Τα συγχαρητήριά μου στην εκκλησία (που κυβερνάει αυτόν τον τόπο)
του Χρήστου Ξανθάκη
Πρέπει να έχουν περάσει καμιά εξηνταριά χρόνια από τότε που βγήκε ο συγχωρεμένος ο Καραμανλής και αναρωτήθηκε «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;» Τόσα πάνω κάτω, εξηνταένα, εξηνταδύο, χου.. γκιβς ε φακ, νοιάζεται τώρα ο δεκαεπτάχρονος για όλα όσα συνέβαιναν στη δεκαετία του εξήντα;
Λες και έχουν καμιά σημασία, καμιά επιρροή στη ζωή τη δική του, που είναι αφιερωμένη στο μέσεντζε και στο τραπ.
Άλλωστε δεν έχει μείνει και τίποτε από εκείνα τα ταραγμένα χρόνια, πάνε όλα, στο καλό, άντε γειά, χους ην και εις χουν απελεύσει, κοιτάς πίσω και βλέπεις αρχαιολογίες μόνο και χαλάσματα.
Εκτός από την Εκκλησία βεβαίως!
Εταιρείες κατέρρευσαν, κόμματα διαλύθηκαν, οργανισμοί εξέπνευσαν, τούμπα ήρθε η Ελλάδα όλη, αλλά η εξουσία της Εκκλησίας ουδέποτε αμφισβητήθηκε.
Δηλαδή, εντάξει, την αμφισβήτησαν ο Νίκος Φίλης και κάτι άλλα πλάσματα από την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ όταν βράζανε ακόμη τα αίματα του σοσιαλιστικού κινήματος, αλλά τα είδαμε τα χαΐρια τους, την είδαμε την προκοπή τους. Στο 2021 φτάσαμε και τα νήματα ακόμη οι ιεράρχες τα κινούν.
Βλέπε και το τελευταίο τους μεγάλο κόλπο, που είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγες μέρες. Ότι δηλαδή δεν θα πληρώνονται μόνο οι κληρικοί από τον κρατικό κορβανά (από τους φόρους σου μαλάκα και από τους δικούς μου…), αλλά θα δώσει το γκουβέρνο τον οβολό του και στους λαϊκούς. Σε γραμματείς και φαρισαίους σαν να λέμε, αυτό το παρασιτικό προσωπικό στα πέριξ των ναών και των παραφυάδων τους. Με τα λόγια της Ιεράς Συνόδου:
«Ως γνωστόν, το λαϊκό προσωπικό είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, δεν ανήκει στον δημόσιο τομέα και δεν επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αντικείμενό του, να βοηθά ουσιαστικά στην επιτέλεση του ποιμαντικού και φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας, το οποίο παρά την κρίση και την ελαχιστοποίηση των εσόδων, λόγω της αναστολής λειτουργίας των ιερών ναών, δεν σταμάτησε να προσφέρεται, ενώ και κανένας λαϊκός εργαζόμενος δεν απελύθη κατά το διάστημα αυτό».
Το ‘πιασες μανίτσα μου; Το κατάλαβες; Κάτσε να το ξαναβάλω στο γραμμόφωνο, μην τυχόν σου ξέφυγε καμιά οξεία:
«Κανένας λαϊκός εργαζόμενος δεν απελύθη κατά το διάστημα αυτό».
Πιο κομμουνιστής ούτε ο Κουτσούμπας φίλε, πιο αλληλέγγυος ούτε ο Άλλος Άνθρωπος. Ούτε ένας δεν έχασε τη δουλειά του, να παράδειγμα εργοδότου, όχι σαν κάτι άλλους που στέκονται δίπλα στο ΑΤΜ για να πάρουν πίσω το μισό δώρο (ενίοτε και ολόκληρο…) από τους υπαλλήλους τους. Κι άσε τον Τσακαλώτο να ονειρεύεται ότι μαξιλάρι που άφησε πίσω, συντελεί στην ομαλή μετάβαση της κρατικής εξουσίας!
Μαγκιά όμως της Ιεράς Συνόδου που το επικοινώνησε το ρουσφέτι του Κράτους. Πώς να το πει η κυβερνητική εκπρόσωπος, που θα πέφτανε να τη φάνε οι δημοσιογράφοι, πώς να το μολογήσει ο Σταϊκούρας που θα ‘τρωγε βροχή τις μούντζες από τους μαγαζάτορες και τους εστιάτορες; Ενώ οι παπάδες, γιατί να ντραπούν; Τις ευχαριστίες τους εξέφρασαν με περισσή ευγένεια, σε ένα γκουβέρνο που χορεύει καρσιλαμά μόλις ακουστούν τα τέλια από τη Μονή Πετράκη.
Διότι όπως ξέρει να το ανοίγει το στόμα της η Εκκλησία, έτσι ξέρει και να το κρατά κλειστό. Και σε μια σειρά από ζητήματα που ταλανίζουν το φιλοθεάμον κοινό τον τελευταίο καιρό (δεν χρειάζονται υπενθυμίσεις, νομίζω…), ο κλήρος έπαθε αφωνία καθολική και ορθόδοξη. Ενώ με τον καταραμένο τον Φίλη, γλώσσα δεν βάζανε μέσα οι ρασοφόροι. Για να τηρηθεί το λεχθέν υπό των προφητών:
Κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
