Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει στο news247 για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και την επικίνδυνη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η δημοσιογραφία
Γεγονός πρώτο: Ενας δημοσιογράφος δολοφονείται μέρα μεσημέρι έξω από το σπίτι του.. Η Αστυνομία θεωρεί ότι πιθανότατα πρόκειται για «συμβόλαιο θανάτου».
Γεγονός δεύτερο: Ενας τηλε-αστέρας, εκδότης εφημερίδας κτλ έχει 24ωρη φρούρηση από την Αστυνομία. Ο πρώην υπουργός Εργασίας αποκαλύπτει ότι ο τύπος αυτός είχε μπουκάρει στο υπουργείο, επειδή του έκοψε την πλουσιοπάροχη οικονομική ενίσχυση που παρανόμως διεκδικούσε. Η Αστυνομία στην αρχή διέψευσε τη φρούρησή του, αλλά μετά το παραδέχτηκε εν τοις πράγμασι, αφού αναγκάστηκε να αποσύρει τους αστυνομικούς φρουρούς του.
Γεγονός τρίτο: Ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης καταγγέλλει δημόσια ότι έγινε δέκτης πληροφοριών για συμβόλαιο θανάτου εναντίον του. Στην καταγγελία εμπλέκεται ο ανωτέρω αναφερόμενος τηλεαστέρας, ο οποίος φέρεται να χρησιμοποίησε ανθρώπους του υποκόσμου. Αυτοί πρώτα πυροβόλησαν εικονικά έξω από το σπίτι του (του Φουρθιώτη), ώστε να φανεί ότι κινδυνεύει και, επομένως, να επαναδιεκδικήσει τη φρουρά του και μετά πυροβόλησαν εναντίον αστυνομικών, όταν έπεσαν σε μπλόκο. Αυτή η εκδοχή της καταγγελίας του Βαξεβάνη επιβεβαιώθηκε πλήρως από την αστυνομική έρευνα και ο τηλεαστέρας, εκδότης κτλ συνελήφθη. Ευτυχώς που ο Χρυσοχοίδης και η Αστυνομία δεν άκουσαν κάποιους κουφιοκεφαλάκηδες των κοινωνικών δικτύων, που από την πρώτη στιγμή της καταγγελίας άρχισαν να λένε για «ευφάνταστα σενάρια του Βαξεβάνη». Εδρασαν σχεδόν ακαριαία, η καταγγελία επιβεβαιώθηκε τουλάχιστον ως προς το ένα σκέλος της. Ευτυχώς. Διότι, αν επιβεβαιωνόταν και το άλλο(εκτέλεση του συμβολαίου θανάτου) και είχαμε δεύτερη υπόθεση Καραϊβάζ, η πολιτική ζωή της χώρας θα γινόταν κόλαση.
Αυτά είναι τα γεγονότα, αδιαμφισβήτητα πλέον. Μένει να ερευνηθεί και να εξακριβωθεί αν η καταγγελία ισχύει στο σύνολό της ή όχι. Και αν ισχύει, να δούμε μήπως, πέρα από την «υπόθεση Φουρθιώτη», υπάρχουν άλλες προεκτάσεις και ποιες.
Στις δημοκρατίες υπάρχουν πολιτικές διαφορές, που ενίοτε καταλήγουν σε συγκρούσεις, περισσότερο ή λιγότερο σφοδρές. Καμιά φορά μπορεί να πάρουν και τη μορφή πολιτικού πολέμου. Όμως, στις δημοκρατικές χώρες δεν μπορεί να επικρατήσουν συνθήκες Κολομβίας και μέθοδοι μαφίας. Η (κάθε)κυβέρνηση μπορεί να έχει οποιαδήποτε γνώμη θέλει για τους εκδότες και δημοσιογράφους. Αυτό που δεν δικαιούται είναι να τους καθιστά πολιτικούς της αντιπάλους. Και να επιδιώκει τον οικονομικό στραγγαλισμό τους. Όπως έχει γράψει ο Αλμπέρ Καμί, «ο Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός. Αλλά χωρίς ελευθερία είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν μπορεί να είναι παρά κακός». Πόσω μάλλον αν, εκτός από την οικονομική ανελευθερία, μπουν στη μέση και οι απειλές με μαφιόζικες μεθόδους και με ανθρώπους του υποκόσμου.
Η κυβέρνηση-και ο Χρυσοχοίδης προσωπικά- δεν έχουν κανένα περιθώριο να μην εκκαθαρίσουν την υπόθεση σε όλες τις διαστάσεις της. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν επικίνδυνο-και για τους ίδιους…
