελλάδας επί της Τουρκίας τα τελευταία 100 χρόνια.
Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας το είχε ξεστομίσει, αν δεν κάνω λάθος, τσαλαβουτώντας στον εθνικό ενθουσιασμό…
Αλλά είχαμε μείνει στον φράχτη και στην Σακελλαροπούλου. Η οποία πήγε στον Έβρο για να παραστήσει την Αμαζόνα, προφανώς επειδή πληθαίνουν οι καταγγελίες ότι δεν σέβεται τη σημαία, την ορθοδοξία και τον εθνικό ύμνο. Και στη φούρια της επάνω, διαφήμισε το «ένοχο μυστικό» μας αντί να το κρύψει κάτω απ’ το χαλί όπως η γάτα της η Καλυψώ…
Διότι τίποτε άλλο από «ένοχο μυστικό» δεν είναι ο φράχτης του Έβρου.
Με τη χώρα που γέννησε τη φιλοξενία να απωθεί παντοιοτρόπως τους δυστυχισμένους, τους ισοπεδωμένους, τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Στον διάολο να τους στέλνει, για να τους κρατήσει μακριά από τα ιερά χώματα και τα ακόμη πιο ιερά πορτοφόλια της Ευρώπης.
Ναι, πολύ σωστά έκανε η Ελλάδα και αντιστάθηκε στις σιχαμένες δολοπλοκίες του Ερντογάν, που πρώτους απ’ όλους ταλαιπώρησαν τους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Ήταν μια δουλειά που έπρεπε να γίνει κι έγινε. Τίποτε παραπάνω.
Αν το αντιμετωπίσουμε ως δουλειά και μόνο, έχουμε ελπίδες επιβίωσης σε μια νέα εποχή που δεν λυπάται κανέναν.
Και ιδίως όσους προβάλλουν φράχτες ως νέους Παρθενώνες και σπεύδουν να φωτογραφηθούν μπροστά σε κάγκελα…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
