Όταν ο άλλοτε «πατερούλης» κρύβεται και σιωπά…
Toυ Χρήστου Ξανθάκη
Ντριν, ντριν, ντριν παίρνω τηλέφωνο τον φίλο μου τον Γιώργο, που έχει παντρευτεί Ρωσίδα και γνωρίζει από τις συνήθειες του ξανθού γένους.
Έλα Γιωργάρα, του λέω, μια ερώτηση έχω να σου κάνω:..Το παρατσούκλι «πατερούλης» το είχαν αποκλειστικά για τον Στάλιν οι Ρώσοι ή μήπως το χρησιμοποιούν και για άλλα πρόσωπα;Κοίτα Χρήστο, μου απαντάει ο κολλητός. «Πατερούλη» αποκαλούσαν πολλοί Ρώσοι και τον Τσάρο, «πατερούλη» λέγανε και τον αναρχικό Μαχνό. Δεν αφορά σε τυχαία πρόσωπα, αφορά σε προσωπικότητες ηγετικές που παίρνουν επάνω τους τις τύχες των ανθρώπων. Και τους φροντίζουν όπως φροντίζει ο πατέρας την οικογένειά του. Δεν τους αφήνουν να πάθουν καμιά ζημιά, κανένα κακό. Σε κάλυψα;
Με κάλυψες του λέω και συνεχίζουμε την κουβέντα με ύμνους για τον χαλβά τύπου Φαρσάλων από το ζαχαροπλαστείο Μπουλογιώργος στα Τρίκαλα.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα την πούμε κάποια άλλη φορά. Εκείνο που μας απασχολεί τον τελευταίο καιρό είναι κάτι που έχει να κάνει με έναν «πατερούλη» του δικού μας του έθνους, της Ελλαδάρας. Τον λοιμοξιωλόγο Σωτήρη Τσιόδρα που βρέθηκε απ’ τα ψηλά στα χαμηλά κι απ’ τα πολλά στα λίγα, αχ πώς κατάντησα στη ζωή κι από το πρώτο το σκαλί στο τελευταίο πήγα. Στίχοι Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ήξερε τι έγραφε η γυναίκα…
Κάντε, παρακαλώ, ένα ταξίδι στο χρόνο, πηγαίνετε δώδεκα μήνες πίσω και σκεφτείτε τον Σωτήρη Τσιόδρα και την δημόσια εικόνα του, το μπραντ Σωτήρης Τσιόδρας που θα λέγανε και οι πιαρτζίδες. Απ’ τα χείλη του κρεμότανε η Ελλάδα, το σεβασμό όλων απολάμβανε, ο λόγος του ήταν νόμος. Ως και οι Συριζαίοι οι τρισκατάρατοι (φτου, φτου Βαγγελίστρα μου) τον είχαν παραδεχτεί κι εμείς αυτόν θα βάζαμε έλεγε ο πρώην υπουργός Υγείας ο Ξανθός. Κι ο Πολάκης, κουβέντα!
Τέτοια τυφλή λατρεία, τέτοιο ανόθευτο θαυμασμό, χρόνια είχαμε να δούμε στην πατρίδα. Από τις μέρες του Αντρέα Παπανδρέου δηλαδή, που τόσο τον αγαπούσε ο λαός ώστε του συγχωρούσε όλα τα κρίματα. Έτσι και με τον Τσιόδρα.
Για γριπούλα ασήμαντη είχε μιλήσει στην αρχή, δεν πειράζει Σωτήρη.
Ήξεις αφίξεις με τις μάσκες, δεν πειράζει Σωτήρη.
Άλλα αντ’ άλλα με τα τεστ, δεν πειράζει Σωτήρη.
Ψαλτήρι στην εκκλησία, δεν πειράζει Σωτήρη.
Σχόλιο για τα ΜΜΜ που δεν μπορούμε να κάνουμε επενδύσεις, δεν πειράζει Σωτήρη.
Άλλωστε τον νικήσαμε τον κορωνοϊό στην πρώτη φάση της πανδημίας, καλύτερα απ’ όλους τα πήγε η χώρα μας, για λεπτομέρειες θα γκρινιάζουμε; Το λένε και οι Αμερικάνοι εν τη απεράντω σοφία τους:
Εβριμπόντι λαβς ε γουίνερ!
Κι ύστερα, αρχίσαμε να χάνουμε τις μάχες τη μία μετά απ’ την άλλη.
Ύστερα έγινε τετραψήφιος ο αριθμός των θυμάτων και εκατοντάδες οι διασωληνωμένοι.
Ύστερα δεν ήταν μόνο η Βόρειος Ελλάς που υπέφερε, κατέβηκε και στην Αθήνα το θηρίο.
Ύστερα μπήκαμε σε καραντίνα σκληρή και ατσάλινη και μας πήρε ο διάολος της απομόνωσης και της κατάθλιψης. Και της αφραγκίας, βεβαίως.
Κι ο Σωτήρης, μιλιά.
Κι ο Σωτήρης, τσιμουδιά.
Κι ο Σωτήρης, μούγκα.
Ούτε μια λέξη δεν έβγαινε πια απ’ το στόμα του, μια κουβεντούλα ρε φίλε, μια φράση, ένα φωνήεν που λένε και οι λαϊκοί. Έσκαψε ένα λαγούμι και τρούπωσε ο «πατερούλης» κι εκεί μέσα κρύφτηκε να μην τον βλέπει κανένας…
Ναι, ναι, ξέρω ο Τσιόδρας είναι υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος και δεν ασκεί προσωπική πολιτική και είναι κι άλλοι επιστήμονες στο στόρι και η κυβέρνηση παίρνει τις τελικές αποφάσεις και δεν φταίει αυτός που τον βαφτίσαμε «πατερούλη», εμείς φταίμε που αναγορεύσαμε σε θεό έναν κοινό θνητό.
Τα έχω ακούσει τα ανωτέρω χίλιες φορές από τους εναπομείναντες υποστηρικτές του Σωτήρη.
Και δεν θα βγω να πω ότι δεν διαθέτουν ψήγματα αληθείας.
Αλλά θα ήθελα να συμπληρώσω, πως όταν δεν σε πάει το ζάρι σηκώνεσαι και φεύγεις απ’ την κουβέρτα. Για να μην διαψεύσεις εντελώς, για να μην ξεφτιλίσεις τις ελπίδες όσων κάποτε πίστεψαν σε σένα και σ’ εμπιστεύτηκαν και σε ακολούθησαν. Λες «γειά σας», ανοίγεις την πόρτα, την κλείνεις και βγαίνεις στον καθαρό αέρα, παρέα με τη συνείδησή σου…
Y.Γ.: Εδέησε να εμφανισθεί αντιπροχθες ο Τσιόδρας, μαζί με Κικίλια, και να δηλώσει ότι «θα είχαμε τριπλάσιο αριθμό θανάτων εάν δεν ήταν σε ισχύ τα περιοριστικά μέτρα και εάν δεν υπήρχαν οι εμβολιασμοί, έστω και αυτοί που έγιναν».
Άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα, που λέγαμε κάποτε και στα λάιφσταϊλ περιοδικά. Για να βγάλει λάδι την κυβέρνηση, είναι ικανός ακόμη και να αυτοπυρποληθεί…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
