Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει όλα τα καυτά θέματα στο μιντιακό τοπίο
* Άμα γράψεις στην Ελλάδα τίποτα τουί της κακιάς ώρας, δεν τρέχει και τίποτα. Ακόμη κι αν τ’ ανακαλύψουν κάποιοι μετά από χρόνια, πετάς μια δικαιολογία του τύπου «τότε ήμουνα γιουβέτσι,.. τώρα είμαι κοκορέτσι» και όξω απ’ την πόρτα. Βρίσκονται και δυο τρία τυπάκια παρφέ να σε υπερασπιστούν για να τους χρωστάς χάρη και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οι άλλοι φταίνε που ξόδεψαν ιδρώτα και ανθρωποώρες στο διαδίκτυο για να ψάξουν και να βρουν όσα πόσταρες πριν από καμιά δεκαετία, εσύ είσαι πιο αθώος κι απ’ τους αθώους. Καλά δεν τα λέω κυρία Πελώνη μου;
* Στον υπόλοιπο, πάντως, πολιτισμένο κόσμο (ανήκουμε κι εμείς στον πολιτισμένο κόσμο, έτσι δεν είναι;), τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς. Βλέπε την περίπτωση της εικοσιεπτάχρονης Αλέξι ΜακΚάμοντ, που ήταν έτοιμη τον περασμένο μήνα να αναλάβει θέση διευθύντριας στο δημοφιλές και επιτυχημένο περιοδικό Teen Vogue, αλλά βρέθηκε εκτός καρέκλας λόγω κάποιων εμπρηστικών τουί (υποτιμητικά για της ασιατική κοινότητα των ΗΠΑ και ομοφοβικά…) που είχε ποστάρει στα δεκάξι της. Ναι, ναι, στα δεκάξι της κι ας είχε απολογηθεί ένα σκασμό φορές κι ας είχε δηλώσει ανοιχτά ότι είχε κάνει λάθος.
* Η Αλέξι ΜακΚάμοντ αποτελούσε ανατέλλον αστέρι της αμερικανικής δημοσιογραφίας και είχε καλύψει με επιτυχία την προεκλογική καμπάνια του Τζο Μπάιντεν για λογαριασμό της ιστοσελίδας Axios. Συνεργαζόταν επίσης με τα δίκτυα MSNBC και NBC και πρόπερσι είχε αναδειχθεί σε Εmerging journalist of the year από την Εθνική Ένωση Μαύρων Δημοσιογράφων. Όλα τα σουξέ της, ωστόσο, δεν στάθηκαν ικανά να τη σώσουν όταν έφτασε η ώρα της κρίσεως. Διότι το προσωπικό της Teen Vogue αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί σφόδρα, ενώ και δύο μεγάλοι διαφημιζόμενοι (αυτό πια κι αν είναι συμφορά!), δήλωσαν ότι έτσι και αναλάμβανε τη διεύθυνση του Teen Vogue θα διέκοπταν τη συνεργασία τους με το περιοδικό. Οπότε είπε «αντίο», ευχόμενη τα καλύτερα και εκφράζοντας τη θλίψη της για την έκταση που πήρε το στόρι. Αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στην Αμερική φίλε μου, που είναι χώρα του τρίτου, μπορεί και του τέταρτου κόσμου…
- από τη στήλη MedioΠΙΛΑΦΟ στο newpost