«Η ερευνητική δημοσιογραφία έχει πολλούς εχθρούς. Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσους»

«Η ερευνητική δημοσιογραφία έχει πολλούς εχθρούς. Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσους.
Για παράδειγμα ξαφνικά χάνεις τη δουλειά σου. Περνάς στην αφάνεια χωρίς να έχεις κάνει τίποτε.. Σταματούν να σε φωνάζουν σε εκπομπές, σε βγάζουν από τη λίστα της ανεύρεσης εργασίας. Ακόμη κι εκείνοι που δεν το περίμενες ποτέ από αυτούς».

Τα παραπάνω γράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Xατζηνικόλας σε κείμενό του στην σελίδα του στο facebook αναφερόμενος στην εφημερίδα Documento και τη στοχοποίηση του εκδότη της. Αναλυτικά το κείμενο του Δ. Καρανικόλα:

Είμαι 33 χρόνια στη δημοσιογραφία, από το 1988. Την υπηρέτησα εκτός από τα 4 πρώτα χρόνια στον λεγόμενο «συστημικό» Τύπο. Τα τελευταία 4,5 στο Documento. Γιατί τα γράφω αυτά τα λίγο αδιάφορα για τον υπόλοιπο κόσμο; Διότι ήμουν από εκείνους που υποστήριζα ότι η διαρκής στοχοποίηση της εφημερίδας Documento παράγει αποτελέσματα ευθέως ανάλογα της ιδιοσυγκρασίας, της παιδείας και της συγκρότησης του καθενός εξ ημών. Αν είσαι θρασίμι θα αντιδράσεις αναλόγως. Έτσι γίνεται πάντα στη ζωή, δεν παραβιάζουμε κάποιον κρυφό κανόνα.
Στην Ελλάδα η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και πολλά στελέχη της έβαλαν στο στόχαστρό τους το Documento. Αυτό δεν πειράζει όταν δεν υπερβαίνει το μέτρο και τη λογική.
Για παράδειγμα το Documento και το κάθε Documento μπορεί να βάλει στο στόχαστρό του την Κυβέρνηση και η τελευταία να το καταγγέλλει για μονομέρεια αν θέλει ή το αντίθετο για κάποια άλλα Μέσα. Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι αυτό. Για την ακρίβεια μιλάμε για τη βιολογική εξόντωση του εκδότη και δημοσιογράφου της εφημερίδας Κώστα Βαξεβάνη! Και ποιο πριν μιλούσαμε για τον οικονομικό στραγγαλισμό της εφημερίδας και τον αποκλεισμό της με παραίνεση του Μαξίμου από την ιδιωτική διαφημιστική δαπάνη. Και σχεδόν για το σύνολο του Τύπου «δεν τρέχει κάστανο». Δεν βγήκε ούτε υπουργός, ούτε ένα στέλεχος του Μαξίμου και συνεργάτης του πρωθυπουργού, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πει το αυτονόητο: «ούτε τρίχα από τα μαλλιά της δημοσιογραφίας ακόμη κι αν εγώ θεωρώ ότι αυτή με αδικεί κατάφωρα». Ουδείς. Και ο υπουργός και Αντιπρόεδρος του Κυβερνώντος κόμματος παραδέχεται on camera ότι «καλά κάνει η Κυβέρνηση και αποκλείει μια εφημερίδα από τη λίστα Πέτσα η οποία τουλάχιστον κατά την κυβέρνηση έγινε για να ενημερωθεί ο κόσμος για την Covid-19! 

Άλλοι δημοσιογράφοι κάνουν αστειάκια με το θέμα (με το συμβόλαιο θανάτου ενός συναδέλφου τους ξαναγράφω), άλλος αναλύει το πρόγραμμα εμβολιασμών της «κυβερνησάρας» μας κι άλλος σφυρίζει κλέφτικα γράφοντας για τη λογοκρισία του Τύπου στην Ουγγαρία του Όρμπαν. Και δίπλα μας είναι Μεγάλη Δευτέρα.
Να το γράψω κάπως αλλιώς: στην όποια λίστα ευθυνών για τη χρεοκοπία της χώρας το 2010 και τη μακρά μνημονιακή μας πορεία το Documento και ο εκδότης του λογικά είναι πολύ χαμηλά στην αξιολόγηση, η ερευνητική δημοσιογραφία πάλι όχι. Όχι όμως για το γεγονός που συνήθως εγκαλείται το Documento αλλά ακριβώς για το αντίθετο, για το γεγονός πως όταν έπρεπε δεν έπραξε όσα έπρεπε, δεν άσκησε τον απαραίτητο έλεγχο στην εκάστοτε εξουσία. Σ' αυτήν τη λίστα το Documento δεν υπάρχει, εδώ φαντάζομαι συμφωνούμε όλοι. Αλλά εδώ μιλάμε για τη βιολογική εξόντωση ενός ανθρώπου!

Όταν δεν μας πειράζει που στοχοποιείται η ερευνητική δημοσιογραφία, όταν δεν μας πειράζει που πεθαίνουν 80 άτομα κάθε ημέρα από την Covid-19, όταν δεν μας πειράζει που κάποιοι βιάζουν ανήλικους, όταν δεν μας πειράζει που σε ένα γηροκομείο τόσοι απόμαχοι της ζωής βασανίζοντας ανηλεώς και έχαναν τη ζωή τους (ων ουκ έστιν αριθμός και σταματώ εδώ) τότε τα θρασίμια κάνουν κουμάντο για να απαντήσω και στο εύλογο ερώτημα των ημερών.