 |
| Το σκίτσο στην τούρτα είναι του Δημήτρη Γεωργοπάλη |
Συνάδελφος εφημερίδας, διασκεδάζοντας την ανησυχία που έχει προκαλέσει ο Κ. Χατζηδάκης για διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμβάσεις και επιχειρώντας να αποκαταστήσει την..εικόνα του παλιού ΟΝΝΕΔίτη και νυν υπουργού Εργασίας, εξήρε την τακτική του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι συνεχείς δηλώσεις για το 10ωρο λίγο πολύ συνιστούν μια ναπολεόντεια τακτική στο πεδίο της μάχης (που προηγήθηκε αυτής του Βατερλώ).
Σε μια μάχη που, πριν ακόμη αρχίσει, ο συντάκτης προβλέπει ότι θα πέσουν σαν ζαλισμένες μύγες οι συνδικαλιστές που αντιδρούν, καθώς η κυβερνητική τακτική τού «λέγε-λέγε» στην πράξη «λειτουργεί ήδη εκτονωτικά, επιτρέποντας στα αναθέματα περί κατάργησης του 8ωρου να ξεθυμάνουν, χωρίς να γίνουν τοξικά».
Δεν θα αμφισβητήσουμε τα περί τακτικής του κ. Χατζηδάκη, αλλά αναρωτιόμαστε; Πού απευθύνεται η τακτική; Σίγουρα όχι στους εργαζόμενους. Ούτε στη λαϊκή βάση της Ν.Δ., ακόμη κι όταν επαναλαμβάνει σε όλες τις συνεντεύξεις* ότι «η Ν.Δ είναι ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα» και άρα δεν χτυπά την εκλογική του βάση με αντιλαϊκές ρυθμίσεις, όπως υπονοούν οι άλλοι «με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ». Αλλού στέλνει το μήνυμα ο υπουργός. Εκεί όπου –και λόγω ιδιοσυγκρασίας– αναζητεί διαρκή αυτοεπιβεβαίωση. Στους ακραίους του ΣΕΒ.
Και πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει εν μέσω βαθιάς ανασφάλειας λόγω της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία; Μα, πολύ απλά, εφαρμόζοντας το ακραίο φιλελεύθερο δόγμα που διδάσκει ότι η ανασφάλεια και η αγωνία των μισθωτών είναι το βασικό κίνητρο για την αύξηση της παραγωγικότητάς τους. Οσο πιο μεγάλος ο φόβος τόσο πιο δεκτικοί οι μισθωτοί στις εργασιακές ευελιξίες που επιθυμεί τμήμα της αγοράς. Σε αυτήν στέλνει το μήνυμα. Υπονομεύοντας ακόμη και θετικές διατάξεις που συνοδεύουν, σαν τα κερασάκια της αστείας τούρτας του, την κατάλυση των συλλογικών συμβάσεων.
Xριστίνα Κοψίνη / ΕφΣυν
- *Ο κ. Χατζηδάκης όπως κι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης δίνουν συνέντευξη μόνο κατά μόνας, αφού κατήργησαν τις θεσμικές τακτικές συνεντεύξεις στους συντάκτες των υπουργείων. Εκκωφαντική και αδικαιολόγητη η σιωπή της ΕΣΗΕΑ.
