Την ημέρα που στην Άγκυρα ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Λίβυος ομόλογός του Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά επιβεβαίωναν την αφοσίωσή τους στο τουρκολιβυκό μνημόνιο (το παράνομο και παράτυπο σύμφωνο οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών στην ανατολική Μεσόγειο που υπέγραψαν το 2019), η Ελλάδα έκανε διπλωματικό τουρισμό στην Τρίπολη της Λιβύης.
Την ίδια μέρα η Ευρώπη σκανδαλιζόταν με τις... ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του «Sofagate», όπως επικράτησε να λέγεται το καναπεδάτο σκάνδαλο που, μερικά εικοσιτετράωρα πριν, εξελισσόταν στο τουρκικό Προεδρικό Μέγαρο μεταξύ Ταγίπ Ερντογάν, Ούρσουλας Φον Ντερ Λάιεν και Σαρλ Μισέλ: εκεί όπου αποδείχτηκε ότι ένας μουστακαλής Τούρκος, δύο επιχρυσωμένες πολυθρόνες και ένας βελούδινος καναπές είναι όλα όσα χρειάζονται για να κλονιστεί η συγκεχυμένη (όπως πάντοτε) συνοχή της Ε.Ε...
«Η χορογραφία που εκτυλίχθηκε μέσα στο κακόγουστο ντεκόρ του fake παλατιού του σουλτάνου Ερντογάν θύμιζε αφηρημένη τέχνη» περιγράφει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Matthew Karnitschnig του Politiko: Στο κέντρο του πίνακα ο Τούρκος Πρόεδρος, περιβεβλημένος από την καθιερωμένη ακολουθία του, να κάθεται πλάι - πλάι με έναν νευρικό Σαρλ Μισέλ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στην άλλη άκρη του δωματίου, ανακαθισμένη στον καναπέ, καλοβαλμένη μες στο κόκκινο σακάκι της, πιστή απεικόνιση καλοαναθρεμμένης Γερμανίδας φράου, η Φον Ντερ Λάιεν είχε σταυρώσει τα χέρια στην ποδιά της σε ένδειξη σιωπηλής αποδοκιμασίας.
Αποδοκιμασία, σιωπηλή έστω, αλλά προς ποια κατεύθυνση; Προς εκείνη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, που στρογγυλοκάθισε στην εξουσιαστική πολυθρόνα πλάι στον Ερντογάν, ή προς την άλλη, του Τούρκου Προέδρου και της προσβλητικής -για τη θεσμική και τη γυναικεία υπόστασή της- υποδοχής που εκείνος μεθόδευσε εναντίον της;
Στις Βρυξέλλες είναι κοινό μυστικό ότι η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και ο Σαρλ Μισέλ βρίσκονται σε διαρκή διαμάχη και ότι εκπροσωπούν δύο θεσμικά όργανα που ανταγωνίζονται έντονα για περισσότερη επιρροή στη διεθνή σκηνή. Ωστόσο, πέρα από το εσκεμμένο ή το αμήχανο της γκάφας «πρωτοκόλλου» του Σαρλ Μισέλ, το σενάριο και η σκηνοθεσία του... καναπεδάτου σκανδάλου (Sofagate) πιστώνεται ανεπιφύλακτα στον Ταγίπ Ερντογάν και τη «σατανική διπλωματία του»:
«Δεν ήταν απλώς ένα λάθος, αλλά μια εσκεμμένη χειρονομία του Τούρκου Προέδρου, που συνδέεται με την απόφασή του, τον περασμένο μήνα, να αποχωρήσει από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μια συνθήκη που στοχεύει στην προστασία των γυναικών» υποστηρίζει ο διπλωμάτης καριέρας στην Ε.Ε. Μαρκ Πιερίνι.
Ακολούθως προβλέπει ότι το Βερολίνο (σ.σ.: η Άνγκελα Μέρκελ) θα επικρίνει σκληρά «γι’ αυτό το περιστατικό» την επικεφαλής της Ε.Ε. δεδομένου ότι «η προσπάθειά της να ευχαριστήσει (sic) την Τουρκία» εξελίχθηκε σε ένα φιάσκο του οποίου πληρώνει το τίμημα»...
Εν τέλει αυτό που έμεινε από την επίσκεψη των προέδρων της Κομισιόν στην Άγκυρα είναι το Sofagate, ως επιβεβαίωση της αδύναμης -έως και ανύπαρκτης- συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Κατά τα λοιπά η... καραντίνα που επέβαλε ο Τούρκος ηγέτης στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περιορίζοντάς την στον καναπέ της αίθουσας υποδοχής, «ένωσε την πολυτάραχη ήπειρο σε ένα ξέσπασμα οργής», όπως σαρκάζει ο Matthew Karnitschnig:
Η ευρωπαϊκή αντίδραση είναι η τυπική αντίδραση των ανθρώπων που διακατέχονται από αίσθηση ανεπάρκειας και αδυναμίας. Αντί να αναγνωρίσουν τη συνεχιζόμενη εξάρτηση της Ευρώπης από την Τουρκία για την αποτροπή των προσφύγων από την ήπειρο και τις αμφισβητήσιμες παραχωρήσεις που έχει κάνει η Ε.Ε. για να διατηρήσει αυτή τη συμφωνία ζωντανή, εστιάζουν στο ύφος, στους τρόπους και κυρίως στην ιδιαίτερη αντίληψή τους για την «ηθική»...
Όπως ο Ιταλός Πρόεδρος Ντράγκι, ας πούμε. Που... ξαφνικά ανακάλυψε (κάτι που εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε και το λέμε εδώ και χρόνια) ότι ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας, και το είπε!... Για να το εξωραΐσει πριν αλέκτορα φωνήσαι με τη φράση «ωστόσο, μ’ αυτούς τους δικτάτορες πρέπει να καταφέρνουμε να συνεργαζόμαστε υπέρ των χωρών μας». Υπέρ των συμφερόντων των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως η Ελλάδα, δηλαδή- που διακυβεύονται στη σχέση Ευρώπης - Τουρκίας...
Ε, λοιπόν, σύμφωνα με τον μετρ των ευρωτουρκικών σχέσεων Μάρκ Πιερίνι, το ευρύτερο ζήτημα που διακυβεύεται από ευρωπαϊκής πλευράς στη σχέση της μ’ αυτόν «τον δικτάτορα» είναι η νομιμότητα των παραχωρήσεων που πρόκειται να κάνει η Ε.Ε. στην Τουρκία.
Τι λέει, αλήθεια, η κ, Μέρκελ γι’ αυτό -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έβγαλε τσιμουδιά για το Sofagate; Και τι λένε οι κ. Μητσοτάκης και Δένδιας;
Την ίδια μέρα η Ευρώπη σκανδαλιζόταν με τις... ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του «Sofagate», όπως επικράτησε να λέγεται το καναπεδάτο σκάνδαλο που, μερικά εικοσιτετράωρα πριν, εξελισσόταν στο τουρκικό Προεδρικό Μέγαρο μεταξύ Ταγίπ Ερντογάν, Ούρσουλας Φον Ντερ Λάιεν και Σαρλ Μισέλ: εκεί όπου αποδείχτηκε ότι ένας μουστακαλής Τούρκος, δύο επιχρυσωμένες πολυθρόνες και ένας βελούδινος καναπές είναι όλα όσα χρειάζονται για να κλονιστεί η συγκεχυμένη (όπως πάντοτε) συνοχή της Ε.Ε...
«Η χορογραφία που εκτυλίχθηκε μέσα στο κακόγουστο ντεκόρ του fake παλατιού του σουλτάνου Ερντογάν θύμιζε αφηρημένη τέχνη» περιγράφει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Matthew Karnitschnig του Politiko: Στο κέντρο του πίνακα ο Τούρκος Πρόεδρος, περιβεβλημένος από την καθιερωμένη ακολουθία του, να κάθεται πλάι - πλάι με έναν νευρικό Σαρλ Μισέλ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στην άλλη άκρη του δωματίου, ανακαθισμένη στον καναπέ, καλοβαλμένη μες στο κόκκινο σακάκι της, πιστή απεικόνιση καλοαναθρεμμένης Γερμανίδας φράου, η Φον Ντερ Λάιεν είχε σταυρώσει τα χέρια στην ποδιά της σε ένδειξη σιωπηλής αποδοκιμασίας.
Αποδοκιμασία, σιωπηλή έστω, αλλά προς ποια κατεύθυνση; Προς εκείνη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, που στρογγυλοκάθισε στην εξουσιαστική πολυθρόνα πλάι στον Ερντογάν, ή προς την άλλη, του Τούρκου Προέδρου και της προσβλητικής -για τη θεσμική και τη γυναικεία υπόστασή της- υποδοχής που εκείνος μεθόδευσε εναντίον της;
Στις Βρυξέλλες είναι κοινό μυστικό ότι η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και ο Σαρλ Μισέλ βρίσκονται σε διαρκή διαμάχη και ότι εκπροσωπούν δύο θεσμικά όργανα που ανταγωνίζονται έντονα για περισσότερη επιρροή στη διεθνή σκηνή. Ωστόσο, πέρα από το εσκεμμένο ή το αμήχανο της γκάφας «πρωτοκόλλου» του Σαρλ Μισέλ, το σενάριο και η σκηνοθεσία του... καναπεδάτου σκανδάλου (Sofagate) πιστώνεται ανεπιφύλακτα στον Ταγίπ Ερντογάν και τη «σατανική διπλωματία του»:
«Δεν ήταν απλώς ένα λάθος, αλλά μια εσκεμμένη χειρονομία του Τούρκου Προέδρου, που συνδέεται με την απόφασή του, τον περασμένο μήνα, να αποχωρήσει από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μια συνθήκη που στοχεύει στην προστασία των γυναικών» υποστηρίζει ο διπλωμάτης καριέρας στην Ε.Ε. Μαρκ Πιερίνι.
Ακολούθως προβλέπει ότι το Βερολίνο (σ.σ.: η Άνγκελα Μέρκελ) θα επικρίνει σκληρά «γι’ αυτό το περιστατικό» την επικεφαλής της Ε.Ε. δεδομένου ότι «η προσπάθειά της να ευχαριστήσει (sic) την Τουρκία» εξελίχθηκε σε ένα φιάσκο του οποίου πληρώνει το τίμημα»...
Εν τέλει αυτό που έμεινε από την επίσκεψη των προέδρων της Κομισιόν στην Άγκυρα είναι το Sofagate, ως επιβεβαίωση της αδύναμης -έως και ανύπαρκτης- συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Κατά τα λοιπά η... καραντίνα που επέβαλε ο Τούρκος ηγέτης στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περιορίζοντάς την στον καναπέ της αίθουσας υποδοχής, «ένωσε την πολυτάραχη ήπειρο σε ένα ξέσπασμα οργής», όπως σαρκάζει ο Matthew Karnitschnig:
Η ευρωπαϊκή αντίδραση είναι η τυπική αντίδραση των ανθρώπων που διακατέχονται από αίσθηση ανεπάρκειας και αδυναμίας. Αντί να αναγνωρίσουν τη συνεχιζόμενη εξάρτηση της Ευρώπης από την Τουρκία για την αποτροπή των προσφύγων από την ήπειρο και τις αμφισβητήσιμες παραχωρήσεις που έχει κάνει η Ε.Ε. για να διατηρήσει αυτή τη συμφωνία ζωντανή, εστιάζουν στο ύφος, στους τρόπους και κυρίως στην ιδιαίτερη αντίληψή τους για την «ηθική»...
Όπως ο Ιταλός Πρόεδρος Ντράγκι, ας πούμε. Που... ξαφνικά ανακάλυψε (κάτι που εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε και το λέμε εδώ και χρόνια) ότι ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας, και το είπε!... Για να το εξωραΐσει πριν αλέκτορα φωνήσαι με τη φράση «ωστόσο, μ’ αυτούς τους δικτάτορες πρέπει να καταφέρνουμε να συνεργαζόμαστε υπέρ των χωρών μας». Υπέρ των συμφερόντων των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως η Ελλάδα, δηλαδή- που διακυβεύονται στη σχέση Ευρώπης - Τουρκίας...
Ε, λοιπόν, σύμφωνα με τον μετρ των ευρωτουρκικών σχέσεων Μάρκ Πιερίνι, το ευρύτερο ζήτημα που διακυβεύεται από ευρωπαϊκής πλευράς στη σχέση της μ’ αυτόν «τον δικτάτορα» είναι η νομιμότητα των παραχωρήσεων που πρόκειται να κάνει η Ε.Ε. στην Τουρκία.
Τι λέει, αλήθεια, η κ, Μέρκελ γι’ αυτό -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έβγαλε τσιμουδιά για το Sofagate; Και τι λένε οι κ. Μητσοτάκης και Δένδιας;
* Δήλωση στο ahvalnews.com
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (18.4.2021)
