Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι για μούντζες…
του Χρήστου Ξανθάκη
Υπάρχει μια έκφραση εγγλέζικη που είναι ταμάμ για την παρούσα κατάσταση με τα «έξυπνα μέτρα»:
«Το άχυρο που έσπασε τη ράχη της γκαμήλας»! Το οποίον, όπως μας λέει και η Βικιπαίδεια:..
Τη φόρτωσες δηλαδή την γκαμήλα εκατό κιλά.
Είδες ότι αντέχει.
Πρόσθεσες άλλα πενήντα στην καμπούρα της.
Είδες ότι τα καταφέρνει.
Έβαλες κι άλλα είκοσι, άλλα δέκα, άλλα πέντε.
Ντούρα η γκαμήλα, στα πόδια της.
Κι ύστερα έφερε ο άνεμος ένα άχυρο κι έκατσε στη ράχη του ζωντανού. Και η ράχη έκανε κρακ κι έσπασε!
Κάπως έτσι και με τα μέτρα για τον κορωνοϊό:
Φόρτωσες τους Έλληνες και τις Ελληνίδες πριν από τέσσερεις μήνες με γκαζωμένη καραντίνα, για να απολαύσουμε τις γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου έτους.
Ήρθαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου έτους, η καραντίνα εκεί, ακούνητη, αγέλαστη, αμίλητη σαν τα στρατιωτάκια του βασιλιά. Μόνο click away η διαφορά, για να ικανοποιηθούν τα καταναλωτικά ένστικτα και να κονομήσουν οι σπόνσορες πέντε φραγκάκια να βγάλουν τον άρτον τον επιούσιον. Ίσως και ολίγο χαβιάρι…
Κι άντε πάλι απ’ την αρχή, οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι κρίσιμες.
Και μια ελάχιστη χαλάρωση, μπας και πιάσουν οι εκπτώσεις, άσε δεν πιάσανε, ξανά τα κεφάλια μέσα.
Έχουμε όμως ελπίδες με μια μαγική συνταγή, θα ξανασφίξουμε το ζωνάρι με το «έξυπνο ακορντεόν», για λίγο είναι παιδιά, μην αγχώνεστε, οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι οι πιο κρίσιμες απ’ όλες.
Αλλά το ακορντεόν, ήτανε φάλτσο…
Οπότε δώσε πόνο για μια ακόμη φορά, απαγορεύονται όλα, αναρωτιέμαι, πείτε μου, σας έχω μιλήσει για τις επόμενες δύο εβδομάδες;
Πώς να μην σκεφτεί ο άλλος ύστερα ότι όλα γίνονται για να μην μπορεί να πλησιάσει κανένας και καμιά στο κέντρο της Αθήνας, για να συμμετάσχει σε πορεία διαμαρτυρίας για Εκείνον-που-δεν-πρέπει-να-λέμε-το-όνομά-του. Όχι τον Λόρδο Βόλντεμορτ, έναν άλλο, που τον κόβει το φέηζμπο στα τρία πρώτα γράμματα του επωνύμου του…
Είχαμε μείνει όμως στη γκαμήλα. Στο πλοίο της ερήμου, που πόντο δεν μπορεί να κάνει με σπασμένη τη ράχη. Διότι ακόμη και οι πλέον καλοπροαίρετοι, ακόμη και οι πρώην καλοπροαίρετες των συμπολιτών μας, βγάζουν πλέον καντήλες με μια πολιτική μέτρων που έχει αποκλειστικά και μόνο κατασταλτικό χαρακτήρα. Βλέπε για παράδειγμα τη φίλη μου τη Τζένη, (ας την πούμε), πρωθιέρεια του δόγματος «ίδιοι είναι», που τα πήρε τόσο στο κρανίο, ώστε κάθησε και πόσταρε ένα σεντόνι κόντρα στα «έξυπνα μέτρα», το οποίο τελείωνε ως εξής:
«ΝΑΙ, οι "Άλλοι" θα ήταν καλύτεροι. Γιατί ήταν ανόητοι και συχνά άχρηστοι, αλλά δεν περιφρονούσαν την κοινωνία και δε μισούσαν τον Άνθρωπο».
Και όχι δεν επρόκειτο περί τρολαρίσματος εκ μέρους Τζένης κύριε Πέτσα μου. Για αγανάκτηση μιλάμε τώρα, για αγνή και ανόθευτη αγανάκτηση από έναν σούπερ νορμάλ άνθρωπο που έχει σκάσει πια και κάπως πρέπει να βγάλει από μέσα του το ζόρι του. Κι όταν φτάνουν άνθρωποι σούπερ νορμάλ να λένε «ως εδώ», αρχίζει η βάρκα και μπάζει νερά. Με ταχύτητες μεγάλες…
Υ.Γ.: Από χτες φρίττουν οι Times του Λονδίνου με τον νέο προϋπολογισμό του υπουργού Οικονομικών της Βρετανίας, τον οποίον περιγράφουν ως τον πλέον φορομπηχτικό των τελευταίων 50 χρόνων. Είχε, ωστόσο, προειδοποιήσει ο τύπος, δεν είναι ότι δεν τα ‘χε πει. Όπως έχει προειδοποιήσει στα μέρη μας κι ο Σκυλακάκης, ότι όσα έδωσε η κυβέρνηση θα τα πάρει πίσω μέσω της φορολογίας. Μετά από εκλογές υποθέτω, γιατί αν τα πάρει πριν δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους στην κάλπη!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost